Σύνοψη ταινίας: Waking Life (2001)
- Σκηνοθέτης: Richard Linklater
- Ηθοποιοί: Ethan Hawke, Julie Delpy, Lorelei Linklater, Trevor Jack Brooks, Wiley Wiggins Είδος: Animation, Δράμα, Σπονδυλωτή Ταινία, Φαντασία
- Έτος κυκλοφορίας: 2001
Θετικά: Καταιγισμός από φιλοσοφικές ιδέες, διάλογοι που παρόμοιους τους σε λίγα φιλμ θα δεις.
Αρνητικά: Θέλει την αμέριστη προσοχή σου, δηλαδή εάν χάσεις έστω και 30 δευτερόλεπτα από το έργο, τότε ενδέχεται να μην κατανοήσεις πλήρως την ουσία του περιεχομένου.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι «Συνειδητή Ζωή».
Waking Life». Να ένα φιλμ που σίγουρα δε μοιάζει με άλλα. Σε ένα από τα τυπικά βράδια αϋπνίας μου καθόμουν και συζητούσα με μια φίλη για animation. Η Μαρία ασχολείται με το αντικείμενο όχι μόνο σαν θεατής, αλλά έχει και δικά της οράματα προς υλοποίηση, εν ολίγοις δουλεύει το δικό της project.
Όσα γνωρίζω εγώ λοιπόν, είναι ψίχουλα μπροστά στης γνώσεις της. Σε κάποια φάση με ρώτησε αν είχα δει το εν λόγω φιλμ και της απάντησα αρνητικά. «Να ψάξεις να το δεις αμέσως! Θα σ’αρέσει!» με πρόσταξε και -αμέσως- το πρόσθεσα στην, ήδη μεγάλη, λίστα με πράγματα που «πρέπει» να κάνω. Στην συνέχεια της συζήτησης μας μου εξήγησε κάποια πράγματα και ως δια μαγείας, ο αριθμός προτεραιότητας της ταινίας ανέβηκε πολύ ψηλά στην λίστα μου! Όταν μετά από ελάχιστες μέρες το είδα, δύο πράγματα συνέβησαν:
- Δεν κατάλαβα Χριστό, οπότε έβαλα να το ξαναδώ.
- Συνειδητοποίησα ότι είχα παρακολουθήσει κάτι μοναδικό!
Το «Waking Life» δεν είναι μια συνηθισμένη ταινία animation. Έχει κινηματογραφηθεί με ζωντανούς ηθοποιούς και, εν συνεχεία, δημιουργήθηκε κάθε καρέ που την αποτελεί με βάση την ζωντανή δράση. “Τρέχει” σε 12 καρέ ανά δευτερόλεπτο, σε αντίθεση με τα 24 καρέ ανά δευτερόλεπτο που έχει μια κανονική ταινία. Το αποτέλεσμα είναι μια αφύσικη, ιδιαίτερη και μαγευτική κίνηση. Το διαφορετικό ύφος σχεδιασμού που υπάρχει σε κάθε κομμάτι της ταινίας προσφέρει ένα πλουραλισμό και μια ποικιλία που χορταίνει το μάτι κάθε απαιτητικού θεατή.
Δεν ισχυρίζομαι όμως ότι η ταινία είναι μοναδική μόνο για το απίστευτα καλαίσθητο καλλιτεχνικό μέρος της. Είναι και η κεντρική ιδέα που σου παίρνει την ανάσα (Τι κλισέ φράση μου ήρθε τώρα; Σοβαρά, δεν μπορούσα να βρω κάτι καλύτερο;) και σε βάζει σε περίεργα τριπ. Στην ουσία δεν υπάρχει δράση και πλοκή που να καταλήγει κάπου.
Ο πρωταγωνιστής βρίσκεται σε μια κατάσταση συνειδητού ονείρου και εκεί εμπλέκεται ή λαμβάνει μέρος σε διάφορες συζητήσεις φιλοσοφικού, θεολογικού ή επιστημονικού ενδιαφέροντος με απίθανους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, οι οποίοι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να θέτουν υπέροχα ερωτήματα τα οποία θα σε βασανίζουν για τις επόμενες μέρες στην ζωή σου, θα σου στερούν τον ύπνο και θα χάσεις την αίσθηση του χρόνου με την συνεχή ενασχόληση σου με αυτά! Πολλές ιδέες ανά λεπτό λέμε!
Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μέσα σε όνειρο κάθε φορά, απελευθερώνει τους δημιουργούς από τα δεσμά των νόμων του φυσικού κόσμου, δημιουργώντας ρευστές καταστάσεις μιας παράξενης πραγματικότητας. Βασικά πρέπει να δεις το έργο για να καταλάβεις τι εννοώ! Θα το απολαύσεις, δίχως άλλο…
Ωστόσο θα σε συμβούλευα να μην ξεκινήσεις να το βλέπεις με προκαταλήψεις, όπως, επειδή είναι μία σχετικά παλιά ταινία ή ότι πρόκειται για ένα φίλμ τύπου animation, γιατί θα αποπροσανατολιστείς από την ουσία του πράγματος και πιθανότητα να ξενερώσεις στα μέσα του έργου, και τελικά να την παρατήσεις, κάτι που θα ήταν ομολογουμένως μία απερίσκεπτη ενέργεια.
: Συνειδητή Ζωή. Να ένα φιλμ που σίγουρα δε μοιάζει με άλλα. Σε ένα από τα τυπικά βράδια αϋπνίας μου καθόμουν και συζητούσα με μια φίλη){kind=link}