Harry Potter and the Chamber of Secrets (2002 ταινία) Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά

• Είδος: Ταινία φαντασίας
• Σκηνοθεσία: Chris Columbus
• Ηθοποιοί: Daniel Radcliffe, Rupert Grint, Emma Watson, Robbie Coltrane, Richard Harris, Alan Rickman, Kenneth Branagh, John Cleese, Shirley Henderson, Jason Isaacs
• Ελληνικός τίτλος: Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά
• Διάρκεια: 161 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 3 Νοεμβρίου 2002
• Παραγωγή: Warner Bros
• Προϋπολογισμός ταινίας: 100 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 879 εκατομμύρια δολάρια

Η πρώτη ταινία μάλλον ήταν η εισαγωγή, και αυτή είναι το αποτέλεσμα, ίσως να θεωρήσει κάποιος. To “Harry Potter and the Chamber of Secrets” αφήνει ότι εισαγωγικό και μπαίνει κατ΄ ευθείαν στην δράση, η οποία είναι σκοτεινή και ‘τρομακτική’ και ουδεμία σχέση έχει με την υπόθεση της πρώτης ταινίας. Είναι πολύ λογικό για όλους πριν πάνε να δούνε την ταινία αυτή να έχουν θέσει τον πήχη σε κάποιο σημείο, βάση της προηγούμενης ταινίας και αφού φύγουν να την συγκρίνουν με την πρώτη παραγωγή της σειράς. Για μένα το άλμα ήταν πολύ ψηλότερα από τον πήχη και αυτό είναι εμφανές παντού.

Η ταινία αυτή είναι πλούσια! Πλούσια οπτικά, ακουστικά, και εμπλουτισμένη με πολλά στοιχεία που κρατά την προσοχή του θεατή καθ΄ όλη την διάρκεια της. Σίγουρα όμως δεν μπορεί κανείς να απορρίψει πως χωρίς την εισαγωγή που η πρώτη ταινία προσέφερε, αυτή θα άφηνε αρκετές απορίες. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η ανάπτυξη των χαρακτήρων. Για όσους δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία (και ομολογώ πως είμαι ένας από αυτούς) οι χαρακτήρες αυτή την φορά συμπληρώνουν και με το παραπάνω το κενό που άφησε η ‘Φιλοσοφική Λίθος’.

Η ταινία βασίζεται στους χαρακτήρες της, κρέμεται από αυτούς περισσότερο από την υπόθεση της, μιας και εκείνη οδηγείται από τις πράξεις των ηρώων. Ακόμη και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες έχουν εξέχουσα θέση μέσα στον καμβά της J.K Rowling. Είναι μια ταινία για τους χαρακτήρες και την ιστορία τους, πράγμα που σπάνια συναντάμε τόσο ξεκάθαρα στο καταιγισμό των blockbusters του σημερινού κινηματογράφου.

Σε αυτήν την ταινία, ο Harry (με έναν Daniel Radcliffe λίγο πιο ψηλό και με πιο μπάσα φωνή) επιστρέφει με τους φίλους του Ron Weasley και Hermione Granger για τον δεύτερο χρόνο τους στην σχολή μαγείας Hogwards. Οι τρεις πρωταγωνιστές -των οποίων η χημεία δουλεύει και σε αυτήν την ταινία πολύ καλά- πραγματικά ξεχωρίζουν στην οθόνη ακόμη και όταν παίζουν μόνοι τους ενάντια στα μυστήρια που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μας. Μυστήρια τα οποία ακόμη και οι δάσκαλοι της σχολής, Dumbledore, Snape και McGonagall, όπως και ο Hagrid μοιάζουν να φοβούνται να αντιμετωπίσουν.

Υπάρχει πραγματικά μια Κάμαρα με Μυστικά κρυμμένη κάπου μέσα στη Hogwarts; Μπορεί πραγματικά να ανοιχτεί μόνο από τον απόγονο του Salazar Slytherin (πολύ καλό που δίνονται περισσότερα στοιχεία για τους ιδρυτές της σχολής); Υπάρχει πραγματικά κάποιο τέρας εκεί μέσα; Ή μήπως το τέρας έχει ήδη δραπετεύσει και είναι υπεύθυνο για ότι συμβαίνει στους μαθητές; Οι απαντήσεις βρίσκονται στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν και είναι στα χέρια των ηρώων μας να λύσουν και αυτό το μυστήριο.

Σίγουρα το παζλ μοιάζει απλό, αλλά εδώ κερδίζει πόντους η σκηνοθεσία του Chris Columbus που φτιάχνει ένα κολοσσό από την ιστορία, την οποία και παρουσιάζει αρκετά διαφορετικά από την πρώτη. Αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη πραγματικά. Βέβαια, στοιχεία που έπρεπε να συνδέσουν τους ήρωές μας και το περιβάλλον τους με την πρώτη ιστορία έχουν αρκετά όμοιες γωνίες, πράγμα όμως που από μενα είναι δικαιολογημένο.

Η σχολή Hogwarts φαίνεται πραγματικά να έχει μεγαλώσει σε όλες τις διαστάσεις. Αυτή την φορά είναι ένα τεράστιο πραγματικά κάστρο, με ατέλειωτους διαδρόμους και μυστικά περάσματα, ενδιαφέρουσες αίθουσες και εργαστήρια για τους εκπαιδευόμενους μάγους μας. Είναι πραγματικά αυτή την φορά ένα μέρος όπου το κοινό έχει την εντύπωση πως κρύβει αρκετά πράγματα, περισσότερα απ όσα μπορεί να δει κανείς με την πρώτη ματιά.

Το παιχνίδι του Quiddich επίσης φαίνεται να εξελήσεται σε μεγαλύτερο στάδιο, ενώ τα οπτικά εφέ που χρησιμοποιούνται τόσο εκεί όσο και στην υπόλοιπη ταινία είναι αρκετά ρεαλιστικά. Βέβαια μετά το περυσινό Attack of the Clones δυσκολεύομαι να βρω μια ταινία η οποία μπορεί να ξεπεράσει στα εφέ την δουλειά που έγινε εκεί.

Πραγματικά έχει δημιουργηθεί ένας ολόκληρος κόσμος αυτή την φορά με πολλές λεπτομέρειες, πράγμα που έλλειπε εμφανέστατα από την πρώτη ταινία, και τα εύσημα πηγαίνουν στον σχεδιασμό του Stuart Craig, ο οποίος έκανε την δουλειά και για το πρώτο μέρος. Φαίνεται πραγματικά πως η ιστορία αυτή την φορά έδινε μεγαλύτερο έδαφος για εξερεύνηση.

Κλείνοντας τον ήχο, παρατηρεί κανείς τα υπέροχα σκηνικά, τα κοστούμια και τις οπτικές δημιουργίες. Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο όμως ήταν η αρμονία χρωμάτων, πράγμα που δημιουργούσε ένα ενιαίο κλίμα μυστηρίου σε όλη την διάρκεια της. Ανοίγοντας όμως πάλι τον ήχο, η μουσική μοιάζει ίδια… σαν να μην έχει αλλάξει κάτι. Αν και αυτή την φορά δεν έγινε από το John Williams (παρόλο που τα βασικά themes του διατηρήθηκαν), αλλά από τον William Ross, τα μοτίβα δεν αλλάζουν ιδιαιτέρως – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι κάνουν κακό στην ταινία, κάθε άλλο.

Νέοι ήρωες οι καθηγητές Sprout και Lockhart. Η καθηγητής Sprout ανήκει στον τομέα βιολογίας, και διδάσκει ένα μάθημα για το φυτό mandrake με ξεκαρδιστικές συνέπειες. Είναι μια υπέροχη πραγματικά προσθήκη στην σειρά. Από την άλλη, ο υπέροχος Gilderoy Lockhart, μοναδικά ερμηνευμένος από τον Kenneth Branagh, συγγραφέας της αυτοβιογραφίας του με τίτλο ‘Magical Me’. Οι μαγικές του ικανότητες τεράστιες όσο και η φήμη του… πάντα μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου! Πατέρας του Draco, ο Lucius Malfoy είναι μισητός από το πρώτο λεπτό που εμφανίζεται στην οθόνη, και αυτό φυσικά θέλει να πετύχει.

Από υπάρχοντες χαρακτήρες, μια εξερεύνηση στο παρελθόν του διευθυντή Albus Dumbledore καθώς και ο μεγαλύτερος χρόνος εμφάνισης του στην μεγάλη οθόνη, προδίδουν την μεγάλη δύναμη του, όπως μοναδικά έρχεται να αποδώσει ο αποθανών Richard Harris. Δύσκολα θα βρεθεί άξιος αντικαταστάτης του για τις επόμενες ταινίες της σειράς. Ο Draco από την άλλη έχει επίσης περισσότερο χρόνο στην οθόνη, πράγμα που δικαιολογεί το γιατί είναι ο πιο μισητός ‘αντίπαλος’ του Harry.

Μην ξεχνάμε όμως πως το Harry Potter είναι ταινία που περισσότερο απευθύνεται σε παιδικό κοινό, έτσι πάντα υπάρχει αυτό το κάτι στο υποσυνείδητο του θεατή που ξέρει πως αυτό που βλέπει δεν μπορεί να συμβαίνει στην πραγματικότητα. Παρόλ΄ αυτά η ταινία είναι απολαυστική από το πρώτο λεπτό της και δεν κουράζει καθόλου, καθώς πάντα περιστρέφεται γύρω από ένα μυστήριο που δίνει περισσότερες λύσεις απ΄ όσες ο θεατής περιμένει. Φτιάχνει με τον τρόπο αυτό μια πολύ καλύτερη ατμόσφαιρα για όσες άλλες περιπέτειες είναι να έρθουν στο μέλλον από τον μικρό μάγο.

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Harry Potter and the Chamber of Secrets (2002 ταινία) Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά.