Μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία που εντοπίστηκε πρόσφατα να πωλείται στο ebay ξύπνησε μνήμες μιας άλλης εποχής, τότε που άνθρωποι μπορούσαν να χύσουν ακόμα και αίμα (στην κυριολεξία) για το σινεμά! Στη φωτογραφία διακρίνεται σε πρώτο πλάνο μια αντλία με κανονάκι, από αυτές που χρησιμοποιούσε η αστυνομία για να διαλύει τις διαδηλώσεις τη δεκαετία του 1960, μια αλάνα στην οποία κινούνται πολίτες επιθετικά προς το αστυνομικό όχημα και στο βάθος τα χαμόσπιτα ενός οικισμού και μια δεύτερη αντλία, προφανώς εξουδετερωμένη.
Η ειδησεογραφική λεζάντα που συνοδεύει τη φωτογραφία πληροφορεί (στα αγγλικά) ότι πρόκειται για συγκρούσεις ανάμεσα στην αστυνομία και ιδιοκτήτες αυθαίρετων σπιτιών στην περιοχή της Ανθούπολης, στο Περιστέρι. Οι συγκρούσεις ήταν εξαιρετικά βίαιες και ένας συνοπτικός απολογισμός δίνει: 10 σοβαρά τραυματίες, 40 ελαφρότερα, ανάμεσά τους ένας διοικητής της χωροφυλακής και ένας εισαγγελέας και 25 συλλήψεις
Αυτό που δεν λέει η λεζάντα, αλλά αποκαλύπτουν τα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων είναι ότι η μάχη ξεκίνησε όταν το συνεργείο της κατεδάφισης ξεκίνησε να γκρεμίζει έναν υπό ανέγερση κινηματογράφο. Κατά τις 10 το πρωί, στις 13 Μαρτίου 1965, έφτασε το συνεργείο κατεδάφισης συνοδευόμενο από 300 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και χωροφύλακες με επικεφαλής τον διοικητή της χωροφυλακής της Νέας Ιωνίας, εισαγγελέα και δυο αντλίες. Προετοιμασμένοι για μεγάλη μάχη!
Η πληροφορία ότι το πρωί θα έφτανε συνεργείο της πολεοδομίας να γκρεμίσει σπίτια είχε φτάσει από την προηγούμενη και τους είχε αναστατώσει όλους. Έτσι το πρωί της 13ης Μαρτίου 1965 αντί να πάνε στη δουλειά τους άρχιζαν να μαζεύονται από τις 5 τα ξημερώματα στην πλατεία. Όταν έφτασε το συνεργείο κατεδάφισης, η επιτροπή των κατοίκων τους ζήτησε να ματαιώσουν την κατεδάφιση. Αυτοί φυσικά τους αγνόησαν και διέταξαν το συνεργείο να αρχίσει το γκρέμισμα. Όταν οι βαριοπούλες άρχισαν να χτυπάνε τις τσιμεντένιες κολώνες του υπό κατασκευή κινηματογράφου, ο τόπος πήρε φωτιά.
Οι καμπάνες της εκκλησίας άρχισαν να χτυπάνε “δαιμονιωδώς”, όπως έγραψαν οι εφημερίδες, και απ’ τις γειτονιές να κατεβαίνουν άντρες, γυναίκες και παιδιά. Ήταν πάνω από χίλιοι, μπορεί και δυο χιλιάδες. Και η μάχη άρχισε. Οι κάτοικοι να προσπαθούν να εμποδίσουν την κατεδάφιση και οι αστυνομικοί με τα γκλομπ να τους απωθούν. Οι πέτρες έπεφταν βροχή. Η αστυνομία φαίνεται δεν περίμενε τέτοια αντίδραση. Μπήκαν μπροστά οι αντλίες της πυροσβεστικής που μόνο προσωρινά απώθησαν τους επιτιθέμενους.
Το ίδιο έγινε και όταν βγήκαν τα δακρυγόνα. Αντίθετα, όπως λένε τα ρεπορτάζ, οι κάτοικοι έγιναν πιο επιθετικοί και σημειώθηκαν οι πιο σοβαροί τραυματισμοί. Μάλλον η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Στο σημείο αυτό έφτασε επί τόπου ο Ανώτατος Διοικητής Χωροφυλακής Πρωτευούσης, Συνταγματάρχης Ανδριτσόπουλος. Από το αδιέξοδο τελικά έβγαλαν την αστυνομία, οι πολιτικοί.
Ήταν οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, της Ένωσης Κέντρου, Γ. Βασιλάτος, Ι. Τσιριμώκος, Αντ. Τζιτζής, που έφτασαν εσπευσμένα από την Αθήνα. Η μάχη σταμάτησε. Είχαν περάσει τρεις ώρες, από τη στιγμή που ξεκίνησε. Δήθεν τα συμβίβασαν. Στην πραγματικότητα το συνεργείο κατεδάφισης και οι χωροφύλακες πήραν εντολή να φύγουν. Δεν γκρέμισαν τίποτα. Είχαν προλάβει όμως να κάνουν 26 συλλήψεις. Και την άλλη μέρα τους πήγαν στο αυτόφωρο με αρκετά βαριές κατηγορίες: αντίσταση κατά της αρχής, εξύβριση σε συνδυασμό με το νόμο 4.000/59 (περί τεντιμποϊσμού) κλπ.
Στο μεταξύ, το Δημοτικό Συμβούλιο σε έκτακτη συνεδρίασή του ζήτησε την άμεση απελευθέρωσή τους και ενέκρινε το ποσό των 10.000 δραχμών. για την ενίσχυση των θυμάτων. Στις 16 Μαρτίου άρχισε η δίκη. Στην κατάθεσή του, ο συνταγματάρχης της χωροφυλακής Αθ. Παπαϊωάννου αποκάλυψε συγκλονιστικές λεπτομέρειες: η μια από τις δυο αντλίες την ώρα της επίθεσης έπαθε βλάβη ενώ η άλλη πέταγε το νερό σε απόσταση 20 μέτρων αλλά οι “επαναστάτες”, όπως αποκάλεσε τους Ανθοπουλιώτες, πέταγαν τις πέτρες από 50 μέτρα μακριά! Και μάλιστα ήταν και εύστοχοι –αυτό το υπονόησε αναφερόμενος στο μεγάλο αριθμό τραυματιών! Πρόσθεσε επίσης ότι όταν επενέβη η ομάδα των δακρυγόνων, οι “επαναστάτες” δεν πτοήθηκαν και επιτέθηκαν με μεγαλύτερη σφοδρότητα τραυματίζοντας τον ίδιο, τον εισαγγελέα και 40 χωροφύλακες εκ των οποίων τους τέσσερις σοβαρά.
Ανέφερε επίσης ότι πριν λίγο καιρό είχε γίνει άλλη μια απόπειρα κατεδάφισης αυθαίρετων στην περιοχή αλλά και αυτή στέφθηκε με… αποτυχία! Σίγουρα, στο πίσω μέρος του μυαλού του θα ήταν κι η μεγαλειώδης εξέγερση του κάρβουνου του 1956, με την οποία οι Ανθοπουλιώτες έβαλαν οριστικό τέλος στη λειτουργία του λιγνιτωρυχείου, που υπονόμευε τα σπίτια και τις ζωές τους. Μάρτυρες υπεράσπισης κατάθεσαν οι βουλευτές Γερ. Βασιλάτος, Λ. Κύρκος, Ε. Νεφελούδης, Ε. Σακελλάρης και ο Δήμαρχος Περιστερίου Δημ. Φωλόπουλος, οι οποίοι έδειξαν ως τον μεγαλύτερο παράνομο το κράτος που επιτρέπει σε επιχειρηματίες (καταπατητές γης οι περισσότεροι) να πωλούν μικρά οικόπεδα εκτός σχεδίου. Την περίοδο εκείνη, σε Ανθούπολη και Άγιο Ιερόθεο υπήρχαν 25.000 αυθαίρετα!
Τελικά το δικαστήριο καταδίκασε 16 από τους 26 συλληφθέντες σε ποινές φυλάκισης από 4 έως 8 μηνών. Άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι. Και γύρισαν πίσω να ολοκληρώσουν τα μισοτελειωμένα σπίτια. Και το σινεμά. Τα γεγονότα στο Περιστέρι ενέπνευσαν την ίδια μέρα και τον γνωστό σκιτσογράφο Μπόστ που έφτιαξε αυτό το σατιρικό σκίτσο με το δικό του ασυναγώνιστο χιούμορ, όπου εμφανίζει τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου ως Περιστεριώτη σοφέρ που διαθέτει αυθαίρετο.
Έπειτα απ’ όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι ότι ο κινηματογράφος δεν γκρεμίστηκε. Ολοκληρώθηκε και άρχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του για πολλά χρόνια στη φτωχογειτονιά της Ανθούπολης. Πρόκειται για το θερινό κινηματογράφο “Ρόδον”, στη συμβολή των οδών Αδμήτου και Ευτυχίας, στον Άγιο Ιερόθεο.
Σήμερα στη θέση του έχει χτιστεί πολυκατοικία.
