Batman Begins (2005). Μπάτμαν: Η αρχή

Πληροφορίες

• Είδος: Ταινία υπερηρώων
• Σκηνοθεσία: Christopher Nolan
• Ηθοποιοί: Christian Bale, Cillian Murphy, Morgan Freeman, Katie Holmes, Ken Watanabe, Michael Caine, Gary Oldman, Rutger Hauer
• Διάρκεια: 134 λεπτά
• Ελληνικός τίτλος: Μπάτμαν: Η αρχή
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 31 Μαΐου 2005
• Παραγωγή: Warner Bros
• Προϋπολογισμός ταινίας: 150 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 373 εκατομμύρια δολάρια

Αν και ο τίτλος είναι «Ο Μπάτμαν Ξεκινάει» εγώ οφείλω ως γράφων να δηλώσω πως ο Μπάτμαν επιστρέφει και μάλιστα καλύτερος από ποτέ (τα αστεράκια στη γωνία νομίζω… «φωνάζουν»). Ο 35χρονος σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν με μόλις δύο μεγάλες παραγωγές στο ενεργητικό του (Memento, Insomnia) καταφέρνει να κινηματογραφίσει με επιτυχία την ιστορία που κρύβεται πίσω από τον γνωστό ήρωα κόμικ, τον Μπάτμαν, ή αν προτιμάτε του πάμπλουτου Μπρους Γουέην, ένοικο του Γκόθαμ Σίτυ, και το πως αυτός έγινε ο άνθρωπος νυχτερίδα. Το σενάριο της ταινίας βασίστηκε στο κόμικ “Batman: Year One” και αποτελεί το ατού της! Συμπτωματικά οφείλω να πω πως είδα 3 ταινίες αυτές τις μέρες που είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό.

Το “Rebecca” του Χίτσκοκ, το “Mr. & Mrs Smith” και τώρα αυτό. Και οι 3 ταινίες, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους, έχουν το κοινό πως ξοδεύουν το πρώτο τους ημίωρο σε ανάπτυξη χαρακτήρων. Μαθαίνουμε τους ήρωες και μετά παρακολουθούμε τα δρώμενα ξέροντας ουσιαστικά τα πάντα για αυτούς και «συμμετέχοντας» ασυνείδητα σε ό,τι τους συμβαίνει. Ας επιστρέψουμε στα του Μπάτμαν όμως…

Το σενάριο εν προκειμένω έχει ως εξής. Ο Μπρους Γουέην ως παιδί βρίσκεται έντρομος να παρακολουθεί με τα ίδια του τα μάτια την εν ψυχρώ δολοφονία των γονιών του. Από τότε κατηγορεί συνέχεια τον εαυτό του ως υπαίτιο του χαμού τους, πράγμα που αναπόφευκτα φέρει μέσα του ως παιδικό τραύμα.

Ως ενήλικας πλέον ο Μπρους (Κρίστιαν Μπέηλ), πολλά χρόνια μετά, βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά από το Γκόθαμ Σίτυ και για την ακρίβεια έγκλειστος σε φυλακή της Ασίας να παλεύει αδιάκοπα με τους συγκρατουμενούς του. Εκεί μια μέρα τον επισκέπτεται ένας μυστηριώδης άντρας (Λίαμ Νήσον), που ουσιαστικά του δίνει την ελευθερία του αλλά και οδηγίες για το που θα τον βρει.

Μετά από μεγάλο και κουραστικό ταξίδι ο Μπρους βρίσκεται αντιμέτωπος με την οργάνωση του ninja master Ρας Αλ Γκουλ, που θέλει να τον εκπαιδεύσει. Με το πέρας της εκπαιδευσής του, και κάποιων ενδιάμεσων περιστατικών (μην περιμένετε να εξιστορήσω τα πάντα) επιστρέφει στο Γκόθαμ με σκοπό να χτυπήσει το έγκλημα και την διαφθορά που μαστίζει την πόλη από όταν πέθανε ο πατέρας του.

Πρώτο και καλύτερο. Το καστ. Κρίστιαν Μπέηλ ο Μπάτμαν, Μάικλ Κέην ο μπάτλερ του, Λίαμ Νήσον ο μυστηριώδης εκπαιδευτής του στην Ανατολή, Μόργκαν Φρήμαν ο επιστήμονας, Ρούντγκερ Χάουερ ο Διευθυντής του Ομίλου Γουέην και Κέιτι Χολμς η… μόνη φίλη αλλά και θηλυκή παρουσία στη ζωή του πολυεκατομμυριούχου Μπρους. Ένας και ένας. Μπορεί ένα χελιδόνι να μην φέρνει την άνοιξη αλλά αυτή τη φορά το έφερε και δεν είναι άλλος από τον υπεύθυνο του καστ.

Οι επιλογές του ήταν απόλυτα επιτυχημένες και αυτό ανεβάζει αυτόματα την ποιότητα της ταινίας. Μπορεί μπροστά στο βαρύ πυροβολικό (Κέην, Φρήμαν) οι περγαμηνές των Μπέηλ και Χολμς να μην πιάνουν μία αλλά προς τέρψιν των θεατών, και της παραγωγής, τα πήγαν εξαιρετικά. Ειδικά ο Κρίστιαν Μπέηλ!

Η επιδοσή του είναι απρόσμενα καλή. Τρεις πτυχές σε ένα χαρακτήρα. Ο καλός Μπρους με τα… παιδικά του τραύματα, ο αλαζόνας Μπρους που κυκλοφορεί και σκοπάει εκατομμύρια (για τα μάτια του κόσμου) και ο σκοτεινός τιμωρός, ο άνθρωπος νυχτερίδα. Βαρύς, σοβαρός, στιβαρός, δυναμικός. Όπως πρέπει. Χωρίς επιτηδευμένες κινήσεις, χωρίς να φαίνεται τίποτα από ό,τι κάνει πως το έχει προβάρει ξανά και ξανά, η φυσικότητα του Μπέηλ ως Μπάτμαν ξαφνιάζει ευχάριστα.

Στα ίδια επίπεδα ποιότητας, πέραν του καστ, κυμαίνεται και το ίδιο το σενάριο. Αν και θα επιθυμούσα κάποιες σκηνές δράσης (κυρίως) να είναι λίγο πιο σύντομες αλλά και κάποιοι διάλογοι (στο πρώτο ημίωρο) λιγότερο επαναλαμβανόμενοι. Παρόλα αυτά το ενδιαφέρον μένει αμείωτο μέχρι το τέλος. Μόνα κουραστικά σημεία ορισμένα σε κομμάτια με ακατάπαυστη δράση.

Εκεί βρίσκεται και το μόνο μελανό σημείο που μπορεί κάποιος να βρει σε όλη την ταινία. Η σκηνοθεσία των μονομαχιών. Ενώ σε γενικές γραμμές ο Κρίστοφερ Νόλαν είναι άψογος, ενώ σε σκηνές που πραγματικά γίνεται της τρελλής (καταδίωξη του Batmobile πάνω σε… ταράτσες) η σκηνοθεσία του είναι εξαιρετική, στις μάχες σώμα με σώμα χάνουμε το τόπι και τις… μάχες τις ίδιες. Ποιος είδε τον Μπάτμαν και (όχι δεν τον φοβήθηκε) κατάλαβε τι έκανε.

Ο σκηνοθέτης επιλέγει, αδικαιολόγητα κατ’ εμέ, να καταγράψει αυτές τις μάχες του ήρωα με τους αντιπάλους του με τρόπο πολύ κουραστικό. Δυναμικό μεν, ιδανικό για λίγα δευτερόλεπτα για να δώσει την αίσθηση στον θεατή ότι βλέπει με τα μάτια κάποιου που συμμετέχει στη μάχη αλλά τελικά πολύ κουραστικό!

Δυστυχώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλες σε διάρκεια σκηνές με, να μου επιτραπεί ο όρος, «βρωμόξυλο» όπου το αντικείμενο κινηματογράφισης είναι και το μόνο μη κατανοητό. Ποιος, που και πως τις έφαγε ή τις έριξε μένουν ως απορίες. Με κοντινά πλάνα και τόσο γρήγορο μοντάζ είναι αδύνατο να καταλάβει ο θεατής τι γίνεται. Παρόλα αυτά υπάρχουν άλλες σκηνές, ειδικά το φινάλε, που ήταν πολύ πιο απαιτητικές από σκηνοθετικής απόψεως και όπου τα πήγε περίφημα.

Όπως είπαμε και στην αρχή ο Μπάτμαν επέστρεψε και μάλιστα καλύτερος από ποτέ. Εξαιρετικές επιδόσεις από το εξαιρετικό καστ, υπέροχη ανάπτυξη χαρακτήρων και πλοκής, σχεδόν αλάνθαστη σκηνοθεσία, σωστή χρήση της μουσικής. Ο Μπάτμαν αυτός δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτόν που μας σύστησε ο Τιμ Μπάρτον το 1989. Πιο σκοτεινός, πιο γήινος, λιγότερο κόμικ, περισσότερο σοβαρός. Ο κόσμος του Γκόθαμ και του ηρωά του θα συνεπάρει τον θεατή και θα τον αναγκάσει στο τέλος να χειροκροτήσει μία από τις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες.

Δείτε τη ακόμα και να μην έχετε αγγίξει σελίδα από ομώνυμο κόμικ, ακόμα και να μην έχετε δει κανένα από τα προηγούμενα. Αυτός ο Μπάτμαν, για το είδος του, είναι one man show, ή για να το κάνουμε πιο δόκιμο, one movie show στο κινηματογραφικό στερέωμα. Μη την χάσετε!

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Batman Begins (2005). Μπάτμαν: Η αρχή.