ΑρχικήΟχήματαΣας ευχαριστούμε που επιλέξατε την οδική μας αρτηρία! Ουστ

Σας ευχαριστούμε που επιλέξατε την οδική μας αρτηρία! Ουστ

Άρθρο του Γιάννη Παπαγεωργίου

Παρασκευή απόγευμα. Έτοιμοι να ξεκινήσουμε για το χωριό στην ορεινή Αρκαδία, να απολαύσουμε λίγο τη φύση, να γεμίσουμε λίγο οξυγόνο κλπ. Εντάξει, είμαι προετοιμασμένος για κίνηση, αλλά τι στο καλό; έχουμε περάσει κι άλλες φορές τέτοια.

Μπαίνουμε στην Αττική οδό από την είσοδο της Δουκίσσης Πλακεντίας. και πλέον έχουμε φτάσει στα διόδια, μια ευγενέστατη δεσποινίς μας εύχεται καλό ταξίδι. Να είσαι καλά κοπέλα μου, η μπάρα σηκώνεται, προχωράμε πέντε έξι μέτρα, ώπα; τι είναι αυτό; Τα αυτοκίνητα ακινητοποιημένα εντελώς. Ούτε καν πρώτη, η ταχύτητα είναι τοποθετημένη στη νεκρά. Ακόμα και πριν αφήσουμε την είσοδο και μπούμε στην Αττική οδό, δεν κουνιόμαστε ρούπι. ΟΚ, οπλιστείτε με υπομονή, τα παιδιά θα ρίξουν κανά ύπνο, μεταφέρουμε και την κουμπάρα μας μέχρι την Κόρινθο, θα λέμε και καμμιά μαλακία να περνάει η ώρα. Η ώρα περνάει αλλά η κατάσταση χειροτερεύει. Πρώτη φορά έκανα να περάσω το τούνελ κάτω από τη Δουκ. Πλακεντίας 10 λεπτά. Αποπνικτική κατάσταση, ξέρεις τι είναι σταματημένα 500 αυτοκίνητα μέσα σε τούνελ με μηχανές στο ρελαντί; Αφόρητη κατάσταση, και δε λέει να βάλεις aircondition εκείνη την ώρα, όλο το καυσαέριο έχει εγκλωβιστεί μέσα. Φακ.

Με τα πολλά φτάνουμε στο ύψος της Εθνικής, άντε, ξελασκάρει λίγο το πραμα, κινούμαστε. Όχι για πολύ. Ασπρόπυργος κολλάει. Πάμε πάλι. Άντε ένα μισάωρο να φτάσουμε στα διόδια. Δε μου λέτε ρε παιδιά, μαλάκες είμαστε εμείς που πιάνουμε μια λωρίδα, δεξιά ας πούμε και περιμένουμε όπως όλοι; Δηλαδή εσύ ρε κάφρε που μπαίνεις στη λωρίδα για το e-pass και πηγαίνεις μπροστά μπροστά και έχεις την απαίτηση να σε αφήσουν να μπεις, πώς το κόβεις; Είσαι ο μαμιάς της γειτονιάς; Είσαι ο αιώνιος έλληνας που, νταξ μωρέ, σιγά μη κάτσω να περιμένω, θα χωθώ και κοίτα τους μαλάκες πώς περιμένουν… 1 ώρα στα διόδια. Πάμε παρακάτω.

Κακιά Σκάλα. Κακιά ψυχρή κι ανάποδη. Κάποτε περιμέναμε με τις ώρες αλλά λέγαμε θα φτιαχτούν τα τούνελ και όλα οκ. Όλα οκ όταν δεν έχει κίνηση. Γιατί όταν έχει, μία από τα ίδια…

Με τα πολλά (τα πάρα πολλά όμως), φτάνουμε και Κόρινθο, αφήνουμε την κουμπάρα στον ΟΣΕ που παρά τρίχα το πρόλαβε το τραίνο, και στροφή για την εθνική Κορίνθου-Τριπόλεως. Ώπα. Τι είναι αυτό; Deja-vu. Αυτοκίνητα κολλημένα. Όχι ρε π***η μου, τι έγινε; Ένας υπάλληλος του ΜΟΡΕΑΣ (της ιδιωτικής εταιρίας που εκμεταλλεύεται πλέον τον οδικό αυτό άξονα) δίνει εξηγήσεις στα αυτοκίνητα που τον ρωτάνε, μαζί και σε μας. Έχει γίνει ατύχημα παιδιά, δεν προχωράει τίποτα. Μέχρι πού; Μέχρι τα διόδια. Ξανά Φακ. Τσούκου τσούκου μέχρι τα διόδια, ούτε ατύχημα ούτε τίποτα. Έργα κάνουν και έχουν αφήσει μόνο μια λωρίδα και γίνεται της πουτάνας. Μάλλον δασκαλεμένος ήταν ο τύπος να λέει έτσι, γιατί μάθαμε από προηγούμενους παθόντες ότι τίποτα δεν είχε. Αλλά σου λέει αν πω έργα, θα αρχίσουν να βρίζουν από τώρα, ενώ έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους να βρίσουν.

300 μέτρα πριν τα διόδια ως δια μαγείας τα αυτοκίνητα κινούνται αέρα. Πάμε, πληρώνουμε, ξεκινάμε. Πεντακόσια μέτρα μετά τα διόδια stop. Πάλι έργα, μία λωρίδα. Κι εδώ αρχίζει το pattern. Δύο χιλιόμετρα έργων με μία λωρίδα για τα αυτοκίνητα. Χαμός. Τελειώνουν τα έργα, γίνονται πάλι δύο λωρίδες. Μετά από 500 μέτρα άλλα δύο χιλιόμετρα έργων με μία λωρίδα. Άλλος Χαμός. Μετά από άλλα 500 μέτρα ξανά. Και μετά ξανά. Και ξανά συνέχεια μέχρι το Αρτεμίσιο. Τα νεύρα κόμπος.

Δηλαδή πόσο μυαλό χρειάζεται για να οργανωθεί καλύτερα όλο αυτό το μπάχαλο; Γιατί πρέπει όλος αυτός ο κόσμος να ταλαιπωρείται για σχεδόν 1 χρόνο τώρα; Κάντε ρε μαλάκες ένα ένα τμήμα της οδού και τελειώστε το! Όχι μπαλώματα σε 200 σημεία ταυτόχρονα! Έλεος πια με την μπαχαλότητα σ’αυτή τη χώρα!

Να πληρώνουμε ξέρουμε. Να εξυπηρετούμαστε ούτε λόγος.

Παρεμπιπτόντως, από τότε που ανάλαβε αυτή η εταιρία (ΜΟΡΕΑΣ) την Κορίνθου Τριπόλεως, γίνεται χαμός. ΟΚ, κάνουν έργα. Προσωρινή ( ; ) η ενόχληση. Ναι αλλά τα διόδια, διόδια. Όπως και στην Κορίνθου Πατρών, με το ακριβότερο διόδιο και το χειρότερο δρόμο. Για τα μπάζα και ό,τι να’ναι.

Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στο χωριό σχεδόν μεσάνυχτα, με μια κούραση απίστευτη. Έτσι που να λέμε “δεν καθόμαστε στ’αυγά μας;” Ωραία.

Τα είπα κι ησύχασα. Αν το έγραφα αυτό το post προχτές βράδυ θα με τρέχανε για προσβολή δημοσίας αιδούς. Άντε να μη σας στείλω στο Ανάθεμα.

Στέλιος Θεοδωρίδης
Στέλιος Θεοδωρίδης
Ο ήρωας μου είναι ο γάτος μου ο Τσάρλι και ακροάζομαι μόνο Psychedelic Trance
RELATED ARTICLES

Σχολίασε το άρθρο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Πρόσφατα άρθρα

Tηλέφωνα έκτακτης ανάγκης

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: 11188
Ελληνική Αστυνομία: 100
Χαμόγελο του Παιδιού: 210 3306140
Πυροσβεστική Υπηρεσία: 199
ΕΚΑΒ 166