Δεν μπορεί, δεν μπορεί να μην το έχετε σκεφθεί. Βλέπετε μια ωραία (ή όχι και τόσο ωραία) ταινία, στην οποία ο πρωταγωνιστής, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μαμάει και δέρνει. Και δεν το εννοώ αναγκαστικά με την κυριολεκτική έννοια του όρου.
Μπορεί π.χ. να είναι ένας καταπληκτικός φίλος που δίνει και τη ζωή του για κάποιον που αγαπάει, μπορεί να είναι πολύ διάσημος (και πλούσιος), μπορεί να είναι το ιδανικό αγόρι (ή κορίτσι), να είναι η ψυχή της παρέας ή απλά όταν τον έχεις δίπλα σου να μη φοβάσαι τίποτα (ή να σε βοηθάει να τσακίσεις τα παΐδια όσων σε κατατρέχανε μικρό).
Δεν θα ήταν καταπληκτικό να μπορούσαμε να είχαμε κάποιον, έστω έναν, από αυτούς στην παρέα μας; Δεν θα γινόντουσαν οι μέρες μας πιο ενδιαφέρουσες; Δεν θα γινόντουσαν οι ζωές μας όμοιες κινηματογραφικής ταινίας;
Don Vito Corleone (Ο Νονός – 1972)
Εντάξει, δεν είναι και το καλύτερο παιδί της πιάτσας και παίζει πολλοί να μισούνε και εσάς και τη παρέα σας εξαιτίας του. Αλλά πείτε μου, θα υπήρχε κανείς που να μπορεί να σας αρνηθεί οτιδήποτε; Άρχοντες θα ήσασταν, θα είχατε είσοδο σε όλα τα μαγαζιά, καλές σχέσεις και με την αστυνομία και με τον υπόκοσμο (μέρος του τουλάχιστον) και πιθανότατα την καλύτερη προστασία.
Θα μπορούσατε να στείλετε και δυο φουσκωτούς «δωράκι», σε εκείνα τα καρντάσια που στο σχολείο σας πλάκωναν συνεχώς στις μάπες. Όχι κάτι οριστικό… μόνο μελανιές.
Tyler Durden (Fight club – 1999)
Ριψοκίνδυνος τύπος αλλά είναι σίγουρο πως θα το καταδιασκεδάζετε. Βασική προϋπόθεση φυσικά, να υπήρχε, αλλιώς θα έπρεπε να επισκεφθείτε τον κοντινότερο ψυχίατρο. Μαζί του κάθε μέρα θα ήταν μια μικρή περιπέτεια που ή θα οδηγούσε στο θάνατο (ή στο σεξ, ή στη βία) ή σε μια μικρή μορφή εξέγερσης.
Δύσκολος χαρακτήρας για να τον κουλαντρίσεις, όμως αν έμπαινες στο τριπάκι του, θα μπορούσε να σου αλλάξει τη ζωή
Indiana Jones (Όλες του οι ταινίες)
Θα ήταν ο τρομερός και φοβερός θείος (ή παππούς, τώρα πια), που θα είχε δύο εκατομμύρια ιστορίες να σου διηγηθεί.
Άσε που καθώς κάθεστε σε κάποιο μαγαζί και σας λέει για τότε που κάποιος προσπάθησε να του αφαιρέσει την καρδιά με ένα κουτάλι, μπορεί να σας την πέσουν Ναζί που βρίσκονται στο κυνήγι του άγιου δισκοπότηρου ή ενός εξωγήινου κρανίου.
Και ναι, κάλλιστα θα μπορούσαν όλα αυτά να συμβαίνουν σήμερα.
Forest Gump (Forest Gump – 1994)
Γελάστε όσο θέλετε.
Εγώ θα ήθελα να είμαι μαζί με έναν τύπο που είναι ήρωας πολέμου έχοντας σώσει τους συστρατιώτες του, είναι πρωταθλητής του πινγκ-πονγκ, παικταράς του ράγκμπι, εκατομμυριούχος και φίλος πιστός.
Τι κι αν είναι λίγο ελαφρύς; Για πιο Intellectual συζητήσεις υπάρχουν ήρωες πιο κάτω.
Ο εξολοθρευτής (Ο εξολοθρευτής 2: Η ημέρα της κρίσης – 1991)
Θα μου έφτανε ο Σβαρτζενέγκερ, αλλά αν μπορώ να τον έχω ως ρομπότ που δεν διαλύεται με τίποτα (καλά, εκτός από τον T-1000) και μου είναι πιστό στις εντολές μου μέχρι τελευταίας ρανίδας λαδιού, τότε ευχαρίστως θα τον έβαζα στην παρέα μου μετά βαΐων και κλάδων, ακόμα και στο σπίτι μου να φυλάει έξω από το υπνοδωμάτιο. Αν και είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα τον χρησιμοποιούσα και με λίγο πιο άσχημους τρόπους, θα έμπαινα μαζί του π.χ. στη Θύρα 4, φορώντας κασκόλ του Άρη.
Marv (Sin City – 2005)
Θεριό από τα λίγα. Ο χάρτινος ήρωας του Frank Miller που πέρασε και στο πανί, είναι ένα παλικάρι λίγο τρελό, λίγο παρορμητικό, δεν ξέρει όμως τι θα πει φόβος και είναι ικανός να τα βάλει με μια ολόκληρη πόλη για να εκδικηθεί για κάποιον που αγαπάει (έστω κι αν αυτόν τον κάποιο τον ξέρει μόνο μία νύχτα).
Γινόμαστε στόχος με αυτόν στην παρέα, όμως καλύτερα ένα βουνό δίπλα σου που προειδοποιεί «Μην αγγίζετε», παρά ο Γούντι Άλεν να λέει πνευματώδη αστεία.
The Dude (The Big Lebowski – 1998)
Δεν ξέρω γιατί κάποιος θα επέλεγε να έχει για φίλο τον Dude.
Για να σκεφτούμε μερικές πιθανές αιτίες για κάτι τέτοιο:
Γιατί παίζει καλό μπόουλινγκ; Γιατί πετάει που και που έξυπνες ατάκες; Γιατί είναι σα να έχει γραμμένο ολόκληρο τον κόσμο στα αρχίδια του; Γιατί πίνει White Russian; Γιατί μπλέκει σε καταστάσεις που δεν θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος πως μπορεί να μπλέξει ένας τύπος σαν αυτόν;
Για όλα τούτα και πολλά παραπάνω, θα ήθελα να είμαι στην παρέα του Μάγκα.
The Bridge (Kill Bill – 2003)
Θα ήθελα να της βγάλω την κίτρινη στολή, να δω αν όντως από κάτω είναι γυμνή. Πιθανότατα αν το επιχειρούσα θα κατέληγα με λειψά άκρα κι ίσως λειψό ανδρισμό, όμως θα άξιζε η προσπάθεια ε; Ειλικρινά πάντως θα ήθελα να καταλάβω πως την ημέρεψε εκείνος ο καημένος ο φλώρος που τον παντρεύεται λίγο πριν καταφτάσει ο Bill και τα μακελέψει όλα. Θα ήθελα να την έχω φίλη που θα της πετούσα κανένα πρόστυχο αστείο, αφού είχε τελειώσει την όλη ιστορία εκδίκησης της. Να ηρεμήσει η κοπέλα, μη μας πάρουν τα σκάγια της ή το κατάνα της.
Jason Bourne (όλες οι ταινίες)
Ο νέος Τσακ Νόρις. Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει. Ξέρει μισό εκατομμύριο κινήσεις πολεμικών τεχνών, η μνήμη του μπορεί να θυμηθεί καμιά τρεις χιλιάδες νούμερα, ξέρει πάντα τι πρέπει να κάνει και πότε. Πιθανότατα δεν θα τον έβλεπα συχνά μιας και όλη την ώρα κάποιος τον κυνηγάει ή αυτός τρέχει πίσω από κάποιον. Είναι όμως κοσμοπολίτης και θα ήταν καταπληκτικό να τριγυρνάμε στην Ευρώπη και την Αμερική, έστω κι αν στο κατόπι μας ήταν οι μισές μυστικές υπηρεσίες του πλανήτη. Αυτός ξέρει πώς να ξεφύγει.
Rararouille (Rararouille – 2007)
Ένα ποντίκι μέσα στο σπίτι; Ναι, αν είναι να μου μαγειρεύει τα καλύτερα φαγητά, τότε χαλάλι του, και σπιτάκι του φτιάχνω. Καλείς μία-δυο φορές την εβδομάδα του φίλους στο σπίτι και ο πόντικας μαγειρεύει γκουρμέ. Έχω και τέτοια λατρεία για το καλό φαγητό που θα σκεφτόμουν τους τρόπους που θα το έλεγα στην κοπέλα με την οποία θα συζούσα: Ξέρεις, έχω ένα πολύ καλό νέο κι ένα όχι και τόσο καλό. Δεν χρειάζεται να μαγειρεύεις σε αυτό το σπίτι. Α, και το ποντίκι στην κουζίνα είναι φίλος. Σε παρακαλώ μην ουρλιάξεις.
Al Bundy (Παντρεμένοι με παιδιά)
Ναι, υποθέτω δεν θα ήθελες να είναι πατέρας σου. Ούτε καν ο γείτονας σου.
Όμως τρελαίνομαι με την ιδέα να τον είχα στην παρέα του μπαμπά μου και να μπορούσα να κατασκηνώνω σπίτι τους για να παρακολουθώ όλους τους ομηρικούς καβγάδες και τις θανατηφόρες ατάκες (και την Kelly φυσικά).
Γιατί όχι;
Jack Sparrow (Οι Πειρατές της Καραϊβικής – όλες οι ταινίες)
Η παρέα μας μεταφέρεται σε χρόνια παλιότερα, τα πίνει μέσα σε καπηλειά και τη βγάζει μέσα σε φτηνά πορνεία και ψάχνει να γίνει πλήρωμα ενός πλοίου. Και ξαφνικά εμφανίζεται αυτός ο κουνιστός πειρατής.
Με τη μεθυσμένη ομιλία του και τα απαράμιλλα επιχειρήματα. Δεν θα τον ακολουθούσες μέχρι το τέλος του κόσμου και ακόμα παραπέρα ίσως;
Και μόνο η προσμονή των φανταστικών περιπετειών στις οποίες θα σε έμπλεκε, φέρνει ρίγη συγκίνησης στην καυκάσια σάρκα μου.
ET (ET ο εξωγήινος – 1982)
Πόσο cool είναι να κυκλοφορείς με έναν καλοκάγαθο εξωγήινο στην παρέα.
Δηλαδή αν ένα σκυλί είναι γκομενοπαγίδα, ένα συμπαθητικό πραγματάκι σαν τον ET, δεν θα έπρεπε να σου παραδίδει στα πόδια ολόκληρο το Playboy Mansion; Τουλάχιστον. Άσε που έχει και κάποιες δυνάμεις που μπορούν να αποδειχθούν χρησιμότατες.
Τελείωσε, θέλω έναν εξωγήινο για φίλο (γιατί με τους ανθρώπους δεν κάνουμε χαμπέρι).
Leopold (Kate & Leopold – 2001)
Θα ήταν αμαρτία να αφήσω αυτό το τέλειο αγόρι έξω από τη λίστα μου. Ο τέλειος γαμπρός και ταυτόχρονα ονείρωξη για κάθε γυναίκα που έχει μεγαλώσει με ταινίες της Μεγκ Ράιαν και της Τζούλια Ρόμπερτς. Πανέμορφος (ναι, ξέρω, είναι gay έκφραση να βγαίνει από το στόμα μου), στιλάτος, ευγενικός (σηκώνεται πάντα όταν μια γυναίκα κάθεται στο τραπέζι), με ζεστή φωνή, μαγειρεύει τέλεια. Η ταινία δε μας δείχνει πως τα πάει στο κρεβάτι, αλλά υπάρχει καμιά αμφιβολία πως θα τον έχει 22 εκατοστά και θα κρατάει κάνα έξι ώρες με τρεις ώρες προκαταρτικά;
James Bond (Όλες οι ταινίες)
Ναι, αν δεν είσαι ο James Bond, η αμέσως επόμενη επιλογή είναι να είσαι φίλος του (και όχι φίλη του). Δεν ξέρω και αυτός αν θα έχει χρόνο να έρχεται για μπίρες (ή εκείνο το περίεργο μαρτίνι που πίνει), όμως είμαι σίγουρος πως θα έχει γαμάτες ιστορίες να διηγηθεί και που ξέρεις, δίπλα του μπορεί να φαινόμαστε κι εμείς ultra cool και να ρίξουμε επιτέλους καμιά γκόμενα (από την άλλη θα μπορούσες κάλλιστα να τον μισείς για όλες τις γκόμενες, όλα τα ποτά, όλες τις περιπέτειες).
Amelie Poulain (Αμελί – 2001)
Ναι. Τη θέλω φίλη, τη θέλω κοπέλα μου. ΟΚ, δεν φαίνεται και η καλύτερη στο κρεβάτι, και μπορεί να με βρίσκει τρομερά ξενερουά στην απίθανη ζωή της, αλλά δεν είναι δυνατό να μη μαγευτείς από την προσωπικότητα της. Πιθανότατα έχει μισό εκατομμύριο φοβίες, έχει όμως άλλες τόσες ιδέες για το πώς να κάνει τη ζωή και τον έρωτα παιχνίδι και περιπέτεια. Αν μπορούσα να κάνω ένα συνδυασμό και να της βάλω λίγο από την προστυχιά της Σάρον Στόουν στο Βασικό Ένστικτο, θα είχα την τέλεια γυναίκα.
Roger Rabbit (Ποιος παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ – 1988)
Αν δεν μπορούσα να είμαι ένα καρτούν, θα ήθελα να έχω φίλο ένα τέτοιο. Και μάλιστα το πιο γαμάτο και τρελό απ’ όλα.
Τον απόλυτο συνδυασμό από τα καλύτερα της Disney και της Warner Bros. Plus λίγη μοντέρνα γλώσσα, κάποια πονηρά αστεία και ακόμα πιο πονηρές χειρονομίες.
Μερικές βόλτες μαζί του στον αληθινό ή τον κόσμο των κινουμένων σχεδίων κοκ, και η ζωή στο πλάι του θα μοιάζει με φιλμ νουάρ on acid.
John Keating (Ο κύκλος των χαμένων ποιητών – 1989)
Φίλος ναι. Αλλά περισσότερο θα με ενθουσίαζε να τον έχω δάσκαλο (έεεεελα). Ίσως τότε δεν θα μισούσα κάθε τι που έχει σχέση με το σχολείο και την εκπαίδευση. Ίσως μάθαινα νωρίτερα για την ποίηση και τη λογοτεχνία. Ίσως, βέβαια να αυτοκτονούσα γιατί ο πατέρας μου δεν θα με άφηνε να ακολουθήσω τα όνειρα μου και θα με έστελνε σε στρατιωτική σχολή. Η αρχετυπική αυτή φιγούρα του ιδανικού δασκάλου, με στοίχειωσε για πάρα πολλά χρόνια, και λυπήθηκα πολύ που ποτέ δεν βρήκα κάποιον στα χρόνια της μαθητείας μου που να του μοιάζει.
Τα φιλαράκια (όλοι χαρακτήρες της τηλεοπτικής σειράς)
Όσοι αγάπησαν αυτή τη σειρά, και δεν είναι καθόλου λίγοι, ζήλεψαν πρώτα απ’ όλα την παρέα των έξι. Και έψαξαν να δουν αν μπορεί να υπάρξει κάποια αντιστοιχία στη δική τους ζωή (και φυσικά δεν βρήκανε μιας και εδώ μιλάμε για τηλεόραση παιδιά).
Το αμέσως επόμενο που μπορούσες να ονειρευτείς, είναι το πώς θα ήταν η ζωή αν εσύ ήσουν ο έβδομος της παρέας.
Monty Python
Ναι, δεν είναι κινηματογράφος, δεν είναι τηλεόραση. Ή μάλλον είναι και τα δύο. Και τίποτα μαζί. Είναι μία πραγματικότητα, ένα καπρίτσιο της μοίρας που ένωσε αυτούς τους έξι ανθρώπους την κατάλληλη στιγμή. Τι ζητάω λοιπόν; Να μπορούσα να είμαι ο έβδομος. Να κάθομαι και να ακούω τις συζητήσεις τους (ειδικά όταν έγραφαν τα επεισόδια του Flying Circus), τα σχόλια τους, να βγαίνουμε μαζί για μια ζεστή μπίρα ή τσάι (ότι διάλο πίνουν στην Αγγλία). Η τέλεια παρέα κι ας τολμήσει να ισχυριστεί κάποιος το αντίθετο.
