Virginia (video game)

Το Virginia είναι μια first-person διαδραστική ταινία. Ναι, ο καλύτερος τρόπος για να το απολαύσει κανείς είναι με έναν κουβά ποπκορν στο χέρι, να κάτσει αναπαυτικά στην καρέκλα του και να αφήσει την ιστορία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του. Είναι ουσιαστικά μια αστυνομική ταινία, που όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί η πλοκή εάν ο θεατής δεν κουνήσει τον χαρακτήρα για να πάει στη συγκεκριμένη πόρτα, ή για να αγγίξει το συγκεκριμένο αντικείμενο. Παρόλα αυτά, το Virginia καταφέρνει να μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη και είναι ένα από τα παιχνίδια που ο παίκτης θα θέλει ξανά και ξανά να το επισκεφτεί για να ανακαλύψει όλα του τα επίπεδα.

Η Anne Tarver είναι η πρωταγωνίστρια του Virginia

Σε τούτο το video game ακολουθούμε την ιστορία μέσα από τα μάτια της Anne Tarver, η οποία είναι πράκτορας του FBI. Η πρώτη της υπόθεση αφορά την εξαφάνιση ενός μικρού αγοριού. Ταυτόχρονα ο διευθυντής του τμήματός της της αναθέτει να ερευνήσει την συνεργάτιδά της. Η ιστορία πιο πολύ επικεντρώνεται στη σχέση που αναπτύσσουν αυτές οι δύο γυναίκες, παρά στην υπόθεση της εξαφάνισης.

Η Maria Halperin είναι αρχικά πολύ κρύα απέναντι στην Anne και είναι ενδιαφέρον το πώς έρχονται κοντά αυτές οι δύο γυναίκες. Όμως πάντα υπάρχει αυτός ο φάκελος που αναθέτει την έρευνα στην Anne για να υπενθυμίζει την επικείμενη προδοσία που αναγκαστικά θα διαπράξει.

Το στοιχείο όμως που διακρίνει και κάνει το Virginia να ξεχωρίσει είναι οι σουρεαλιστικές εικόνες. Η Anne έχει συχνούς εφιάλτες, η πραγματικότητα μπλέκεται με οράματα και όσο πλησιάζει η κλιμάκωση είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς αν τα γεγονότα που βλέπει συμβαίνουν πραγματικά. Στο Virginia ο κόσμος των ταινιών του David Lynch συναντάει το Alan Wake.

Αυτό το υβρίδιο, χωρίς σχεδόν καθόλου βία, προσφέρει πολλά επίπεδα στην ιστορία του παιχνιδιού. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο παίχτης κάθε φορά θα ανακαλύπτει ένα καινούργιο σύμβολο που ίσως καταρρίπτει τη θεωρία που είχε σχηματίσει πριν και θα τον ιντριγκάρει έτσι ώστε να βρει οποιαδήποτε λεπτομέρεια μπορεί να του είχε ξεφύγει.

Το cel-shading προσφέρει ξεχωριστό ύφος στο Virginia

Τα γραφικά στο Virginia είναι εντυπωσιακά. Το cel-shading στο σχέδιο προσφέρει έξτρα μυστήριο στην ατμόσφαιρα. Όλα οδηγούν στο εξωπραγματικό και η επιλογή ενός στυλ όχι φωτορεαλιστικού, αλλά ταυτόχρονα όχι να παραπέμπει σε κινούμενο σχέδιο, το επιβεβαιώνει.

Όταν πίσω από τις πόρτες ξεχύνεται ένα κόκκινο φως καταλαβαίνεις ότι ναι πρόκειται για όραμα, αλλά την ίδια στιγμή σε κυριεύει ο τρόμος ακόμα κι αν δεν πρόκειται για ένα horror παιχνίδι. Οι διαδρομές με το αυτοκίνητο ήταν από τις πιο όμορφες οπτικά σκηνές στο παιχνίδι και πραγματικά ένιωθα πως βρισκόμουν εκεί, στη θέση του συνοδηγού και χάζευα έξω από το παράθυρο. Σε αυτό βοηθούσε και η κίνηση του κεφαλιού της Anne, η οποία έφτανε μόνο μέχρι τα πλάγια όπως μπορεί να περιστραφεί ένα κεφάλι στην πραγματικότητα.

Η αφήγηση της ιστορίας στο Virginia είναι λίγο πολύ γραμμική. Προς το τέλος υπάρχουν κάποια flashbacks τα οποία όμως είναι πολύ εύκολο να τα διακρίνει κανείς. Μου έκανε εντύπωση που από την αρχή στο μενού είναι διαθέσιμα όλα τα 41 κεφάλαια της ιστορίας ακόμα και αν δεν έχει ολοκληρώσει το παιχνίδι. Βέβαια, σε προειδοποιεί πως θα γίνει επαναφορά της προόδου αν επιλέξεις να περάσεις κάποιο από αυτά, αλλά αυτό δεν αποτελεί μεγάλη τιμωρία αφού το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο ένα. Ο παίχτης δεν έχει επιλογές, απλά καθοδηγεί την πρωταγωνίστρια στο προκαθορισμένο δρόμο που του δίνεται.

Η αλληλεπίδραση που μπορεί να έχει ο παίχτης είναι πολύ μικρή έως καθόλου σε συγκεκριμένες σκηνές. Συχνά μία σκηνή θα είναι να πας απλά σε μια πόρτα, ή να αγγίξεις ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Για παράδειγμα, όταν επισκέπτεσαι το σπίτι του εξαφανισμένου αγοριού μπαίνεις στο δωμάτιο του και δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις με τίποτα.

Έχουμε συνηθίσει να μπορούμε να αγγίξουμε πράγματα και σε κάθε καινούργιο δωμάτιο είχα την ελπίδα πως θα μπορούσα να αλληλεπιδράσω με κάτι παραπάνω. Επίσης σε διάφορα μέρη μπορείς να βρεις διάφορα αντικείμενα τα οποία όμως δεν τα χρησιμοποιείς ποτέ. Ακόμα υπάρχουν και διάφορα memento που μπορείς να μαζέψεις, αλλά είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και ένιωθα πως αυτή η διαδικασία με απομάκρυνε από την ιστορία.

Σουρεαλιστικές εικόνες εμφανίζονται συχνά στο παιχνίδι

Η μικρή αλληλεπίδραση όμως αντισταθμίζεται από την υπέροχη σκηνοθεσία που έχει το Virginia. Κάθε αλληλεπίδραση συνήθως οδηγεί σε μεταφορά σε άλλη σκηνή. Επίσης έχει πολύ γρήγορο μοντάζ, το οποίο κρατάει τον παίχτη σε αγωνία. Με αυτό το μοντάζ κουραστικοί διάδρομοι παραβλέπονται και μεταφερόμαστε εύκολα και γρήγορα σε άλλες τοποθεσίες. Μερικές φορές βέβαια μπορεί να προκαλέσει μικρή σύγχυση. Αλλά η κλιμάκωση της ιστορίας είναι τόσο έντονη εξαιτίας αυτής ακριβώς της σκηνοθεσίας.

Σαν διαδραστική ταινία περίμενα πως το Virginia θα είχε πολύ διάλογο. Δεν θα μπορούσα να κάνω περισσότερο λάθος! Κανένας δεν προφέρει ούτε μία συλλαβή. Αντί για διάλογο βασιζόμαστε στη γλώσσα του σώματος. Η μουσική και ο σχεδιασμός του ήχου όμως είναι που κλέβουν την παράσταση. Το soundtrack, γραμμένο από τον Lyndon Holland και εκτελεσμένο από την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας, είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει σε παιχνίδι. Ντύνει την ιστορία και καλύπτει το κενό που υπάρχει από την έλλειψη του διαλόγου. Σχεδόν δεν κατάλαβα ότι δεν άκουσα ούτε μία λέξη σε αυτό το δίωρο που διαρκεί το Virginia.

Το Virginia είναι ένα παιχνίδι που δεν θα αρέσει σε όλους, είναι όμως από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς. Σε όσους αρέσουν οι ιστορίες με έντονο συμβολισμό και σουρεαλιστικά στοιχεία θα το λατρέψουν. Μετά τη δεύτερη φορά που το έχω ολοκληρώσει, βρίσκω ακόμα λόγους που θέλω να επιστρέψω σε αυτό.

Τα θετικά του Virginia (video game)

• Πολλά επίπεδα ερμηνείας
• Προσφέρεται για πολλά playthroughs
• Υπέροχο soundtrack

Τα αρνητικά του Virginia (video game)

• Η ιστορία που παρουσιάζεται σε σημεία δεν είναι κατανοητή
• Υπάρχει πολύ λίγη αλληλεπίδραση