Kenneth Grant: Ποιητής, μυθιστοριογράφος και συγγραφέας με πολύ λόξα

Ο όμορφος Δεκέμβρης με τα κρύα του, την γκρίνια του Τάσου Γεωργιάδη και τα σιχαμένα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια έχει ήδη μπει. Τελευταίος μήνας του 2019 και μετά έρχεται το περιβόητο 2020, κατά την διάρκεια του οποίου οι περισσότεροι περιμένουν να καταστραφεί ο κόσμος, να μας κάνουν ντου εξωγήινοι, να ξεσπάσει ο Τρίτος Παγκόσμιος, να αποκτήσουμε αστρικά σώματα και άλλα τέτοια καμμένα. Ας χαλαρώσουμε λίγο.

Το ότι το 2020 αναμένεται να είναι πιο κωλοχρονιά από το 2019 μπορεί να το δει ακόμα και ένα πεντάχρονο, αν λειτουργεί λίγο ο σπόγγος που έχει στο κεφάλι του.

Δεν έρχεται “το Τέλος” ή η αρχή αυτού, απλά θα “τον φάμε” λίγο παραπάνω απ’ ότι συνήθως. Ελπίζουμε μέχρι το τέλος του έτους να μην περπατάμε λες και φοράμε σπιρούνια από το πολύ anal love που θα έχουμε υποστεί, αλλά και να γίνει αυτό μπορούμε να το δούμε θετικά: θα έχουμε κάθε δικαιολογία να φοράμε σπιρούνια!

Που το πάω όμως με τον πρόλογο περί 2020; – στη παράνοια που επικρατεί και θα επικρατήσει ανά τον κόσμο, σε αυτό το γλυκούλι χάος, ο καθένας τραβάει τα ζόρια του: χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο ή κάνει οτιδήποτε άλλο, προσπαθώντας να αντιδράσει όλη αυτή τη βαβούρα που παίζει. Ο μικρός Στέλιος, που τυχαίνει να έχει μια σχέση αγάπης με το Χάος (με “Χ” κεφαλαίο για εντυπωσιασμό), αποφάσισε να σας προετοιμάσει για τον μικρό χαμούλη που μάλλον θα μας χτυπήσει την πόρτα από του χρόνου, κάνοντάς του διαφήμιση και δίνοντάς σας τέσσερις βιογραφίες ατόμων που ασχολήθηκαν με την πάρτη του σε θεωρητικό / αποκρυφιστικό επίπεδο.

Η πρώτη περσόνα που θα μας απασχολήσει σε αυτή την τετραλογία είναι ο Kenneth Grant. Δεν ήταν καθαρά και ξάστερα χαοτικός, όπως οι υπόλοιποι κυριούλιδες που θα δούμε στα επόμενα άρθρα, αλλά είχε αρκετές χαοτικές πεποιθήσεις και το απίστευτο ταλέντο του να σπέρνει το Χάος τριγύρω του και να περνάει περίφημα μέσα σε αυτό. Ο Kenneth ήταν αποκρυφιστής, από αυτούς του Διάολα που μου αρέσουνε. Αλήθεια, περίμενες από κανέναν άλλον “κλάδο” πέρα από τον αποκρυφισμό, να υποστηρίζει τη “δημιουργικότητα του Χάους”;

Για την αφεντιά του Kenneth σου έχω αναφέρει και στο άρθρο με τη βιογραφία του μπαρμπα-Spare, μιας που αυτοί οι δύο έκαναν παρέα, αλλά και διάφορα όμορφα πράγματα — μη πάει ο νους σου στο πονηρό, για το Zos Kia Cultus μιλάω.

Ο Kenneth Grant (ελληνικά: Κέννεθ Γκραντ) λοιπόν γεννήθηκε στο Ilford του Essex στην Αγγλία, στις 23 Μαΐου του 1924, ήταν ιρλανδικής καταγωγής και γιος κληρικού (να το πάλι, το όμορφο “παράδοξο” με τα παιδιά των θρήσκων που γίνονται “του διαβόλου”).

Πρώτη γεύση από αποκρυφισμό πήρε στα 15 του, διαβάζοντας το “Magick in Theory and Practice” του μπαρμπα – Crowley. Φυσικά σαν αντιδραστικό εφηβάκι που ήταν, έφαγε μεγάλη πετριά με το Θηρίο και το έργο του. Όχι πολύ αργότερα, όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, λέγεται πως έλαβε το πρώτο του “transmission” από μια μη ανθρώπινη οντότητα, με το όνομα S’lba — εντάξει, τώρα που τα λέμε, ίσως να ήταν λίγο βλαμμένο τότε. Όλα τα 15χρονα συνηθίζουν να είναι βλαμμένα, απλά το εν λόγω 15χρονο, αντί να κόβει τις φλέβες του, έπιανε κουβεντούλα με τον αέρα.

Μάλλον ήθελε και αυτός τους δικούς του μεταφυσικούς φίλους, να του ψελλίζουν ωραία ασυνάρτητα πραγματάκια και αυτός να τα γράφει. Που το πρόβλημα;

Μόλις πάτησε τα 18 του κατατάχθηκε στον στρατό, έχοντας την ελπίδα να τον στείλουν στην Ινδία, μήπως και βρει κάνα γκουρού να του μάθει κολπάκια. Το στρατιωτιλίκι όμως, φαίνεται πως δεν του πήγαινε καθόλου. Δεκαοχτώ μήνες αφού κατατάχθηκε, κλάταρε από υπερκόπωση και δεν μπορούσε ούτε σκοπέτο να βαρέσει. Και τι να το κάνει το μισοπεθαμένο ο αγγλικός στρατός; Το έστειλε σπίτι του. Κάπως έτσι, πάει το ταξίδι στην Ινδία! Γκουρού ούτε με το κιάλι δεν θα έβλεπε ο Kenneth. Αλλά δεν μασούσε.

Όσο καιρό ήταν τέζα στο κρεβάτι του, αυτό το S’lba του διηγούταν τα “Χρονικά της Κράνλια” (“The Chronicles of Kranlia”. Καμιά σχέση με την Narnia, τις ντουλάπες και τα λιοντάρια) και αυτός τα κατέγραφε κωλοχαρούμενος. Δεν τα βρήκα πουθενά online, αλλά πραγματικά θα ‘θελα να δω και να μοιραστώ τα πυρετικά παραληρήματα του 19χρονου Kenneth.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1944, στα 20 του, γνώρισε το Θηρίο. Ένα όνειρο πραγματοποιείται! Καρδούλες, αστεράκια και ροζ μονόκεροι ξεπήδησαν από το στόμα του Kenneth μόλις είδε τον Aleister! Και φυσικά του έγινε κολλιτσίδα. Όχι πως τον χάλασε ιδιαίτερα το Crowley, γερομπάμπαλης γαρ, τι πιο βολικό από το να βάζει το νεούδι να τρέχει για θελήματα. Ο Kenneth έτρεχε περιχαρής σε όλο το Λονδίνο ψάχνοντας τούρκικα πούρα, ουίσκι και άλλα τέτοια για τον Δάσκαλο (sic) μήπως και του δώσει καμιά στάλα από το “Νερό της Κροουλικής Σοφίας του” (πότε να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο;).

Έτσι ο Kenneth κατάφερε να γίνει ο γραμματέας και το δεξί χέρι του Θηρίου. Καθόλου άσχημα. Εν συνεχεία, με την παρότρυνση του γερο-Aleister, άρχισε να γράφει αναλύσεις πάνω σε θέματα αποκρυφισμού και η αλήθεια είναι πως τα γραπτά του, κυρίως όσα αφορούσαν την σεξουαλική μαγεία, εντυπωσίασαν τον “Μεγάλο” και το 1946 αποφάσισε να τον χώσει στον “Αργυρό Αστέρα” (Astrum Argentium).

Παράλληλα, τον ανέβασε στην ένατη βαθμίδα του Ordo Templis Orientalis, στο αγγλόφωνο τμήμα του οποίου ήταν το μεγάλο κεφάλι εκείνο τον καιρό. Εκείνη την χρονιά μαζί με όλα αυτά ο Kenneth αποφάσισε να παντρευτεί την Steffi, η οποία ήταν ζωγράφος, συγγραφέας και φυσικά είχε κοινές αποκρυφιστικές αναζητήσεις με εκείνον.

Ενα χρόνο αργότερα, το Θηρίο μας άφησε χρόνους και ακολούθησε ένα πολύ χαριτωμένο μπάχαλο για το ποιος θα το διαδεχθεί στο O.T.O..

Ο Kenneth τότε ήταν μόλις 23 ετών και μεγάλο φαβορί για την διαδοχή του Clowley. Τελικά όμως την αρχηγεία την πήρε άλλο μέλος του τάγματος, ο Karl Germer. Την ίδια χρονιά,η Steffi γνωρίζει τον άντρα της στον Austin Osman Spare και τον αφήνει στα χέρια του για να τον στρώσει.

Ο Kenneth, παρά το “τελετουργικό” του background, γούσταρε τις απόψεις του Spare, κατέληξαν κολλητάρια και εν τέλει το 1952, ίδρυσαν μαζί το Zos Kia Cultus, που ήταν περισσότερο μια σχολή σκέψης, παρά ένα θρησκευτικό / αποκρυφιστικό / φέξε μου και γλίστρησα τάγμα και χωρίς την δομή που είχαν και έχουν ακόμα και στις μέρες μας τα τάγματα.

Από την μία ο Kenneth με την 8ετή παρέα που έκανε με τον Spare, έστρωσε χαρακτήρα, από την άλλη όταν είσαι μαθητευόμενος του Crowley, που αντικειμενικά, δεν ήταν και το καλύτερο κουμάσι, λογικό είναι να σου μείνει και λίγη βλακεία κολλημένη στον εγκέφαλο.

Τέλος πάντων, ο Germer αναθέτει το 1951 στον Kenneth το κτίσιμο και την διεύθυνση εγκαταστάσεων του O.T.O. στην Αγγλία, μιας και μετά τον Β’ Παγκόσμιο δεν είχε μείνει ούτε κεραμίδι από τα κτήρια της οργάνωσης. Ο Kenneth ονόμασε το κτιριακό συγκρότημα “New Isis Lodge” και μέχρι το 1954 ήταν έτοιμο να φιλοξενήσει τους “διαολεμένους” του τάγματος και τα όργια τους.

Βέβαια, μετά από το άνοιγμα των εγκαταστάσεων, στον Kenneth δημιουργήθηκε η εντύπωση πως είχε το πάνω χέρι στο βρετανικό τμήμα του τάγματος και αυτό ήταν κομματάκι δυσλειτουργικό για τους ανωτέρους του. Τα ωραία παρατράγουδα όμως άρχισαν το 1955 όταν έγραψε το μανιφέστο του με τίτλο “Manifesto of New Isis Lodge O.T.O.“, οπού αυτοανακηρυσσόταν αρχηγός του βρετανικού τμήματος του O.Τ.Ο και του New Isis Lodge.

O Germer του έστειλε ραβασάκι λέγοντας του ότι πήρε πόδι από το τάγμα, αλλά ο Kenneth του είπε να πάρει τα αρχίδια του και συνέχισε να διευθύνει τις εγκαταστάσεις.

Και όχι μόνο αυτό, σαν καλός χαοτικός τυπάκος που ήταν, αποφάσισε να δημιουργήσει παραπάνω αναρχία και ίδρυσε το “Typhonian Ordo Templis Orientis“, το ζαβό χαοτικό νόθο παιδάκι του “Ordo Templis Orientis” που πλέον κυκλοφορεί απλά ως “Typhonian Order” και η ιδεολογία του είναι ένα αμάλγαμα από “Θέλημα”, πίστη σε εξωγήινες μορφές ζωής, δαίμονες (με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου, μην μας πούνε και σατανιστές), εξάσκηση σεξουαλικής μαγείας (ΟΚ, δεν τη γλιτώνουμε την ταμπέλα του σατανιστή) και άλλα τέτοια γλυκούλια.

Επίσης, πιστεύουν στην ύπαρξη του Κθούλου και των λοιπών Παλαιών Θεών του Lovecraft. Συν τοις άλλοις η έμφαση στις βαθμίδες είναι μικρή ως μηδαμινή, τελετές μύησης δεν παίζουν και ο καθένας μέσα σε αυτό το τάγμα βαράει τον χαβά του και κάνει ότι θεωρεί αυτός καλύτερο για την προσωπική του ανάπτυξη. Χάος μωρό μου, Χάος — and, just for the record, ο Τυφώνας ήταν χαοτική θεότητα.

Το 1962 το τάγμα του Kenneth οικειοποιήθηκε το New Isis Lodge. Τα παλικάρια από το O.T.O. ‘σκίζαν τις ρόμπες τους και έτρωγαν τις κουκούλες τους, αλλά εκείνος δεν χαμπάριαζε. Παράλληλα μαζί με την Steffi από το 1959 μέχρι το 1963 άρχισαν να γράφουν μια σειρά 10 βιβλίων με τον τίτλο “Carfax Monographs“. Κάθε βιβλίο της σειράς περιστρεφόταν γύρω από κάποιο κάποιο αποκρυφιστικό τερτίπι, το “Δέντρο της Ζωής“, τη “Μαγική Δημιουργία” και άλλα τέτοια “αιρετικά”.

Το 1969, ο Germer πήγε να βρει τον θείο Aleister στον άλλο κόσμο και ο δικός μας αυτοανακηρύχθηκε εξωτερικός αρχηγός του τάγματος, αλλά από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ο Grady McMurty τον φασκέλωσε και έγινε νόμιμος αρχηγός. Αυτά τα δύο τάγματα, το O.T.O και το Typhonian O.T.O., ακόμα και στις μέρες μας βρίζονται μεταξύ τους. Kυρίως το αυθεντικό τάγμα, κατηγορεί το τάγμα του Kenneth για αίρεση, εκφυλισμό και έλλειψη σοβαρότητας. Οι τυφωνιανοί απλά τους θεωρούν κρυόκωλους και σκαλωμένους.

O Kenneth αφού έκανε το κομμάτι του, έστησε το τάγμα του και εκνεύρισε τα μέλη του O.T.O., το έριξε στην συγγραφή, στην μελέτη ανατολικών δοξασιών -τις οποίες βεβαίως βεβαίως ενσωμάτωσε στο τάγμα του- και γενικά ηρέμησε. Από το 1972 ξεκίνησε την συγγραφή των “Typhonian Trilogies”, τεσσάρων τριλογιών, πάνω στον αποκρυφισμό που η τελευταία εκδόθηκε το 1993. Επίσης, ένα από τα καλύτερα του βιβλία θεωρείται το “Zos Speaks!” που εκδόθηκε το 1998, το συνέγραψε μαζί με την Steffi και το οποίο περιστρέφεται γύρω από τον Spare, την ζωή και τις δοξασίες του.

Γενικά ο Kenneth ασχολήθηκε πολύ και με τον Crowley και τον Spare στα γραπτά του και αν το σκεφτείς (λίγο, όχι πολύ, μη μας πάθεις τίποτα) είναι κάπως τραγελαφικό το ότι είχε τα είχε καλά και με τους δύο, ενώ αυτοί μεταξύ τους ήταν στα μαχαίρια. Απ΄ ότι φαίνεται όμως, αυτός σαν καλό χαοτικό πλάσμα βρήκε ενδιαφέροντα πράγματα να μάθει και να αντλήσει και από τους δύο, παρά τις διαφορές τους.

Την υπόλοιπη ζωή του την έζησε χωρίς ιδιαίτερα πολλά συνταρακτικά γεγονότα, στο Golders Green, περιτριγυρισμένος από φίλους και μέλη του τάγματός του, ενώ πέθανε στις 15 Ιανουαρίου του 2011 σε ηλικία 87 ετών, μετά από μια μακροχρόνια περιπέτεια με την υγεία του — υποθέτουμε πως ήταν καρκίνος αλλά καμιά πηγή δεν είναι ακριβής.

Πάντως παρά την αμφιλεγόμενη φύση του και την κουλαμάρα που τον έδερνε στα νιάτα του, υπήρξε ένας ωραίος τύπος, πνευματώδης, πολυγραφότατος και αρκετά πρωτοπόρος, αν σκεφτεί κανείς ότι κατάφερε να δώσει στο Θέλημα μια πιο χαοτική και ελευθεριακή διάσταση και να το συνδυάσει με ανατολική φιλοσοφία. Βέβαια οι πιουριστές θελημίτες τον θεωρούν αιρετικό και μαλάκα, αλλά αυτό αποτελεί δικό τους πρόβλημα.

Ας είναι καλά εκεί που πήγε ο θείος Kenneth, παρέα με το S’lba και τους υπόλοιπους μεταφυσικούς και εξωγήινους φίλους του…

Μήπως θες Παραπάνω πληροφορίες; Λοιπόν δεν θα σου χαλάσω το χατίρι.

Ο Kenneth αγαπούσε πολύ την τέχνη του Spare και είχε στην κατοχή πάρα πολλά αυθεντικά του έργα. Αρκετά από αυτά αποτελούσαν δώρα του Spare και ήταν ζωγραφισμένα αποκλειστικά για αυτόν.

Αλλά ο Kenneth εκτός από art admirer ήταν και porn admirer. Ένα μαθητής του εξομολογήθηκε πως ο Δάσκαλος είχε μια μεγάλη συλλογή από πορνογραφικούς πίνακες της δεκαετίας του ’50. Σε κάποια φάση του ήρθε να τους ξεφορτωθεί, οπότε έβαλε το παλικαράκι, μαζί με την τότε κοπέλα του να τους πετάξουν. Τους πήρε 5 βδομάδες να ξεφορτωθούν όλους τους πίνακες — μιλάμε για πολύ υλικό! Και έπρεπε να πεταχτεί σε διαφορετικούς κάδους. Δεν ξέρω αν ακολουθούσε το παράδειγμα του Crowley στο θέμα με τις αγγαρείες, πάντως οι μαθητές του, όσο και να τον κράζανε για αυτές, τον αγαπούσαν. Ήταν γλύκας ο πορνόγερος, τι τα