Varg Vikernes: Όμορφες Black Metal ιστορίες από την Νορβηγία

Αν ακούς black metal αυτό το όνομα σου χτυπάει κάποιες χορδούλες. Σου φέρνει ίσως στο μυαλό καμένες εκκλησίες, έναν Euronymous δολοφονημένο και άλλες καταστάσεις καφρίλας, φυσικής και μουσικής. Η αλήθεια είναι πως προσωπικά ποτέ δεν το είχα πολύ με το βλακ μέταλ, παρά τις πολλές προσπάθειες προσηλυτισμού από αδερφό και φίλους.

Κυρίως οι αδερφικές προσπάθειες, θυμάμαι, ήταν εκνευριστικά προπαγανδιστικές και εν τέλει το μόνο που κατάφερε, ήταν να μάθει στο δίχρονο τότε μικρό μας αδέρφι ότι ακούει “Μπούζουμ” — πλέον ο μικρός ακούει ότι ακούνε και τα υπόλοιπα χαζά παιδάκια της ηλικίας του, αλλά ευελπιστούμε ότι σε μια 5ετία θα στρώσει.

Τέλος πάντων, μην σας τα πρήζω με ιστορίες οικογενειακής μουσικής παράνοιας, έχουμε μπροστά μας δρόμο, στρωμένο με αίματα και black metal. Κατ’ αρχάς ο Vikernes όσο κάφρος και αν έχει παρουσιαστεί από τα media, πίσω από κάθε πράξη του είχε έναν λόγο, όσο βλαμμένος και αν ήταν αυτός. Όχι δεν έκαιγε εκκλησίες “For the Glory of Satan of course!“, για την ακρίβεια ποτέ δεν έχει δηλώσει σατανιστής και ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι έχει κάψει εκκλησία, παρόλο που υποστήριζε ανοιχτά τέτοιες ενέργειες.

Έτρεφε βλέπεις μίσος για τους Xριστιανούς, δικαιολογημένο ως ένα σημείο, αλλά οι απόψεις του ήταν περισσότερο παγανιστικές,με αρκετές πρέζες εθνικισμού. Στο παρακάτω άρθρο βέβαια περισσότερο θα μας απασχολήσει η ιστορία με τον Euronymous που είναι από τα πιο γνωστά του καμώματα.

Ο Varg Vikernes (ελληνικά: Βαργκ Βίκερνες) γεννήθηκε κοντά στο Bergen της Νορβηγίας το 1973. Το κανονικό του όνομα είναι Kristian Larsson Vikernes — το Kristian το αποτάχθηκε μεταγενέστερα γιατί του θύμιζε τον μισητό Χριστούλη και τους χριστιανούς ακολούθους του.

Ο πατέρας του ήταν ηλεκτρολόγος μηχανικός και η μάνα του δούλευε σε μεγάλη πετρελαιοβιομηχανία. Ο Varg λέει πως όταν αυτός ήταν 6 χρονών σκατό πήγαν στο Ιράκ γιατί ο μπαμπά Vikernes “δούλευε για τον Σαντάμ Χουσεΐν” — αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει, μπορεί να μας τρολλάρει κιόλας.

Εκεί λοιπόν, έμαθε τι είναι ο ρατσισμός, μιας και πήγαινε σε ιρακινό σχολείο. Όχι τα ιρακινά πιτσιρίκια δεν τον φώναζαν “λευκό μικρόψωλο από τη Δύση” μάλλον συνέβαινε το αντίθετο. Οι δάσκαλοι συμπεριφέρονταν στον Varg πολύ καλύτερα από ότι στα υπόλοιπα παιδάκια και δεν άπλωσαν ποτέ χέρι πάνω του, ενώ τουλούμιαζαν με ευκολία το υπόλοιπο τμήμα.

Τον επόμενο χρόνο γύρισαν στην Νορβηγία. Ο Varg άρχισε να το ρίχνει στο διάβασμα και στα βιντεοπαιχνίδια. Μεγάλη αδυναμία του όπως δηλώνει και ο ίδιος ήταν ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, μόνο που σε αντίθεση με τον περισσότερο κόσμο ο Vikernes έφαγε ταύτιση με τον Sauron, τα Orcs και τα Uruk-hai (γιατί ταυτίστηκε; Όχι γιατί ήταν “κακούλης” αλλά επειδή σε αυτό το “στρατόπεδο” βρήκε αναφορές στους προγόνους του, τους Vikings).

Κατά τον Varg, ο Sauron ταυτίζεται με τον Odin και τα βάρβαρα Uruk-hai συμβολίζουν τους μπερσεκάριους Vikings. Γενικά έχει μεγάλη πετριά με τις βαρβαρικές του ρίζες ο μπάρμπας. “Είμαι ένας περήφανος απόγονος των Vikings!” και δεν συμμαζεύεται.

Κατά την εφηβεία του είχε φαινότυπο και ιδεολογία skinhead και έχουν υπάρξει βρώμες περί μπλεξίματος του σε ομάδες σκινάδων, αλλά αυτός τις αρνείται. Λέει απλά πως μισούσε τους Βρετανούς, τους Αμερικάνους και γούσταρε όπλα. Στα 14 του έπιασε για πρώτη φορά κιθάρα, και μέσα σε αυτό το διάστημα μαζί με άλλους δύο πιτσιρικάδες έκαναν ένα σχήμα τους Uruk-hai (ευφάνταστο όνομα δεν νομίζεις;). Το κακό ήταν πως ο Varg είχε τη καύλα του, μουσική και διανοητική, ενώ οι άλλοι δύο απλά ‘θέλαν να βρουν τρύπα να γαμήσουν.

Τελικά το 1989 ο Varg γνώρισε τους Old Funeral με τους οποίους συνεργάστηκε από το 1990 μέχρι το 1991 και παράτησε τους άλλους δύο τυπάδες από τους Uruk-hai να ψάχνουν για “sex drugs and rock ‘n’ roll“.

Μετέπειτα, επειδή τα μουσικά γούστα των Old Funeral άρχισαν να τον ξενίζουν, είπε να τους αφήσει να και να πάει να κάνει μουσική μόνος του. And that’s how Burzum was born! “Burzum” σημαίνει “σκοτάδι” στην γλώσσα της Mordor (Black Speech μανίτσαμ’) και είναι το περίφημο one-man-project του Varg. Δηλώνει πως δεν το έκανε για φήμη, δόξα, χρήματα ή γκόμενες αλλά για τη μουσική την ίδια. Ούτε ήλπιζε ότι θα γίνει ποτέ γνωστός.

Εδώ στο πρώτο του album έβαλε μια φωτογραφία του που “δεν του έμοιαζε καθόλου” και όταν τα media δημοσίευσαν το πραγματικό του όνομα σε συνέντευξη πανικοβλήθηκε. Εκείνο τον καιρό κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο Count Grishnackh.

Το 1992 άρχισε να έχει σουξουμουξου με τον Øystein Aarseth (a.k.a. “Euronymous”) των Mayhem, ο οποίος προμόταρε και πούλησε το πρώτο αλμπουμάκι του Varg, ενώ δανείστηκε λεφτά από τον Varg για να ανοίξει το δικό του δισκάδικο. Λόγω αυτών των συγκαιριών πολλοί είπαν πως ο Varg σκότωσε τον Euronymous για τα φράγκα, αλλά μπα.

Άκου τι έγινε: τo 1993 o Euronymous είπε στον Varg να δώσει μια συνέντευξη στον τοπικό τύπο, για να πάρει δημοσιότητα η μουσική τους και το δισκάδικο του Euronymous. Ο Varg όμως σε αυτή τη συνέντευξη, άρχισε να μιλάει περί παγανισμού, καμμένων εκκλησιών και άλλων “απαγορευμένων θεμάτων”, ο κάφρος ο Euronymous πήγε μετέπειτα και τον κάρφωσε στην αστυνομία, ρίχνοντας του τους εμπρησμούς που είχαν γίνει εκείνο τον καιρό σε διάφορες Νορβηγικές εκκλησίες. Έπειτα, με παρότρυνση των γονιών του, πήγε και έκλεισε το μαγαζί του γιατί είχε αποκτήσει “κακή φήμη” εξαιτίας του Varg.

Ο δικός μας φυσικά ξέκοψε με τον μπάρμπα μετά από αυτό, ενώ παράλληλα όλα τα μεταλλόνια της Νορβηγίας ‘βάλαν τον Euronymous στην μπούκα καταλαβαίνοντας τι κλαπαρχίδας ήταν.

Ακόμα και ο Hellhammer (το άλλο μέλος των Mayhem) δεν τον πολυέπαιρνε στα σοβαρά. Όμως ο Euronymous αποφάσισε να γυρίσει το παιχνίδι και να αρχίσει να δυσφημεί τον Varg. Όπως κατάλαβες η όλη κατάσταση είχε πάρει την μορφή βεντέτας / ξεκατινιάσματος και όταν έχεις να κάνεις με μαυρομέταλλους “απογόνους των Vikings”, η σπλαττεριά δεν αργεί να σκάσει μύτη.

Ο Euronymous άρχισε να λέει σε διάφορους τυπάδες του χώρου ότι θέλει να σκοτώσει τον Varg. Φυσικά όταν μιλάμε περί κλικών και δη μεταλλάδων, που είναι και κουτσομπόλιδες, τέτοιες μαλακίες μαθαίνονται με ταχύτητα αστραπής. Οπότε ο δικός μας έμαθε για τις προθέσεις του Euronymous και όταν αυτός τον κάλεσε σπίτι του να υπογράψουν ένα συμβόλαιο που δεν είχαν υπογράψει, αυτός ήταν προετοιμασμένος. Θα μπορούσες να πεις “θα μπορούσε να μην πάει καν“! Μεταλλάδες ψυχή μου, τι τα ψάχνεις; Οπότε ο Varg πήγε κατά Oslo μεριά, να υπογράψει το κωλοσυμβόλαιο και να ρίξει μαύρη πέτρα -στο κεφάλι του Euronymous- μετέπειτα.

Μαζί του κουβαλήθηκε και ο καινούριος κιθαρίστας των Mayhem, o Snorre, που ήταν αυτό που λέμε “όσα πάρει ο άνεμος” αφού δεν είχε διαλέξει κάποιο “στρατόπεδο” αλλά τα χε πλακάκια με όλους.

Φτάνοντας μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, ο Varg χτύπησε το θυροτηλέφωνο του Euronymous, αυτός του άνοιξε για να υπογράψουν το συμβόλαιο και να τελειώνουν. Ο Snorre έμεινε κάτω για να καπνίσει. Ανέβηκε πάνω ο δικός μας. Υπέγραψαν το συμβόλαιο.

Η νευρικότητα του Euronymous ήταν προφανής. Τελειώνοντας, ο Varg πήγε να τον πλησιάσει και ο Euronymous πανικοβλήθηκε και του έχωσε μια κλωτσιά στο στέρνο. Μετά κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να πάρει μαχαίρι και να αμυνθεί. Ο δικός μας κουβαλούσε μαζί του ένα μαχαίρι των 8 εκατοστών (είπαμε ήταν οπλόκαυλος) οπότε το έβγαλε στο χύμα. Ο Euronymous πήγε στα μέσα δωμάτια, ο Varg νόμιζε πως ο Euronymous θα έκανε come-back με πυροβόλο όπλο, οπότε τον ακολούθησε και τον κάρφωσε. O άλλος σε κατάσταση φρίκης την έκανε από το διαμέρισμα.

Άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες της πολυκατοικίας -ανσανσέρ γιοκ- βαρώντας τοίχους και κουδούνια, από πίσω και ο δικός μας ο παλάβρας, του έχωσε άλλες 3-4 μαχαιριές. Και μετά ο Euronymous έσπασε κάποια λάμπα στον τοίχο και έπεσε πάνω στα γυαλιά. Σε αυτό το σκηνικό εμφανίστηκε και ο Snorre, προφανώς κατατρομαγμένος από την όλη παράνοια του σκηνικού.

Σε εκείνο το σημείο ο Varg ισχυρίζεται πως ο Euronymous του ζήτησε να την λήξουν εδώ αυτή την μαλακία, αλλά μετά σηκώθηκε και πήγε να τον κλωτσήσει. Εκεί ο Varg έδωσε το τελικό χτύπημα. Κάρφωσε το μαχαίρι του στο μέτωπο του. Γύρισαν τα μάτια του Euronymous, τρύπησε ο μικρός του εγκέφαλος, έβγαλε ένα βογκητό και dead. Μετά ο Varg έβγαλε το μαχαίρι του από το κεφάλι του και εκείνος έπεσε “σαν σακί με πατάτες” από την μεταλλική σκάλα, σηκώνοντας στο πόδι όσους δεν είχαν ξυπνήσει ως τώρα από τα τριγύρω διαμερίσματα.

Αυτοστιγμεί πήρε τον Snorre από το χεράκι και μπήκαν στο αμάξι του. Έπρεπε να ξεφορτωθεί τα ματωμένα ρούχα του. Έβαλε τον Snorre να οδηγήσει, και αυτός χώθηκε μέσα σε ένα sleeping bag. Απέφυγαν ένα μπλόκο. Φτάσαν σε μια λίμνη έξω από το Oslo, και ο Varg έδεσε τα ρούχα του σε πέτρες, για να είναι σίγουρος πως θα μείνουν στο βυθό. Μέσα στο αμάξι είχε κάτι T-shirts που θα έδινε για promoting σε κάποιο περιοδικό και επίσης βρήκε ξεχασμένα ένα παντελόνι και ένα φούτερ ενός μαυρομέταλλου φίλου. Οπότε ήταν ντυμένος και καθαρός από κάθε ίχνος αίματος.

Αφού ξεφορτώθηκε ότι μπορούσε να τον ενοχοποιήσει, άρχισε να απομακρύνεται από το κατευθύνεται προς το Bergen. Στην πορεία έπρεπε να σταματήσει για να πάρει τηλέφωνο στο σπίτι του και να ενημερώσει ένα τυπάκι που φιλοξενούσε να τα μαζέψει και να φύγει, για να μη τον πάρει η μπάλα σε περίπτωση στραβής. Σταμάτησαν στο Honefoss για να βρουν τηλεφωνικό θάλαμο, αλλά στο θάλαμο που πήγαν ήταν μαζεμένοι κάτι πιτσιρικάδες, οπότε κίνησαν για αλλού. Έλα όμως που οι πιτσιρικάδες είχαν μαζευτεί γύρω από τον θάλαμο για να τον σπάσουν! Κάποιος κάλεσε την αστυνομία η αστυνομία εντόπισε τον Varg και τον πήρε στο κατόπι, νομίζοντας πως αυτός έκανε τον βανδαλισμό, ενώ ο Varg το σανίδωσε για να τη γλυτώσει. Και τη γλύτωσε!

Εν τέλει έφτασε στο Bergen, και ούτε γάτα ούτε ζημιά, αλλά μερικές μέρες αργότερα οι αρχές του Oslo τον κάλεσαν για ανάκριση. Ο Varg είπε το παραμύθι του και έφυγε. Όμως η αστυνομία επέμενε και αποφάσισε να την πέσει στον Snorre, που είχε σοκαριστεί από το όλο σκηνικό σε αντίθεση με τον Varg που δεν είχε κανένα είδος τύψης για το ότι έστειλε τον Euronymous στον τάφο. Για να μην στα πολυλογώ ο Snorre τον έδωσε μετά από πολύ στρίμωγμα, μόνο που μπλέχτηκε και αυτός στο όλο στόρυ και κατηγορήθηκε σαν συνεργός στο έγκλημα.

Η δίκη για τα παλικάρια ξεκίνησε στις 2 Μαΐου του 1994. O Snorre έφαγε 8 χρόνια στην στενή, ο Varg 21, και εκτός από τον φόνο του Euronymous κατηγορήθηκε για το κάψιμο 4 εκκλησιών. Μάλιστα, όταν διάβαζαν τις κατηγορίες, λέγεται πως χαμογελούσε ειρωνικά. Μεγάλο σούσουρο εκείνο το δικαστήριο. Ο Varg παρουσιάστηκε από τα media ως ψύχης και επικίνδυνος σατανιστής.

Όχι δεν ήταν κάνα καλόπαιδο, αλλά ξέρεις τι συνηθίζουν να κάνουν τα δημοσιογράφα, το “τόσο” το κάνουν “τοοοοοοοοσοοοοοοοοο”. Αν έχεις ακούσει για την εν λόγω ιστορία σίγουρα έχεις ακούσει την εκδοχή με τις 23 μαχαιριές. Bullocks! Κοψίματα από τα γυαλιά της λάμπας που είχε σπάσει ο Euronymous ήταν. Το μαχαίρι του Varg δεν είχε ακονισμένη την λάμα του, δεν μπορούσε να κόψει ούτε ντομάτα, ήταν απλώς πολύ αιχμηρό στην άκρη του (ήταν μόνο για piercing attacks σαν τα στιλέτα των ρογκάδων στο DnD).

Μέσα στην στενή, ο Varg έβγαλε δύο άλμπουμ dark ambient μουσικής, αφού δεν τον αφήναν να παίξει με κιθάρες και drums αλλά μόνο με synthesizer -αναρωτιέμαι γιατί- και έγραψε αρκετά κείμενα υπερασπιζόμενος τον εαυτό του και τις απόψεις του.

Βέβαια το 2003, όταν του δώθηκε εξιτήριο πήγε να την πουλέψει για άλλη χώρα με ψεύτικο διαβατήριο, όμως τον πιάσαν και τον γύρισαν στην φυλακή. Μετά από πολύ χαμούλη κατάφερε να αφεθεί ελεύθερος στα 15 χρόνια με αναστολή, εν έτη 2009. Ακόμα προσπαθεί να καθαρίσει το όνομα του από όλες εκείνες τις ομορφιές των 90′s και παράλληλα το έχει ρίξει στο γράψιμο μουσικής-3 άλμπουμ μέσα σε λιγότερο από 4 χρόνια — καθόλου άσχημα.

Τώρα το αν ο Varg ήταν το scapegoat για να σημαδέψουν τα media τον χώρο της metal μουσικής για ακόμα μια φορά ή όντως ήταν το κτήνος που παρουσιάζουν είναι σημείο διφορούμενο. Μπορείς βέβαια να διαβάσεις την άποψη του Varg επί του θέματος εδώ και να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα.

Κλείνοντας, πάρτε και ένα κομματάκι από “Μπούζουμ” που ακούγοντας τους σήμερα, καθώς έγραφα τούτο το άρθρο συνειδητοποίησα ότι με αρέσουν και ότι μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου πάνω στην black metal.