Η Χαλκίδα είναι πόλη της Στερεάς Ελλάδας. Στην αρχαία εποχή κατοικούσαν εκεί οι Άβαντες και κατόπιν οι Ίωνες Ευβοείς, ενώ παλαιότερα ήταν η πρωτεύουσα του νομού Εύβοιας
Βρίσκεται στον πορθμό του Ευρίπου και έχει 59.000 κατοίκους. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 10 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει επεκταθεί και στην απέναντι βοιωτική γη με την οποία συνδέεται με κινητή γέφυρα. Παρουσιάζει έντονη τουριστική, κοινωνική και πνευματική κίνηση. Είναι συγκοινωνιακός κόμβος, οδικός και σιδηροδρομικός. Απέχει 88 χλμ. από την Αθήνα και 98 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά. Διαθέτει δυο λιμάνια: το βόρειο (που είναι και παλαιότερο) και το νότιο.
Εξαιτίας της θέσης της αποτελεί εμπορικό και διαμετακομιστικό κέντρο. Λειτουργούν μονάδες κλωστοϋφαντουργίας, τσιμεντοβιομηχανίας, βιομηχανία ζυμαρικών, αλευροποιίας κ.ά. Είναι έδρα της Νομαρχίας Εύβοιας, Σχολής Πεζικού, έχει Λιμεναρχείο, υποκαταστήματα των κυριότερων τραπεζών της Ελλάδας καθώς και όλες τις αναγκαίες διοικητικές αρχές. Είναι επίσης έδρα αξιόλογου αρχαιολογικού μουσείου και δημοτικής πινακοθήκης
Ιστορία
Στη Χαλκίδα πέθανε ο φιλόσοφος της αρχαιότητας Αριστοτέλης. Είναι πατρίδα του ποιητή Λυκόφρονα, του ρήτορα Ισαίου και του μουσουργού Νικόλαου Σκαλκώτα.
Η Χαλκίδα υπήρξε μάλλον φοινικική αποικία που εξελληνίστηκε και αργότερα κατοικήθηκε από Ίωνες. Σύμφωνα με την παράδοση ιδρυτής της πόλης είναι ο Κόθος. Σύμφωνα με τη μυθολογία οφείλει το όνομά της στην κόρη του ποταμού Ασωπού.
Ήδη από τον 9ο αι. π.Χ. ήταν ισχυρή, χάρη στη μεταλλουργία της. Τον 8ο-7ο αι. π.Χ. αιώνα ίδρυσε πολλές αποικίες στη Χαλκιδική, στη Σικελία και στη Ν. Ιταλία. Τον 8ο αι. π.Χ. ήρθε σε ρήξη με τη γειτονική της Ερέτρια, την κατέλαβε και έγινε μια από τις ισχυρότερες πόλεις της Ελλάδας. Το 507 π.Χ. υποτάχτηκε στους Αθηναίους.
Κατά τους περσικούς πολέμους, σε αντίθεση με άλλες πόλεις, δεν έπαθε καμιά καταστροφή από τους Πέρσες, που απλώς πέρασαν από αυτή. Ο Φίλιππος την κατέλαβε το 338 π.Χ. και οι Ρωμαίοι την κατέλαβαν το 191 π.Χ. Το 1204 καταλήφτηκε από τους Σταυροφόρους και αργότερα από τους Βενετούς, οι οποίοι την οχύρωσαν με ισχυρό φρούριο. Οι Τούρκοι την κατέλαβαν το 1470 μετά από πολυήμερη από ξηρά και θάλασσα πολιορκία. Η Χαλκίδα πήρε μέρος στην επανάσταση του 1821 και συμπεριλήφθηκε στο ελληνικό κράτος το 1833.
Μνημεία
Μολονότι οι διαδοχικοί κατακτητές της άφησαν τα σημάδια τους στο πέρασμά τους, η ιστορική αυτή φυσιογνωμία της πόλης δεν σώζεται σήμερα. Όλα τα οχυρώματα κατεδαφίστηκαν στα τέλη του 19ου αι. και στις αρχές του 20ου.
Το μόνο φρουριακό κατάλοιπο, που σώζεται σήμερα, είναι το τουρκικό κάστρο Καράμπαμπα, χτισμένο το 1680-1690. Από το σημείο αυτό φαίνεται πανοραμικά όλη η Χαλκίδα. Σημαντικό μνημείο της Χαλκίδας είναι η εκκλησία της Αγ. Παρασκευής, χτισμένη στις αρχές του 6ου μ.Χ. αιώνα. Στην πόλη υπάρχει επίσης τουρκικό τζαμί.
Επαρχία Χαλκίδας
Είναι η μεγαλύτερη και κατά την έκταση και κατά τον πληθυσμό από τις τρεις επαρχίες της Εύβοιας. Βρίσκεται στην κεντρική Εύβοια και ανάμεσα στα όρη Δίρφυ, Κοτύλαιο και Όλυμπο. Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους της είναι πεδινό και τα σπουδαιότερα παραγόμενα προϊόντα είναι σιτάρι, κρασί και διάφορα κτηνοτροφικά. Η επαρχία, που έχει 134.845 κατοίκους, περιλαμβάνει ένα δήμο (δήμος Λίμνης) και 69 κοινότητες.
