Κάθε επιχείρηση οφείλει να έχει αντάξια άτομα του μέλλοντος της

Κάθε επιχείρηση οφείλει να φροντίσει να έχει ως “κεφαλή” άτομα αντάξια του μέλλοντος της, με απώτερο σκοπό να επέλθει η πρόοδος και η ανάπτυξη για ακόμη σπουδαιότερα πράγματα.

Αγαπητέ πατέρα.

Ευχαριστώ για την επιστολή σου. Είναι βέβαιο ότι το ανθρώπινο δυναμικό είναι το πολυτιμότερο κομμάτι της κάθε επιχείρησης, ανεξάρτητα αν αυτό είναι κατανοητό από τους διοικούντες σε κάθε περίπτωση. Η προσοχή, λοιπόν, στην προστασία αυτού του κεφαλαίου της επιχείρησης είναι σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξή της και όπως αναφέρεις και εσύ, ακόμη και μόνο για ωφελιμιστικούς λόγους να ενδιαφερθεί κανείς, έχει ερείσματα για να το κάνει.

Προσωπικά, βεβαίως, πιστεύω ότι οι ενέργειες μιας εταιρίας και της διοίκησής της, οι οποίες βασίζονται μόνο σε οικονομικά κριτήρια και δεν έχουν κάποια βαθύτερα στοιχεία και μια ιδιαίτερη προοπτική, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.

Εν πάση περιπτώσει, ο φίλος μου με ενημέρωσε στην τελευταία επαφή την οποία είχαμε ότι τελικά εγκρίθηκε η απόφαση να προχωρήσουν στην εφαρμογή του συγκεκριμένου σχεδίου της προστασίας των εργαζομένων από τους κινδύνους και ανάπτυξης της υγιεινής και ασφάλειας στον χώρο εργασίας. Αυτό δείχνει ότι η εταιρία του έχει μια θετική φιλοσοφία ως προς τους εργαζομένους τους οποίους απασχολεί και ίσως αυτό εξηγεί εν μέρει τη θετική πορεία της, η οποία αντικατοπτρίζεται και στα οικονομικά αποτελέσματά της.

Εδώ το καλοκαίρι έχει προχωρήσει για τα καλά και όσοι δεν έχουν φύγει για διακοπές, σχεδιάζουν το πότε θα φύγουν και πού θα περάσουν τις ημέρες ξεκούρασης χωρίς τη φροντίδα και την πίεση της καθημερινότητας. Η ίδια η εναλλαγή των παραστάσεων την οποία προσφέρει η αλλαγή του χώρου όταν κάποιος φεύγει από τα συνηθισμένα, είναι από μόνη της σημαντική στη βελτίωση της διάθεσης και την ανανέωση του ατόμου.

Γι’ αυτό τον λόγο επιμένω ώστε τα στελέχη και οι υφιστάμενοί μου να εξαντλούν το χρονικό διάστημα το οποίο δικαιούνται για διακοπές, ανεξάρτητα από τις δουλειές οι οποίες υπάρχουν στον χώρο εργασίας και οι οποίες σχεδόν ποτέ δεν τελειώνουν. Ειλικρινά πιστεύω ότι όλα διευθετούνται και είναι καθαρά θέμα προγραμματισμού το να γίνει δυνατό να μείνει χρόνος και για διακοπές.

Αν αποφασίσει κάποιος ότι μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα πρέπει να σταματήσει να εργάζεται και να φύγει για ένα διάστημα από τον χώρο δουλειάς, θα προσαρμόσει τον χρόνο του έτσι ώστε να το επιτύχει. Αν από την άλλη μεριά περιμένει το πότε θα του παρουσιασθεί κάποιο κενό χρόνου για να καταφέρει να φύγει για διακοπές, δεν θα το επιτύχει ποτέ.

Αυτές τις ημέρες συνάντησα ένα παλιό φίλο, τον Πέτρο, ο οποίος εργάζεται ως τεχνικός σύμβουλος σε μία εταιρία, βοηθώντας την να αναπτύξει και εφαρμόσει τη νέα τεχνολογία στον χώρο της. Είναι βέβαιο ότι με την πείρα και τις ικανότητές του, το κάνει αρκετά επιτυχημένα και αυτό είναι προφανές, δεδομένου ότι είναι σύμβουλος στη συγκεκριμένη εταιρία για πολλά χρόνια τώρα, με σημαντικές επιτυχίες από το παλαιότερο αλλά και το πρόσφατο παρελθόν.

Είχαμε μάλιστα συνεργασθεί πριν από μερικά χρόνια στην εταιρεία στην οποία βρίσκεται και η συνεργασία μας αυτή ήταν αρκετά επιτυχημένη. Με την ευκαιρία λοιπόν της συνάντησής μας, θυμήθηκα λίγο τα παλιά και τον ρώτησα για συγκεκριμένα άτομα στην εν λόγω εταιρία. “Πώς τα πάει ο Κώστας, αλήθεια;” τον ρώτησα, γνωρίζοντας ότι το συγκεκριμένο άτομο, αν και διαθέτει ικανότητες, είχε ορισμένα προβλήματα στη συνεργασία του με ένα ή δύο άλλα άτομα της ομάδας όπου ανήκει. Θυμόμουν ότι αυτά τα προβλήματα συνεργασίας, δεδομένου μάλιστα ότι συνέβαιναν στον χώρο του εργοστασίου και της παραγωγής των προϊόντων της εταιρίας, είχαν άμεση επίπτωση στο επίπεδο ποιότητας των προϊόντων και εξυπηρέτησης των πελατών της.

Η απάντηση του Πέτρου ήταν ενδιαφέρουσα: “Καλά είναι και όπως γνωρίζεις έχει σημαντικές ικανότητες και δυνατότητες συνεισφοράς στην εταιρία. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ακόμη τριβές με τον Μιχάλη όπως και παλιά. Ξέρεις, ισχύει αυτό το οποίο λέγεται τόσο συχνά, ότι δηλαδή το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι… Νομίζω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή είναι η αιτία της αρρωστημένης κατάστασης…”.

Ο Πέτρος, εν προκειμένω, εννοούσε κάτι το οποίο γνώριζα από την περίοδο που ήμουν και εγώ συνεργάτης της ίδιας εταιρίας. Τα προβλήματα στη συνεργασία των δύο αυτών ατόμων, αλλά και άλλων μέσα στο συγκεκριμένο τμήμα, οφείλονταν στον τρόπο διοίκησης και την προσωπικότητα του διευθυντή του τμήματος. Αυτός είναι ένα άτομο με αρκετές τεχνικές γνώσεις και ικανότητες, αλλά με λίγες έως καθόλου διοικητικές δεξιότητες. Προτιμά να διοικεί “με το μαστίγιο”, δημιουργώντας παρασκήνιο και κλίκες ανάμεσα στα άτομα της ομάδας του, και κυρίως δεν έχει σταθερές επιλογές για το τι ακριβώς πρέπει να γίνει, ή ποιο άτομο είναι κάθε φορά κατάλληλο για κάθε θέση.

Τα αποτελέσματα είναι η ανασφάλεια των εργαζομένων ως προς τη μονιμότητα του έργου και της θέσης τους και, βεβαίως, ένας αγώνας απόσπασης της εύνοιας του διευθυντή, ώστε να είναι διασφαλισμένο το μέλλον τους μέσα στην εταιρία. Oπως καταλαβαίνεις, κάτι τέτοιο κρατά την παραγωγικότητα και την ομαδικότητα σε χαμηλά επίπεδα, ενώ και το κλίμα της εργασίας είναι αρκετά βαρύ μέσα στην ομάδα. Νομίζω ότι είναι κρίμα μέσα σε μια τόσο καλή εταιρία όπως η συγκεκριμένη, να υπάρχει ένα τμήμα που να χαράζει τη δική του, διαφορετική πολιτική και να χαλάει το κλίμα σε μία ομάδα ανθρώπων. Δεν συμφωνείς;

Σε χαιρετώ, με εκτίμηση Λέων.

Αγαπητέ Λέων.

Σε ευχαριστώ για την επιστολή σου. Πιστεύω και εγώ στην αλήθεια της φράσης την οποία χρησιμοποίησε ο φίλος σου. Εξάλλου, οι περισσότερες από τις φράσεις αυτές τις οποίες έχει δημιουργήσει η λαϊκή σοφία από την πείρα της καθημερινότητας βασίζονται στην αλήθεια. Πραγματικά, ένας Οργανισμός και μια ομάδα παρουσιάζουν συμπτώματα σήψης συνήθως από την κορυφή του.

Όταν η ανώτερη διοίκηση, ή ο επικεφαλής της ομάδας, δεν διαθέτουν την απαραίτητη γνώση, αλλά κυρίως όταν διαθέτουν λανθασμένο χαρακτήρα, τα πράγματα γίνονται άσχημα για την ομάδα, αλλά και βεβαίως επηρεάζουν την όλη λειτουργία και εικόνα της επιχείρησης. Δεν είναι εύκολο, όπως αντιλαμβάνεσαι, να έχει κάποιος απομονωμένο ένα τμήμα ως μια ανεξάρτητη νησίδα στον ωκεανό, χωρίς να έχει αυτό επιπτώσεις σε όλη την εταιρία.

Η φιλοσοφία και η πολιτική της εταιρίας είναι κοινή και πρέπει να είναι κοινή, διαφορετικά δεν επιτρέπει καμιά ανάπτυξη της εταιρίας. Ο χρόνος και ο κόπος που θα δαπανώνται για να διορθωθούν οι πληγές από τη διαφορετική συμπεριφορά των διευθυντών και των εργαζομένων όσον αφορά το τμήμα που αποτελεί παραφωνία, είναι πολύτιμος και δυσεύρετος.

Οφείλει επομένως η κάθε εταιρία να επιλέγει τέτοια στελέχη, τα οποία να διαθέτουν κοινή φιλοσοφία με τη δική της και μάλιστα να φροντίζει για την εκπαίδευσή τους στον εναρμονισμό των όποιων διαφορών τους με γνώμονα την κοινή αυτή φιλοσοφία, αλλά και ένα κοινό πλαίσιο διοικητικής πρακτικής. Δεν είναι φρόνιμο, ούτε αποδεκτό, να δρα ο καθένας με τον τρόπο με τον οποίο έχει ίσως συνηθίσει σε κάποιο άλλο περιβάλλον στο παρελθόν, ή με τον τρόπο τον οποίο εκείνος θεωρεί ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, ανεξάρτητα από τα συμφέροντα της εταιρίας.

Το ανθρώπινο δυναμικό της κάθε επιχείρησης, όπως και οι πελάτες της και η φήμη της στην αγορά, είναι κεφάλαια τα οποία ανήκουν σε αυτή συνολικά και όχι σε συγκεκριμένα άτομα, όσο και αν τα άτομα αυτά με την εργασία τους έχουν συμβάλλει στη δημιουργία τους. Εν ολίγοις λοιπόν, επειδή πράγματι “το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι”, κάθε επιχείρηση πρέπει να φροντίζει να τοποθετεί ως “κεφαλή” της άτομα άξια του παρελθόντος αλλά και του επιθυμητού μέλλοντός της.

Σου εύχομαι καλές διακοπές.

Με αγάπη, ο πατέρας σου.