Όλο και περισσότεροι γνωρίζουμε πλέον, ότι χάκερ δεν σημαίνει αυτό που υπάρχει σαν προκατάληψη από τα media.
Ότι δεν είναι απαραίτητα όποιος κάνει defacement ή όποιος παραβιάζει τα συστήματα ασφαλείας κάποιας τράπεζας και σίγουρα όχι όποιος που μπορεί να πυροδοτήσει πυρηνικές κεφαλές μέσω τηλεφώνου. Αντίθετα, το να έχει κανείς πάθος με κάτι, να το ψάχνει και να το εξελίσσει πειραματιζόμενος δημιουργικά πάνω σε αυτό ή ακόμα καλύτερα παίζοντας, κόβοντας και ράβοντάς το -προς δική του τέρψη και ικανοποίηση- μάλλον μας φαίνεται πιο ενδιαφέρον ορισμός.
Η πραγματικότητα είναι πως η εσωτερική χαρά της δημιουργίας θεωρείται συχνά γνώρισμα της κουλτούρας των χάκερ. Αυτή είναι που φέρνει την κουλτούρα των χάκερ πιο κοντά στον κόσμο της τέχνης και στην ψυχολογική ώθηση για δημιουργικότητα. Το να είναι κανείς χάκερ ξεκινά από την ατομική παρόρμηση για δημιουργία, ανεξάρτητα από το οργανωτικό πλαίσιο αυτής της δημιουργίας. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν hackers σε ακαδημίες, λύκεια, εταιρείες και στα περιθώρια της κοινωνίας. Για την πνευματική ύπαρξή τους δεν εξαρτώνται από οργανισμούς αλλά από την αυτοπροσδιοριζόμενη κοινότητά τους, που οικοδομείται γύρω από δίκτυα ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Να προσθέσουμε σε αυτό επίσης ότι υπάρχει και μια άλλη τακτική, από εταιρείες συνήθως, που έπεσαν θύματα παραβίασης και οι οποίες με κάποιον τρόπο ανακαλύπτουν πως οι hackers (με ή χωρίς εισαγωγικά), είναι τρομοκράτες, προέρχονται από αυταρχικά καθεστώτα και άλλα τέτοια. Αυτό, επειδή οι “hackers” σαν οντότητα που χτυπάει το οικονομικό κατεστημένο είναι συμπαθής στους ανθρώπους και έτσι τα τμήματα δημοσίων σχέσεων των εταιρειών τους βαφτίζουν ως τρομοκράτες προκειμένου να κερδίσουν την συμπάθεια του κοινού.
Ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα αυτού είναι η ομάδα hackers με την ονομασία Guardians of Peace που διείσδυσε στο δίκτυο της Sony αχρηστεύοντας υπολογιστές και συστήματα ενώ έκλεψε πολύτιμα δεδομένα (όπως ακυκλοφόρητες ταινίες, και προσωπικά δεδομένα) από την Sony Pictures. Η εταιρεία και οι κυβερνητικοί πράκτορες αποφάνθηκαν πως πρόκειται για “τρομοκράτες” της Βόρειας Κορέας (ενός κράτους με απεχθή διακυβέρνηση). Κάτι μάλλον ανυπόστατο (όχι όμως αδύνατο) σε μια χώρα που οι υπολογιστές και οι ελευθερίες μετριούνται στα δάχτυλα.
Ο Richard Stallman, είχε πει σε συνέντευξή του:
«Το να κάνεις χάκινκ είχε ένα πιο γενικό νόημα και σήμαινε βασικά το να είσαι εφευρετικός και να ξεπερνάς τα όρια του δυνατού. Το χάκινκ δεν περιοριζόταν μόνο στην βελτίωση ενός λειτουργικού συστήματος. Μπορούσες να κάνεις χάκινκ σε οποιοδήποτε μέσο, δεν χρειαζόταν απαραίτητα να είναι υπολογιστές. Το χάκινκ σαν μια γενική έννοια είναι μια στάση απέναντι στη ζωή. Τι έχει πλάκα για σένα; Αν το να ανακαλύπτεις παιγνιωδώς έξυπνους τρόπους που θεωρούνταν αδύνατοι παλιά έχει πλάκα, τότε είσαι ένας χάκερ».
Όχι άδικα, οι hackers, χαρακτηρίζονται ως: “οι αυτόχθονες του νέου εκπαιδευτικού παραδείγματος”.
Χοντρικά, αν μπορούσαμε να τους κατατάξουμε, οι hackers (δεδομένης της συνεχούς αλλαγής του ορισμού hacker, λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν πλέον οι υπολογιστές, μα θα λέγαμε πως μιλάμε ούτως ή άλλως για cracking), ορίζονται σε 3 τύπους: Blackhat, Whitehat και Grey Hat Hackers. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και το Linux, είναι hacking, όπως και ο Ελεύθερος / Ανοιχτός Κώδικας. Και τέλος πάντων, έχουμε ήδη ρίξει μια ματιά στην “ηθική των hackers”.
Πλέον ζούμε (και οδεύουμε) σε μια εποχή που το επάνω χέρι θα έχει όποιος κατέχει τους υπολογιστές.
Καλοί και χρήσιμοι οι υπολογιστές ναι, μα στον βαθμό που (οι υπολογιστές) ελέγχουν όλο και περισσότερες πλευρές της κοινωνίας, είναι φανερό πως όσοι μπορούν να ελέγξουν τους υπολογιστές, κατέχουν και περισσότερη εξουσία.
Έχουμε μιλήσει αναλυτικά σε προηγούμενα άρθρα μας για το hacking, hackers, cracking και το ηθικό / ανήθικο όλων αυτών.
Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε πως ηθικό hacking, θεωρείται αυτό που βοηθάει στην διασφάλιση συστημάτων πληροφορικής και συνηθίζεται αυτό το είδος να αποκαλείται: white hacking / white hackers, αντίθετα με μια άλλη πλευρά η οποία επιθυμεί να τα σπάσει και αποκαλείται: black hacking / black hackers.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από διασκεδαστικά προβλήματα που περιμένουν να λυθούν.
Οι hackers εξερευνούν και τους αποκαλούμε εγκληματίες.
Αναζητούν τη γνώση και τους αποκαλούμε εγκληματίες.
Το hacking δεν φοβίζει μόνον, για τις μέχρι τώρα δράσεις και χρήσεις του.
Φοβίζει κυρίως για τις απέραντες δυνατότητες που προσφέρει και για τους κινδύνους που εγκυμονεί, πέρα από τα όρια των όσων έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα.
Οι κίνδυνοι αυτοί σχετίζονται με τις διεθνείς επικοινωνίες και συγκοινωνίες, με την εθνική άμυνα, με την ιδιωτική ζωή και το απόρρητο.
Ή μήπως και με την πιθανότητα να μείνει γυμνή η εξουσία και η αυθαιρεσία;
Το να είσαι hacker είναι πολύ διασκεδαστικό, αλλά είναι ένα είδος διασκέδασης που απαιτεί πολλή προσπάθεια. Η προσπάθεια απαιτεί κίνητρο.
Για να είσαι hacker πρέπει να αποκτήσεις έναν ενθουσιασμό στο να λύνεις προβλήματα, να εξασκείς τις ικανότητες σου και την ευφυΐα σου.
Αν δεν είσαι ο τύπος ανθρώπου που νιώθει έτσι εκ του φυσικού του, θα πρέπει να γίνεις για να τα καταφέρεις ως χάκερ.
Διαφορετικά, θα δεις πως η ενέργειά σου για το hacking θα σπαταλιέται από παράγοντες όπως το σεξ, τα χρήματα και η κοινωνική αποδοχή.
Πρέπει, ακόμα, να αναπτύξεις ένα είδος πίστης στις δικές σου ικανότητες να μαθαίνεις.
Έτσι, ακόμα και αν δεν ξέρεις τι απαιτείται για να λυθεί ένα πρόβλημα, αν ασχοληθείς με ένα κομμάτι του και μάθεις από αυτό, θα γνωρίζεις αρκετά ώστε να λύσεις το επόμενο κομμάτι -και ούτω καθ’ εξής- μέχρι να τελειώσεις.
Σήμερα θα δούμε την ιστορία των 10 top “Black Hat Hackers” (και μόνο τυχαία δεν το βάζω αυτό σε εισαγωγικά):
Όπως είπαμε και πιο πάνω, πρέπει να είναι γνωστό ότι ο όρος “Black Hat” χάκερ υπολογιστών -στην αργκό- αναφέρεται σε ένα πρόσωπο που εμπλέκεται σε παράνομες ή κακόβουλες παρεμβάσεις. Ένας white hat hacker είναι ένας χάκερ υπολογιστών, ο οποίος προτίθεται να βελτιώσει την ασφάλεια στο διαδίκτυο. Και μην ξεχνάμε ότι πολλοί white hat hackers, όπως ο Steve Jobs της Apple, ο Mark Zuckerberg του Facebook -και πολλοί από τους hackers που αναφέρονται παρακάτω- θεωρούνταν κάποτε black hackers.
Kevin Poulsen
Ο διαβόητος χάκερ της δεκαετίας του 1980 έγινε γνωστός – κερδίζοντας την 102η θέση – όταν χάκαρε τις τηλεφωνικές γραμμές του ραδιοφωνικού σταθμού του Λος Άντζελες, KIIS-FM, εντοπίζοντας την θέση του καλούντος. Μεταξύ άλλων βραβείων, κέρδισε και μια ολοκαίνουργια Porsche 944. Οι δυνάμεις επιβολής του νόμου αποκαλούσαν τον Poulsen ως “Hannibal Lecter του ηλεκτρονικού εγκλήματος”. (Ο Hannibal Lecter είναι ο φανταστικός χαρακτήρας του συγγραφέα Thomas Harris, στο θρίλερ του “Red Dragon” που έγραψε το 1981 και στον οποίο είχε προσδώσει τον ρόλο του ιατροδικαστή ψυχίατρου και κανιβαλικού κατά συρροή δολοφόνου.). Ο Poulsen υπήρξε φυγόδικος αλλά, το 1991, τελικά συνελήφθη από το FBI.
Ο ίδιος δήλωσε ένοχος σε επτά κατηγορίες που αφορούσαν την ηλεκτρονική απάτη -τόσο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, όσο και των τηλεφωνικών γραμμών, το ξέπλυμα χρήματος, την παρακώλυση της δικαιοσύνης, καθώς και την απόκτηση πληροφοριών σχετικά με μυστικές επιχειρήσεις που διοικούνται από το FBI. Ο Kevin Poulsen καταδικάστηκε σε 51 μήνες φυλάκιση (4 έτη και 3 μήνες), μια ποινή η οποία -για εκείνη την εποχή- ήταν η μεγαλύτερη που είχε ποτέ δοθεί για hacking.
Επειδή όμως ο χρόνος κυλάει, όταν ο Poulsen εξέτισε την ποινή του, εργάστηκε ως δημοσιογράφος και σήμερα είναι υπεύθυνος συντακτών στο Wired News. Ίσως το πιο αξιοσημείωτο άρθρο του Poulsen να είναι αυτό στο οποίο περιγράφει αναλυτικά το έργο του όσον αφορά τον εντοπισμό, του προφίλ τους στο MySpace, 744 δραστών σεξουαλικών εγκλημάτων.
Albert Gonzalez
Ως εγκληματίας του κυβερνοχώρου κατηγορήθηκε ο Albert Gonzalez. Οι κατηγορίες ήταν ότι σχεδίασε την μεγαλύτερη, στην ιστορία, κλοπή ΑΤΜ και πιστωτικών καρτών. Ήταν το 2005-2007 όταν ο ίδιος, μαζί με μία ομάδα του κυβερνοχώρου (cybergroup), κατηγορήθηκαν ότι πούλησαν περισσότερους από 170 εκατομμύρια αριθμούς καρτών και ΑΤΜ.
Η ομάδα του Γκονζάλες χρησιμοποίησε τεχνικές SQL injection για να δημιουργήσουν κερκόπορτες malware σε διάφορα εταιρικά συστήματα, προκειμένου να ξεκινήσουν επιθέσεις, έτσι ώστε να κλέψουν τα δεδομένα των υπολογιστών από τα εσωτερικά εταιρικά δίκτυα. Όταν συνελήφθη, οι αρχές κατέσχεσαν 1.600.000 δολάρια σε μετρητά, συμπεριλαμβανομένων 1.100.000 που βρίσκονται σε πλαστικές σακούλες και τα οποία βρέθηκαν θαμμένα στην πίσω αυλή των γονιών του. Το 2010, ο Γκονζάλες καταδικάστηκε σε 20 χρόνια κάθειρξη σε ομοσπονδιακή φυλακή.
Vladimir Levin
Η ιστορία του θυμίζει ταινία του James Bond. Το 1994, από το διαμέρισμά του στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας -μέσω του φορητού υπολογιστή του- ο Levin μετέφερε 10.000.000 δολάρια από τους λογαριασμούς των πελατών της Citibank, σε δικούς του λογαριασμούς σε όλο τον κόσμο. Η καριέρα του όμως ως χάκερ ήταν μικρή, αφού συνελήφθη και φυλακίσθηκε.
Μάλιστα, έγινε ανάκτηση των χρημάτων, εκτός από το ποσόν των 400000 δολαρίων. Κατά την διάρκεια της δίκης του, το 1997 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ειπώθηκε πως ήταν ο πρώτος που είχε συντονίσει επιδρομή σε τράπεζα, μέσω internet. Η αλήθεια είναι πως ο Levin κατάφερε να μεταφέρει τα κεφάλαια των πελατών της Citibank, σε δικούς του λογαριασμούς του, μέσω κλεμμένων αριθμών λογαριασμών και κωδικών PIN.
Robert Tappan Morris
Την 2η Νοεμβρίου 1988, ο Robert Morris απελευθέρωσε έναν ιό τύπου worm που κατέβασε το ένα δέκατο του Διαδικτύου, αποδυναμώνοντας πάνω από 6.000 συστήματα υπολογιστών. Η αστυνομία τον εντόπισε πολύ γρήγορα. Βλέπετε, η ανάγκη για κοινωνική αποδοχή που φαίνεται να είναι κοινή μεταξύ πολλών νεαρών χάκερ, ώθησε και τον Μόρρις στο λάθος να αρχίσει να μιλάει στο διαδίκτυο για τον ιό που έφτιαχνε.
Ο Μόρις ισχυρίστηκε ότι ήταν απλά ένα κόλπο και πρόσθεσε ότι λυπόταν πραγματικά που προκάλεσε ζημιές αξίας 15.000.000 δολαρίων.
Ο Μόρρις ήταν ένας από τους πρώτους που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν στο πλαίσιο της Ηλεκτρονικής Απάτης και Κατάχρησης αλλά ως ποινή του επεβλήθη μόνον κοινωφελή εργασία και χρηματικό πρόστιμο. Και αυτό γιατί, η υπεράσπισή του κινήθηκε με βάση το ότι ο ιός του Μόρρις δεν κατέστρεψε τα πραγματικά περιεχόμενα των υπολογιστών που προσεβλήθησαν από τον ιό. Αυτήν την στιγμή ο Morris εργάζεται στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).
Michael Calce (Mafiaboy)
Τον Φεβρουάριο του 2000, ο Michael Calce ξεκίνησε μια σειρά από ευρέως γνωστές denial-of-service επιθέσεις εναντίον μεγάλων εμπορικών ιστοσελίδων, συμπεριλαμβανομένων των Yahoo!, Amazon.com, Dell, eBay, μα και του CNN. Χάκαρε το Yahoo! την εποχή που ήταν ακόμα η κορυφαία μηχανή αναζήτησης στο ιντερνέτ και προκάλεσε την διακοπή της λειτουργίας του για περίπου μία ώρα. Το 2001, το Δικαστήριο τον καταδίκασε σε οκτώ μήνες με αναστολή ενός έτους, περιορισμένη χρήση του Διαδικτύου και ένα μικρό πρόστιμο.
David Smith
Η φήμη του Smith προέκυψε από το γεγονός ότι έγραψε τον περίφημο ιό ηλεκτρονικού ταχυδοδρομείου, Melissa. Ο Σμιθ ισχυρίστηκε ότι ο ιός Melissa ποτέ δεν είχε την πρόθεση να προκαλέσει βλάβη, αλλά ήταν ένα απλό μέσο διάδοσης (κάθε μολυσμένος υπολογιστής έστελνε πολλαπλά μολυσμένα ηλεκτρονικά μηνύματα) υπερφορτωμένων συστημάτων υπολογιστών και servers σε όλο τον κόσμο.
Η ιστορία με τον ιό που έφτιαξε ο Σμιθ πήρε άλλη τροπή λόγω του ότι ήταν αρχικά κρυμμένος σε ένα αρχείο που περιείχε τους κωδικούς πρόσβασης σε 80 γνωστές ιστοσελίδες πορνογραφίας. Ακόμα κι αν έχουν ανακαλυφθεί έκτοτε πάνω από 60.000 ιοί ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ο Σμιθ ήταν το μόνο άτομο που καταδικάστηκε σε κάθειρξη, σε ομοσπονδιακή φυλακή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Adrian Lamo
Γνωστός και με το παρατσούκλι “ο άστεγος χάκερ”, ο Adrian Lamo χρησιμοποιούσε καφετέριες, βιβλιοθήκες και internet καφέ για να επιδίδεται στο hacking. Είναι ευρέως γνωστός για το σπάσιμο μιας σειράς δικτύων υπολογιστών υψηλού προφίλ, τα οποία περιλαμβάνουν την New York Times, την Microsoft, Yahoo! και την MCI WorldCom. Η ποινή που του επεβλήθη ήταν να πληρώσει περίπου 65.000 δολάρια αποζημίωση και καταδικάστηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό στο σπίτι των γονιών του για έξι μήνες, συν δύο χρόνια με αναστολή.
George Hotz
Το όνομα του καταξιωμένου καλλιτέχνη του jailbreak, George Hotz, πάντα θα συνδέεται με την παραβίαση του PlayStation τον Απρίλιο 2011. Όντας ένας από τους πρώτους χάκερ jailbreak του Sony PlayStation 3, ο Hotz βρέθηκε στην μέση μιας αμείλικτης, δημόσιας και απίστευτης δικαστικής διαμάχης με την Sony. Σε αντίποινα, η ομάδα (hackers) των Anonymous επιτέθηκε στην Sony.
Οι hackers μπήκαν στο δίκτυο PlayStation Network και έκλεψαν τα προσωπικά στοιχεία περίπου 77 εκατομμυρίων χρηστών. Ο Hotz, βέβαια, αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη για την επίθεση.
Jonathan James (c0mrade)
Ο Jonathan James, ο 16χρονος black hat χάκερ, ήταν ο πρώτος νεαρός στις Ηνωμένες Πολιτείες που φυλακίστηκε για έγκλημα στον κυβερνοχώρο. Ο James έγινε γνωστός με την εφαρμογή μιας σειράς επιτυχημένων εισβολών σε διάφορα συστήματα. Μόλις 15 χρονών, ο James ήταν εξειδικευμένος στην πειρατεία κυβερνητικών συστημάτων υψηλού προφίλ, όπως η NASA και το Υπουργείο Άμυνας.
Είχε αναφερθεί ότι έκλεψε λογισμικό αξίας πάνω από 1.700.000 δολάρια. Επίσης hack-αρε και τον Οργανισμό του Υπουργείου Άμυνας που είναι υπεύθυνος για Την Μείωση της Απειλής (Defense Threat Reduction Agency). Συν των άλλων, υπέκλεψε με μεγάλη ευκολία -εκτός από τα ονόματα και τους κωδικούς πρόσβασης πολλών χρηστών- και πάνω από 3.000 μυστικά μηνύματα εργαζομένων του Υπουργείο Εμπορίου.
Την 18η Μαΐου του 2008, στα 25 του χρόνια, ο James αυτοκτόνησε με όπλο. Μέσα στις λέξεις που άφησε στο σημείωμα αυτοκτονίας του φαίνεται πως ο νεαρός θεωρούσε ότι ήταν ένα εξιλαστήριο θύμα και κατηγορούνταν για εγκλήματα στον κυβερνοχώρο, που δεν διέπραξε:
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο σύστημα δικαιοσύνης.
Ίσως η παρούσα επιστολή, μαζί με τις μέχρι σήμερα ενέργειές μου, να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στο κοινό.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, έχω χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ανακτήσω τον έλεγχο.
Gary McKinnon
Το 2002, μερικούς μήνες μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους, ένα περίεργο μήνυμα άρχισε να εμφανίζεται στους υπολογιστές του Αμερικάνικου στρατού που έγραφε:
Your security is crap. I am Solo. I will continue to disturp at the highest levels.
δηλαδή:
Η ασφάλειά σας είναι χάλια. Είμαι ο Solo. Θα συνεχίσω να παραβιάζω τα υψηλότερα επίπεδα.
Ο Solo μέσα σε έναν χρόνο χάκαρε σχεδόν 100 υπολογιστές -μεταξύ των οποίων κάποιοι ήταν του Αμερικάνικου πεζικού, του ναυτικού, της αεροπορίας της NASA και του υπουργείου άμυνας. Για μήνες σέρφαρε σε αυτούς τους υπολογιστές και αντέγραφε αρχεία και κωδικούς ασφαλείας. Στο τέλος κατάφερε να ρίξει το δίκτυο του αμερικάνικου στρατού σε ολόκληρη την Γουάσιγκτον για 3 μέρες.
Όμως, παρ’ όλη την ικανότητά του, ο Solo δεν κάλυψε τα ίχνη του. Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί τον Μάρτιο του 2002 στο διαμέρισμά του στο Λονδίνο. Ο Solo ήταν ο Gary McKinnon και το ενδιαφέρον της ιστορίας δεν είναι τόσο η ικανότητά του, αλλά οι λόγοι που τον οδήγησαν να κάνει αυτές τις επιθέσεις.
Όπως διαπιστώθηκε, ο Gary McKinnon πάσχει από το σύνδρομο Asperger, μία μορφή αυτισμού με την οποία ο ασθενής δυσκολεύεται στις κοινωνικές του συναναστροφές. Το ενδιαφέρον με αυτό το το σύνδρομο είναι ότι, πολλοί που το έχουν, παρουσιάζουν πολύ υψηλή ευφυΐα και πολλές φορές ψυχώσεις. Μία τέτοια ψύχωση είχε και ο Gary McKinnon, συγκεκριμένα με τα UFO.
Σύμφωνα με τους γονείς του, ο Gary McKinnon από μικρό παιδί κλεινόταν στο δωμάτιό του και διάβαζε για τα UFO ακούγοντας μουσική. Στα 14 του άρχισε να γράφει κώδικα παιχνιδιών για το ATARI του και λίγο καιρό μετά γράφτηκε στο Βρετανικό Ίδρυμα Έρευνας για τα UFO. Κάποια στιγμή διάβασε το κλασσικό βιβλίο The Hacker’s Handbook και ασχολήθηκε με το hacking. Τότε ήταν που αποφάσισε να ψάξει στους αμερικάνικους κρατικούς υπολογιστές για στοιχεία περί UFO.
Χρησιμοποιώντας την Perl, έγραψε ένα script που του επέτρεψε να σκανάρει 65.000 μηχανήματα μέσα σε 8 λεπτά. Όπως δήλωσε μετά την σύλληψή του, πολλοί κρατικοί εργαζόμενοι δεν είχαν αλλάξει ποτέ τον προεπιλεγμένο κωδικό ασφάλειάς τους.
«Εντυπωσιάστηκα από την απουσία ασφάλειας» είπε στην Daily Mail.
Δημιούργησε επίσης ένα πρόγραμμα που λεγόταν RemotelyAnywhere το οποίο του επέτρεπε να έχει απομακρυσμένη πρόσβαση. Με αυτό, ο McKinnon σέρφαρε στους υπολογιστές, μετέφερε ή διέγραφε αρχεία. Σε λίγο καιρό είχε αποκτήσει μία νέα ψύχωση. Έψαχνε παντού για αρχεία και εικόνες με UFO. Το 2005 δήλωσε στην Guardian:
Ήταν σαν ένα παιχνίδι. Πάντα μου άρεσαν τα παιχνίδια. Ακόμα μου αρέσουν. Εκείνο όμως ήταν ένα αληθινό παιχνίδι. Ήταν εθιστικό. Πολύ εθιστικό.
Μετά την σύλληψή του, ξεκίνησε ένας αγώνας από την οικογένειά του ώστε ο McKinnon να δικαστεί στην Βρετανία και όχι στις Ηνωμένες Πολιτείες, μα και να χρησιμοποιήσουν τον αυτισμό του ως ελαφρυντικό. Μέχρι σήμερα η δίκη δεν έχει γίνει και μπορεί να φυλακιστεί μέχρι και 70 χρόνια. Το δικαστήριο είχε συστήσει ο McKinnon να συλληφθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει κατηγορίες για παράνομη πρόσβαση σε 97 υπολογιστές -προκαλώντας ζημιές 700.000 δολαρίων.
Το ερώτημα όμως υπάρχει. Ο McKinnon πάσχει από μία ασθένεια η οποία του προκαλεί ψυχώσεις και άρα δεν είναι απόλυτα υπεύθυνος για τις πράξεις του. Είναι ηθικό να δικαστεί σαν ένας κανονικός χάκερ ή θα έπρεπε να έχει ιδιαίτερη μεταχείριση;
Kevin Mitnick
Ο Kevin Mitnick David (γεννημένος την 6η Αυγούστου του 1963) είναι ένας Αμερικανός σύμβουλος ασφαλείας υπολογιστών, συγγραφέας και χάκερ. Στα τέλη του 20ου αιώνα, καταδικάστηκε για διάφορα εγκλήματα που σχετίζονται με τους υπολογιστές και τις επικοινωνίες. Το 1979, ήταν μόλις 16 χρονών όταν κατάφερε να αποκτήσει για πρώτη φορά μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση σε δίκτυο υπολογιστών.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, ο Mitnick απέκτησε μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση σε δεκάδες δίκτυα υπολογιστών ακόμα και όταν ήταν εξόριστος (στην περίπτωσή του βασίστηκε η ταινία Takedown).
Το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό:
Είναι ανήθικο να χτυπιούνται οι τράπεζες; Με τον όποιο τρόπο. Ηλεκτρονικά ή και φυσικά; Ήταν ανήθικα τα χτυπήματα σε Mastercard και άλλες τράπεζες του Ισραηλ, του μεγαλύτερου κράτους φονιά στην ανθρώπινη ιστορία;
Αυτά χρησιμοποιούνται μόνο από “κακούς” και “τρομοκράτες” (όπως συνηθίζεται να βαφτίζεται το κάθε τι που δεν είναι συστημικό); Οι δυνάμεις του ανορθόδοξου ψηφιακού πολέμου, από ποιους χρησιμοποιούνται πρωτίστως; Από την άλλη, γιατί θα πρέπει ο καθένας μας να ταυτίζεται με τους τραπεζίτες, επειδή όλες οι τράπεζες έχουν αφεντικά, όταν αυτοί αποτελούν τους μεγαλύτερους δυνάστες της ανθρωπότητας και οι τράπεζες είναι τα εργαλεία τους;
Ρητορικές προφανώς οι ερωτήσεις και μάλλον υποκειμενικές και οι απαντήσεις.