Merak – Delete Me: Το Dubstep στα πάνω του

Μεγάλη συζήτηση αυτή του συνδυασμού τεχνολογίας και τέχνης: η πιο γνώριμη πλέον όσον αφορά τις “τέχνες”, εφαρμοσμένες και μη… Κατά πόσον η δημιουργικότητα εξελίσσεται, τροφοδοτείται ή (για ακραίους τύπους, όπως τους μπακάληδες που παραγγέλνουν σχεδιασμό επαγγελματικής κάρτας στα τυπογραφεία) είναι ταυτόσημη με τα εργαλεία τα οποία χρησιμοποιεί ο “καλλιτέχνης”; Για να στο δώσω πιο απλά: το Adobe Illustrator είναι για τον σχεδιαστή εικονογραφήσεων: α

1. χρήσιμο εργαλείο
2. εργαλείο που χωρίς αυτό δεν θα κατάφερνε όσα καταφέρνει σήμερα
3. πέρα από μέσο εκπλήρωσης του σχεδίου, πηγή έμπνευσης λόγω των νέων δυνατοτήτων που του δίνει
4. η ίδια η εικονογράφηση καθώς “έλα μωρέ, πόση ώρα θα σου πάρει να κάνεις 1-2 κλικ;“ ή
5. ένας τυχαίος συνδυασμός των παραπάνω;

Για έναν κάμεραμαν, τι είναι η νέα μόδα των βίντεο τραβηγμένων σε dSLR; Περισσότερες δημιουργικές λύσεις, καθώς δεν χρειάζεται να σέρνει μαζί του δέκα μπαούλα για να γυρίσει τις σκηνές που χρειάζεται και το μικρό σώμα με τους γρήγορους φακούς του επιτρέπει νέα κόλπα; Έξτρα ευκολία στον τρόπο εργασίας; Ή ίσως-ίσως, φθηναίνει την δουλειά του, λόγω της ευκολίας αυτής, αγνοώντας πράγματα που παλιότερα θα έκανε, ξεμπερδεύοντας με την δουλειά του εύκολα και γρήγορα;

Ο Lukas Vojir για παράδειγμα, στο βίντεο που θα δεις παρακάτω, χρησιμοποίησε τις “φτηνές” και “εύκολες” Panasonic HDC-TM700 και Canon 550D. Και συμπλήρωσε με άψογα, εντυπωσιακά effects και κίνηση. Είναι άθλος το δημιούργημα του; Ή ίσως σχεδιάστηκε, τραβήχτηκε και επεξεργάστηκε πιο εύκολα λόγω της νέας ψηφιακής ευκολίας; Πέραν της μουσικής, θα μπορούσε να το είχε δημιουργήσει 20 χρόνια πριν, γράφοντας σε κασέτα και επεξεργάζοντας το αποτέλεσμα καρέ – καρέ;

Ας αφήσουμε τα ερωτήματα όμως, για να δούμε τι ρόλο βαράει το κλιπάκι: μια ψυχεδελική φορεσιά ουσιαστικά, για το κομμάτι του Merak, “Delete Me”. Έντονες, wobbly μπασογραμμές, στην παράδοση του dubstep, και δίχρωμα visuals μπλέκονται με moody φωτογραφία.

Αντί προλόγου, ο Lukas Vojir χρησιμοποιεί τα κρυπτικά λόγια του Jerry Garcia:

Κανείς δεν σταμάτησε ποτέ να σκέφτεται γι’ αυτές τις ψυχεδελικές εμπειρίες. Μόλις βρεθείς σ’ ένα απ’ αυτά τα μέρη, σκέφτεσαι: “Πως μπορώ να επιστρέψω εκεί, και να κάνω τα πράγματα λίγο πιο εύκολα για εμένα”;

Και να μην τα χρησιμοποιούσε, οι αναφορές είναι πλήθος ολόκληρο: το LSD ακούγεται μέσα στο τραγούδι, τα έντονα γεωμετρικά visuals του αντανακλούνται στα οπτικά εφέ, τα πρόσωπα αποδομούνται σε βασικά πολύγωνα, σπιράλ ανοιγοκλείνουν, η χορεύτρια φοράει ριγέ ασπρόμαυρα ρούχα που αλλάζουν και αλλάζουν…