Με την αγορά των first person shooter τίτλων να μην αποτελεί πλέον την ιδανική για να ξεχωρίσει ένας τίτλος, η THQ αποφάσισε να επενδύσει αρκετά χρήματα για να προωθήσει το Homefront ως το video game που θα μεταφέρει αυτούσια τη δράση του πολέμου στην οθόνη των παικτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και 9 μήνες πριν τη διάθεση της παραγωγής, η γνωστή εκδότρια εταιρία έντυσε το μισό Convention Center του Los Angeles κατά τη διάρκεια της Ε3, προβάλλοντας μάλιστα ορισμένα εντυπωσιακά σκηνικά σε όσους δημοσιογράφους είχαν φροντίσει (όπως ο γράφων) να «κλείσουν» κάποιο ραντεβού. Τι έχει προκύψει όμως από τότε μέχρι σήμερα; Καταφέρνει ο τίτλος να σταθεί επάξια στην κατηγορία;
Το Homefront εξιστορεί ένα παραδόξως ενδιαφέρον σενάριο, όπου στο έτος 2027, οι ΗΠΑ παύουν να αποτελούν την υπερδύναμη που ελέγχει παγκοσμίως τον οπλισμό, την οικονομία, το πετρέλαιο. Η Βόρεια και η Νότια Κορέα έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους, έχουν κατακτήσει την θέση του πιο ισχυρού κράτους στον πλανήτη και -σαν να μην έφτανε αυτό- ξεκινούν επίθεση κατά της Αμερικής με στρατεύματα να επιτίθενται και να καταστρέφουν τη χώρα από στεριά και θάλασσα.
Η κατάσταση στην πάλαι ποτέ πανίσχυρη χώρα είναι τραγική, με τους κατοίκους να προσπαθούν να κρυφτούν, τους Κορεάτες να έχουν στήσει μέχρι και στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όπου δολοφονούν μαζικά τους πολίτες που συλλαμβάνουν και τους ελεύθερους κατοίκους να ζουν απομονωμένοι σε περιοχές εκτός των μεγάλων πόλεων, καταστρώνοντας ταυτόχρονα τα σχέδιά τους που θα τους εξασφαλίσουν τόσο την επιβίωση, όσο και την ικανοποίηση ότι θα καταφέρουν πλήγμα στο στρατό που τους έχει υποτάξει. Η πινελιά του John Milius (Red Dawn) είναι εμφανής από το πρώτο έως και το τελευταίο λεπτό, ωστόσο από μόνο του το καλό σενάριο δεν αρκεί για να κάνει το Homefront να ξεχωρίσει.
Ο πρωταγωνιστής της περιπέτειάς μας ανήκει σε μία ομάδα «επαναστατών» που προσπαθεί να καταστρέψει όλα τα φυλάκια των Κορεατών, αναλαμβάνοντας δράση κυρίως με τακτική ανορθόδοξου πολέμου. Έτσι, διατηρώντας όλα τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων first person shooters, η νέα παραγωγή των Kaos Studios φέρνει τον παίκτη σε ένα κλασικό μηχανισμό χειρισμού όπλων, απόκρυψης πίσω από τα διάφορα στοιχεία του περιβάλλοντος, χρήσης χειροβομβίδων και συναναστροφής με τους συμμάχους. Παρόλα αυτά, η post-apocalyptic αισθητική και δόμηση των επιπέδων προσπαθεί στο μεγαλύτερο μέρος της κεντρικής καμπάνιας να δώσει ένα ξεχωριστό χαρακτήρα στην παραγωγή.
Μπορεί όμως η προσπάθεια να είναι καλή, αλλά το Homefront δείχνει να προσπαθεί να κολυμπήσει σε πολύ βαθιά νερά, χωρίς να γνωρίζει τους βασικούς κανόνες επιβίωσης στη θάλασσα. Οι χαρακτήρες που θα συναντήσει ο κεντρικός ήρωας είναι από λίγο έως πολύ αδιάφοροι, η τεχνητή νοημοσύνη των συμμάχων διατηρείται σε ικανοποιητικά επίπεδα σε μικρά κομμάτια της δράσης, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που θα έρθετε αντιμέτωποι με τα πυρά ολόκληρου του αντίπαλου στρατεύματος, παρά το γεγονός ότι μάχεστε στο πλευρό άλλων 10 ανθρώπων.
Η αίσθηση του πολέμου μεταφέρεται επιτυχώς από τους πολυάριθμους εχθρούς που θα συναντήσετε κατά τη διάρκεια της πορείας σας, ωστόσο πάρα πολλές φορές θα μπορέσετε να βρείτε έναν εύκολο τρόπο να τους αντιμετωπίσετε.
Ένα από τα χειρότερα σημεία του gameplay είναι η χρήση χειροβομβίδων, οι οποίες έχουν φυσική… πατάτας (για να μην πούμε κάτι πιο σιχαμερό!) που σκάει σε μία επιφάνεια και χωρίς να κάνει γκελ καταλήγει στο έδαφος. Ακόμη πιο αστείο (sic) είναι το animation των αντιπάλων που ίπτανται, όταν σκάσει δίπλα τους μία χειροβομβίδα. Αν μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα διαφορετικό σκηνικό, θα ισχυριζόμασταν ότι απλά πέφτουν πάνω σε ένα πεδίο με ελατήρια και εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση.
. Με την αγορά των first person shooter τίτλων να μην αποτελεί πλέον την ιδανική για να ξεχωρίσει ένας τίτλος){kind=link}