Απλότητα, ευκολία, συμμετοχή, διαμοιρασμός. Μερικές από τις βασικές επιδιώξεις του Internet όπως εξελίσσεται. Το Web 3.0, όπως μαθαίνουμε να το αποκαλούμε, χρησιμοποιεί νέες τεχνολογίες για να μας φέρει «κοντά» με τον κόσμο, να μας επιτρέψει να μοιραστούμε ότι ξέρουμε, να κάνει το λόγο μας να ακουστεί. Επίσης, οι τεχνολογίες αυτές επιτρέπουν εφαρμογές μέχρι τώρα γραφείου, να περνούν στο διαδίκτυο και να κάνουν τα έγγραφά μας διαθέσιμα από όπου κι αν είμαστε.
Το Web 3.0 δημιουργεί κοινότητες και έχει μεγάλη επιτυχία σε αυτό. Ο αριθμός των sites αυξήθηκε σε τεράστιο βαθμό με την έλευση των blogs. Τόποι όπως το MySpace, το YouTube, το Blogger και το Flickr έκαναν τους δημιουργούς τους διάσημους και πολυεκατομυριούχους. Το διαδίκτυο δεν είναι πλέον βοηθητικό εργαλείο, είναι δημιουργικός, πολυλειτουργικός χώρος. Η επιφάνεια εργασίας αποδεσμεύεται από τον σκληρό δίσκο μας μέσω των e-mail εφαρμογών και των online εφαρμογών γραφείου.
Παράλληλα, ξεσπάει όμως και ένας χορός δισεκατομμυρίων δολαρίων. Γιατί η Microsoft προσφέρει χρήματα σε μεγάλες εταιρίες για να χρησιμοποιούν τη μηχανή αναζήτησής της; Γιατί η Yahoo!, όπως και η Google, δημιουργεί συνεχώς δωρεάν υπηρεσίες, ενώ ξοδεύει υπέρογκα ποσά για να αγοράσει άλλες; Ό,τι συμβαίνει πλέον στο MySpace, στη Wikipedia ή στο YouTube, είναι συνήθως μέσα στα πρώτα θέματα της επικαιρότητας. Γιατί τόσος ντόρος για δωρεάν υπηρεσίες;
Ο ντόρος γίνεται, προφανώς, γιατί καθένας από τους μεγάλους του χώρου θέλει να έχει στη «διάθεσή» του τους εγγεγραμένους χρήστες. Στοχευμένες διαφημίσεις, γιγάντωση του brand name, άλματα στο χρηματιστήριο. Όμως, πως θα πρέπει να αισθάνεται ένας χρήστης σαν εμένα κι εσένα; Γινόμαστε κάτοικοι ενός τεράστιου ηλεκτρονικού κοινόβιου και μάρτυρες της αναβίωσης των ‘60s μέσω των μικροτσίπ, ή τρόφιμοι μεγάλων στρατοπέδων συγκέντρωσης 3-4 εταιριών;
Γιατί αν η Google με την “do no evil” φιλοσοφία των δημιουργών της, συνθηκολογεί με την κυβέρνηση της Κίνας για να δείχνει άλλ’ αντ’ άλλων η μηχανή αναζήτησής της, ποιος μπορεί να μου πει ότι η μάχη δεν γίνεται για να ξέρουν άλλοι τις απόψεις μου, τις συζητήσεις μου και τις «παρέες» μου; Υπάρχουν 4-5 τομείς στους οποίους γίνεται ο «πόλεμος» και όλοι αφορούν αρκετά ευαίσθητες πλευρές της ζωής μας. Σκεφτείτε ότι μία εκ των Google, Yahoo και Microsoft, μπορεί ανα πάσα στιγμή να γνωρίζει με ποιους ανταλάσετε e-mail και το περιεχόμενό τους, τι επισκέπτεστε στο Internet μέσω των μηχανών αναζήτησης , των προσωποποιημένων σελίδων, των rss readers και των social bookmarks, ποιες είναι οι απόψεις σας – από τα blogs – , τι είδους εργασίες κάνετε – από τις online εφαρμογές γραφείου – , αλλά και τι παρέες προτιμάτε από τα socializing sites. Αρκετά ζοφερή προοπτική, δεν νομίζετε;
Το διαδίκτυο υπήρξε και είναι ακόμα, παράδεισος ελευθερίας. Στον απλό θεατή φαίνεται ότι διευρύνεται και βελτιώνεται. Αν και αντιπαθώ τους συνωμοσιολόγους, ίσως πρέπει να είμαστε σκεπτικοί πλέον απέναντι στον μεγάλο μας φίλο.
Και κάτι τελευταίο, έτσι για να μιλάμε με τη γλώσσα της αλήθειας. Το διαδίκτυο είναι μία κερδοφόρα επιχείρηση, αλλά μόνο για όσους ξέρουν να το χειριστούν, και δεν θα επεκταθώ περαιτέρω πάνω σε τούτη την πτυχή, για να σας αφήσω να το επεξεργαστείτε μόνοι σας μέσα στο μυαλό σας, ως τροφή για σκέψη.
Απλά κρατήστε μία τελευταία πληροφορία, η Google ως επιχειρηματική οντότητα έχει περισσότερα μικτά κέρδη από πολλές χώρες σε ολόκληρο του πλανήτη και δεν εννοώ μόνο τις αφρικανικές, αλλά και Ευρωπαϊκές. Aς γίνω πιο συγκεκριμένος, η μητρική εταιρεία της Google, δηλαδή η Alphabet Inc. κατά την περσινή χρονιά (2019) είχε μεικτά κέρδη 161 δισεκατομμύρια δολάρια, που είναι σχεδόν ίδιο με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ελλάδας. Eνώ η γειτονική μας Αλβανία είχε μόλις 42 δισεκατομμύρια δολάρια.
