ΑρχικήΨυχαγωγίαGamesDriver: San Francisco (video game review)

Driver: San Francisco (video game review)

Η σειρά Driver μετράει περίπου 23 χρόνια στην βιομηχανία των video games και πιο συγκεκριμένα από το 1999, όταν είχε δημιουργηθεί ο πρώτος τίτλος και είχε σαρώσει σχεδόν τα πάντα στο πέρασμα του, γνωρίζοντας τεράστια απήχηση και μάλιστα θεωρούνταν ένα από τα καλύτερα στην κατηγορία του.

Για τους παλιούς, το συγκεκριμένο όνομα ξυπνάει σίγουρα μνήμες, όμως δεν ισχύει το ίδιο και για τους νεότερους gamers καθώς το Driver: San Francisco αποτελεί το πρώτο game του franchise για την τωρινή γενιά συστημάτων οικιακής ψυχαγωγίας. Κουβαλώντας λοιπόν μία μεγάλη προϊστορία στις πλάτες του, καθίσταται άξιο προσοχής για το αν η νέα προσθήκη καταφέρνει να αναβιώσει και να δώσει μία φρέσκια πνοή στην σειρά.

Το σενάριο τοποθετείται έξι μήνες μετά από τα γεγονότα του Driv3r, όπου αποκαλύπτεται πως οι δύο πρωταγωνιστές, ο John Tanner και ο μεγαλύτερος αντίπαλος του όλα αυτά τα χρόνια Charles Jericho, επιβίωσαν από μία συμπλοκή στην Κωνσταντινούπολη. Ο τελευταίος απέδρασε στην πόλη του San Francisco, με τον Tanner και τον συνέταιρο του από το Driver 2 Tobias Jones, να τον καταδιώκουν. Το San Francisco είναι το μοναδικό μέρος που εξελίσσονται τα γεγονότα της ιστορίας και ως εκ τούτου η παραγωγή πήρε τον τίτλο της.

Ύστερα από μία ισχυρή σύγκρουση των δυο τους που κατέληξε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, ο Tanner μπαίνει στο νοσοκομείο και πέφτει σε βαθύ κώμα. Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης πραγματοποιείται σε ένα όνειρο που βλέπει ο ήρωας μας, δηλαδή μέσα το μυαλό του. Ενώ βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση λοιπόν, έχει την δυνατότητα να μεταφερθεί στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου και εδώ είναι που το game ξεδιπλώνει ένα από τα καλύτερα χαρτιά του.

Χρησιμοποιώντας αυτή τη δύναμη, ο παίκτης θα προσπαθήσει να φτάσει όλο και πιο κοντά στην αποκάλυψη των σχεδίων του Jericho, αλλά και στην σύλληψή του. Η σειρά δεν φημιζόταν ποτέ για την πλοκή της και κάτι αντίστοιχο ισχύει και εδώ, με την ιστορία να είναι παντελώς αδιάφορη, με μερικές μόνο αξιοσημείωτες στιγμές. Παρόλα αυτά, αξίζει να αναφερθούμε στην εξαιρετική ποιότητα των CGI σκηνών, οι οποίες προσφέρουν ένα μικρό είδος αποζημίωσης για το κάκιστο σενάριο. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, η νέα λειτουργία που προώθησε η Ubisoft εξαρχής για το Driver: San Francisco είναι το Shift, το οποίο επιβραδύνει τον χρόνο και επιτρέπει στον παίκτη να μπει στο σώμα ενός οποιουδήποτε οδηγού.

Με αυτό το τρόπο, η διαδικασία αλλαγής αυτοκινήτου και η έναρξη μίας αποστολής -χωρίς να χρειάζεται να οδηγήσετε μέχρι εκεί- γίνεται αρκετά πιο εύκολη και γρήγορη. Για παράδειγμα, σε περίπτωση που κυνηγάτε κάποιον κακοποιό και έχετε μείνει πίσω μπορείτε κάλλιστα να μεταφερθείτε σε ένα κοντινό αυτοκίνητο ώστε να τον φτάσετε.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των αποστολών βασίζεται στην λειτουργία Shift. Για όσους προτιμούν τον κλασσικό τρόπο οδήγησης, η λειτουργία είναι καθαρά προαιρετική. Συνεχίζοντας, η ποικιλία των αποστολών που δίνονται είναι ιδιαίτερα μικρή και αυτό σημαίνει ότι αναπτύσσεται ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Παρόλα αυτά, έχει μικρό αντίκτυπο στην εμπειρία που αποκομίσαμε.

Επιπλέον, ένα σημείο το οποίο μας ενόχλησε ήταν η αναγκαστική ολοκλήρωση δύο side-quests για να ξεκλειδώσουμε μία αποστολή της ιστορίας. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό στο gameplay της παραγωγής, είναι η μπάρα του boost, με την οποία ο παίκτης μπορεί να δώσει μία ώθηση στο όχημα του κρατώντας τον αριστερό μοχλό προς τα επάνω. Το boost δυστυχώς δημιουργεί αρκετά προβλήματα στο χειρισμό του αυτοκινήτου διότι μπορεί εύκολα να χάσει κάποιος τον έλεγχο του οχήματος, ειδικά στις στροφές.

Ξεχωριστός λόγος, όμως, πρέπει να γίνει για την γενικότερη εντύπωση που αφήνει ο χειρισμός των οχημάτων. Το drift είναι αρκετά άμεσο και αποδεικνύεται ένα από τα διασκεδαστικότερα χαρακτηριστικά του χειρισμού. Επιπροσθέτως, η αίσθηση από όχημα σε όχημα ήταν εντελώς διαφορετική και εμφανής. Λόγω της arcade φύσης του τίτλου, μην περιμένετε να δείτε πουθενά το στοιχείο του ρεαλισμού. Εδώ να σημειώσουμε, πως είναι η πρώτη φορά στην σειρά που περιέχονται γύρω στα 140 εξουσιοδοτημένα οχήματα και η αλήθεια είναι ότι μείναμε άναυδοι από την ποικιλία των επώνυμων car brands.

Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο
Στέλιος Θεοδωρίδης
Στέλιος Θεοδωρίδης
Ο ήρωας μου είναι ο γάτος μου ο Τσάρλι και ακροάζομαι μόνο Psychedelic Trance
RELATED ARTICLES

Αφήστε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Πρόσφατα άρθρα

Tηλέφωνα έκτακτης ανάγκης

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: 11188
Ελληνική Αστυνομία: 100
Χαμόγελο του Παιδιού: 210 3306140
Πυροσβεστική Υπηρεσία: 199
ΕΚΑΒ 166