Punch-Drunk Love (2002). Χτυπημένος από Έρωτα

• Είδος: Ρομαντική κωμωδία και δράμα
• Σκηνοθεσία: Paul Thomas Anderson
• Ηθοποιοί: Adam Sandler, Emily Watson, Luis Guzmαn, Philip Seymour Hoffman, Mary Lynn Rajskub
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19 Μαΐου 2002
• Ελληνικός τίτλος: Χτυπημένος από Έρωτα
• Διάρκεια: 95 λεπτά
• Παραγωγή: Columbia Pictures
• Προϋπολογισμός ταινίας: 25 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 24 εκατομμύρια δολάρια

Ο Πολ Τόμας Άντερσον είναι από εκείνους τους “καλλιτέχνες” που με κάθε του δημιουργία ανεβαίνει όλο και περισσότερο στην εκτίμηση μας. Μετά το Boogie Nights (Ξέφρενες Νύχτες) όπου μας σύστησε τον δικό του μοναδικό τρόπο “γραφής” της κάμερας στα πλατό του μας έδωσε άλλη μια μεγαλειώδη ταινία, από τις καλύτερες κατ’ εμέ του είδους, το Magnolia.

Στο Magnolia ο θριαμβός του ήταν αναμφισβήτητος. Μέσα σε τρεις ώρες ξεδίπλωσε ταυτόχρονες ιστορίες καθημερινής τρέλας όπου παιδιά πλήρωναν τα λάθη των γονιών τους και γονείς πλήρωναν τα λάθη μιας ζωής! Όμως με το “Χτυπημένος από Έρωτα” μας σερβίρει άλλη μια απλή και καθημερινή ιστορία αγάπης, όπου όμως τα εμπλεκόμενα μέρη είναι σκηνοθετημένα με τέτοιο τρόπο που να αποτελούν χαρακτήρες που σπάνια συναντάμε σε κινηματογραφική αίθουσα.

Ο Μπάρι είναι είναι ένας εσωστρεφής νευρωτικός νέος. Ως ο μοναδικός ανήρ ανάμεσα σε εφτά αδελφές κατέληξε να είναι πια ενήλικας αλλά καθόλου κοινωνικός, άπειρος με τις γυναίκες και κατά κύριο λόγο τρομαγμένος από την ίδια του τη φύση όσο και από το περιγυρό του.

Έτσι μοναδικές του ασχολίες στην μοναχική του ζωή είναι να μαζεύει κουπόνια από συσκευασίες τροφίμων -από πουτίγκες για την ακρίβεια, που προσφέρουν μίλια ταξιδίων με συγκεκριμένη αεροπορική εταιρία, αλλά και το να παίρνει τηλέφωνα σε ροζ γραμμές. Αποτέλεσμα; Να χτυπηθεί από τα βέλη του έρωτα την ίδια στιγμή που χτυπάει και το κεφάλι του στον τοίχο για το τελευταίο ροζ τηλεφώνημα που έκανε. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ύπαρξη ενός πιάνου που χωρίς λόγο και αιτία καταλήγει στα δικά του χέρια.

Η ιστορία δεν είναι ότι πιο πρωτότυπο έχουμε δει. Ούτε και οι χαρακτήρες του. Έχουμε συναντήσει σε ταινίες ουκ ολίγες φορές χαρακτήρες όπου ο ένας είναι συνεσταλμένος και εκκεντρικός και ο άλλος να αποτελεί τελικά την κινητήριο δύναμη για την εσωτερική αλλαγή του πρώτου.

Το θέμα είναι όμως πως “δούλεψε” με τα πλάνα του ο Άντερσον αυτούς τους χαρακτήρες. Ο Άνταμ Σάντλερ στο ρόλο του Μπάρι είναι μια πραγματική αποκάλυψη. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα, αλλά και όσο κυλάει η ώρα, θα σας κάνει να αναφωνήσετε αρκετές φορές πως πρόκειται ίσως για τον πιο αξιολύπητο, χαζό και δειλό άνθρωπο που σας έχει συστηθεί μέσα από τη μεγάλη οθόνη.

Ο Μπάρι είναι χαμένος σε έναν δικό του κόσμο, τον οποίο όμως πλέκει με επιδεξιότητα ο σκηνοθέτης Πολ Τομας Άντερσον. Πιστεύω ακράδαντα πως αυτοί οι ήρωες στα χέρια κάποιου άλλου σκηνοθέτη θα ήταν… μια από τα ίδια! Όμως η αέναη και αέρινη κίνηση της κάμερας, το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Άντερσον που καταφέρνει να δώσει ρυθμό ακόμα και στις πιο βαρετές σκηνές, παρότι δεν χρησιμοποιείται στον ίδιο βαθμό με τις προηγούμενες ταινίες του, καταφέρνει ωστόσο να αιχμαλωτίσει στο φακό ένα προς ένα τα ελλατώματα, τα προτερήματα, τις αγωνίες και τα συναισθήματα των ηρώων.

Από τη μια ο αντιπαθέστατος Μπάρι και από την άλλη η γλυκειά Λίνα. Η (εσωτερικά) πεντάμορφη και το (εσωτερικά) τέρας! Γύρω γύρω οι αδερφές και στη μέση ο κρυφός έρωτας μεταξύ των δύο πιο αταίριαστων ανθρώπων!

Για άλλη μια φορά υπάρχουν “χοντροκομμένες” ατάκες, επίσης όχι στον ίδιο βαθμό, καταλυτικές όμως για τη ροή του έργου. Το σεναριακό αποτέλεσμα αυτή τη φορά δεν έχει καμμία σχέση με κάτι που θα περιμέναμε από τον Άντερσον, βάσει του “βιογραφικού” του. Στο “Χτυπημένος από Έρωτα” θα γελάσετε αφάνταστα παρά θα προβληματιστείτε. Υπάρχουν ορισμένες σκηνές, που προσωπικά θα μου μείνουν αξέχαστες! Ειλικρινά είχα να διπλώσω από τα γέλια σε ατάκα-σκηνή έργου εδώ και πολλές πολλές προβολές!

Τέλος όσον αφορά τις ερμηνείες θα μείνετε άκρως ικανοποιημένοι. Για άλλη μια φορά ο Πολ Τόμας Άντερσον με έκανε να σκεφτώ πως τελικά έχει και το χάρισμα να μεταμορφώνει με ουσιαστικό τρόπο τούς ηθοποιούς και να βγάζει από αυτούς τον καλυτερό τους εαυτό.

Μετά τον Τομ Κρουζ, που στο Magnolia έδωσε την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του και ταυτόχρονα είδαμε το καλύτερα κλάμα της περασμένης δεκαετίας, παίρνει τώρα στα χέρια του τον Άνταμ Σάντλερ και από απλά ταλαντούχο κωμικό ηθοποιό τον κάνει… ηθοποιάρα! Βασικά ο Σάντλερ είναι ο ανθρωπος-ορχήστρα μπροστά από τις κάμερες.

Δεν έχουμε να κάνουμε με μια σαρωτική ερμηνεία αλλά μας δίνει την αίσθηση πως παίζει όσο καλά χρειάζεται τον πολύπλοκο χαρακτήρα του και πως τελικά τα καταφέρνει θαυμάσια! Από την άλλη η Έμιλυ Γουότσον είναι εξίσου καλή αν και φυσικά με πολύ μικρότερο χρόνο συμμετοχής από τον Σάντλερ.

Έχω κατασταλάξει στο συμπέρασμα πως η γεύση που αφήνει τελικά η ταινία είναι πανομοιότυπη με αυτή του “Σχετικά με τον Σμιντ”. Το οποίο σημαίνει πως όσοι το δείτε θα διασκεδάσετε αρκετά, θα προβληματιστείτε λίγο αλλά εκεί που πρέπει και στον βαθμό που πρέπει και στην τελική θα αποφανθείτε πως παρά τις όποιες “ιδιοτροπίες” (εικαστικές, σεναριακές, σκηνοθετικές) ήταν ένα περίεργο έργο από αυτά όμως που αρέσουν για την διαφορετικοτητά τους και δεν απογοητεύουν σε καμμία περίπτωση. Και αυτό είναι το ζητούμενο.

Σίγουρα το “Χτυπημένος από Έρωτα” δεν πιάνει τις επιδόσεις των προηγούμενων δημιουργιών του Άντερσον αλλά παρόλα αυτά είναι άλλη μια επιβεβαίωση πως αυτός ο καλλιτέχνης είναι κορυφαίο ταλέντο και έχει πολλά ακόμα να μας δώσει! Μπράβο του! Μπράβο του που για τρίτη συνεχόμενη φορά μας δίνει κάτι πολύ καλό!

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Punch-Drunk Love (2002). Χτυπημένος από Έρωτα.