Ανέκαθεν το Star Wars απολάμβανε μία απόλυτα ταιριαστή, συμβιωτική σχέση με τα video games. Το σύμπαν του George Lucas άφηνε πάντα χώρο για επεκτάσεις σε άλλα μέσα και τα εκατομμύρια των οπαδών του δεν είχαν ποτέ πρόβλημα να μαθαίνουν νέες ιστορίες ή να «ξαναζούν» τις παλιές, παίρνοντας οι ίδιοι στα χέρια τους τη δράση.
Όλα αυτά ήρθαν… κουτί στην προσπάθεια της LucasArts να δημιουργήσει πριν περίπου δύο χρόνια έναν ισχυρό τίτλο Star Wars (κυρίως) για τα συστήματα νέας γενιάς. Το αποτέλεσμα ήταν το Force Unleashed, ένας τίτλος δράσης που έδινε στους χρήστες τη δυνατότητα να χειριστούν τις δυνάμεις ενός Jedi, σε ένα τίτλο με καλές ιδέες και εντυπωσιακή παρουσίαση, αλλά ελαφρώς συμβατικό gameplay.
Οι φίλοι της σειράς θα γνωρίζουν πως ο πρωταγωνιστής του Force Unleashed, ο Jedi Starkiller, είχε πεθάνει με το τέλος του πρώτου μέρους. Παρόλα αυτά, η εμπορική επιτυχία του και οι προσδοκίες για κάτι ακόμη μεγαλύτερο, έφεραν την ομάδα ανάπτυξης μπροστά στο υποφαινόμενο sequel και την ανάγκη να συνεχιστεί η ιστορία του ήρωα ή να επιλεχθεί καινούριος πρωταγωνιστής.
Δυνατότητα να πάμε πιο πίσω δεν υπήρχε (το Force Unleashed παρουσιάζει τον Starkiller από μικρό παιδί), οπότε αυτόματα επιλέχθηκε η δεύτερη εύκολη λύση στο σύμπαν του Star Wars… οι κλώνοι! Ο δεύτερος τίτλος ξεκινάει με τον πρωταγωνιστή ξανά στα χέρια του Darth Vader και την υπόνοια πως είναι απλά ένας αναλώσιμος κλώνος που υπηρετεί τους σκοπούς των Sith.
Ο Vader ενημερώνει τον Starkiller πως ο δάσκαλος Jedi του πρωτότυπου χαρακτήρα έχει αιχμαλωτιστεί και τον διατάζει να μεταβεί στον πλανήτη όπου βρίσκεται και να τον εκτελέσει. Ο -νέος- χαρακτήρας τα κάνει γυαλιά καρφιά, δραπετεύει από τον πλανήτη Kamino και τον Vader και ξεκινά την αναζήτηση του αιχμαλωτισμένου master Jedi αλλά και της αγαπημένης του (από το προηγούμενο παιχνίδι) Juno.
Πρώτα τα… καλά. Όπως και το πρώτο Force Unleashed, έτσι και το Force Unleashed ΙΙ καταφέρνει αβίαστα να μεταδώσει στο χρήστη την ατμόσφαιρα του σύμπαντος του Star Wars, χρησιμοποιώντας για σύμμαχο του μια εντυπωσιακή σύζευξη τεχνολογιών.
Η LucasArts ήταν ανάμεσα στις πρώτες εταιρείες που έσπευσαν να υποστηρίξουν τη μηχανή γραφικών Euphoria που στοχεύει στη ρεαλιστική αναπαράσταση των κανόνων φυσικής (το ίδιο έκανε και η Rockstar με το Grand Theft Auto IV) και το Force Unleashed ΙΙ συνεχίζει αυτή την υποστήριξη, απαραίτητη για τη ρεαλιστική και θεαματική απόδοση των δυνάμεων του πρωταγωνιστή.
Γενικότερα πάντως πρόκειται για αξιοπρόσεκτη παραγωγή. Τα γραφικά είναι κατά τόπους πολύ εντυπωσιακά, με ατμοσφαιρικά εφέ φωτισμού και σταθερό frame rate παρά τον διαρκή χαμό που επικρατεί (αν και σε σημεία θα θέλαμε λίγο πιο περίπλοκες «κατασκευές» στις πίστες), η γνώριμη μουσική του John Williams δίνει εκείνο τον ξεχωριστό τόνο που απαιτεί το κάθε Star Wars, οι ηθοποιοί διαβάζουν τις ατάκες τους με επαγγελματισμό και οι κινηματογραφικές σκηνές είναι πανέμορφες και διαθέτουν άριστη σκηνοθεσία.
Το πρόβλημα έγκειται στο ότι το Force Unleashed ΙΙ χρειαζόταν κυρίως δύο πράγματα για να πετύχει: να εμπλουτίσει τη βάση του gameplay του πρώτου τίτλου με νέα στοιχεία και να παρουσιάσει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που θα συνεχίζει την υπόθεση του προηγούμενου και θα ταιριάζει με το σύμπαν του Star Wars. Ε, λοιπόν, και στα δύο σημεία η LucasArts αποτυγχάνει. Αρχικά, στο gameplay, η δράση έχει μείνει απαράλλαχτη σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Ο χρήστης ξεκινάει έχοντας ήδη στη διάθεσή του την πλειοψηφία των δυνάμεων του ήρωα, κάτι που σημαίνει πως συναντά ελάχιστες αλλαγές από τα πρώτα λεπτά μέχρι τα τελευταία.
Ο κύριος όγκος του τίτλου αναλώνεται στην αντιμετώπιση ορδών από Storm Troopers και στη χρήση της Δύναμης, καθώς ο παίκτης μπορεί να απωθήσει εχθρούς με το Force Push, να τους σηκώσει στον αέρα και να τους εκτοξεύσει (Force Grip), να εκτοξεύσει ηλεκτρικές ριπές κ.α.
Στα χαρτιά, η ιδέα ενός παιχνιδιού με έναν πανίσχυρο Jedi που κρατάει δύο light saber και διαθέτει όλες αυτές τις δυνάμεις στον ύψιστο βαθμό (αξίζει να σημειωθεί πως μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά ο χρήστης έχει την ευκαιρία να συνθλίψει ένα… TIE Fighter με τα χέρια του!) ακούγεται φανταστική, ωστόσο επικρατεί τόση έλλειψη ποικιλίας και φαντασίας στη δράση και τον σχεδιασμό των πιστών που αυτή η πανδαισία δυνάμεων γίνεται πολύ γρήγορα βαρετή.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αν λάβει κανείς υπόψη του πως το νέο Force Unleashed προσφέρει μόλις τρεις με τέσσερις διαφορετικές τοποθεσίες, ενώ η διάρκειά του περιορίζεται στις -περίπου- πέντε ώρες. Βέβαια με τόσο επαναλαμβανόμενη δράση, η διάρκεια ίσως και να είναι ευτύχημα…
Έπειτα είναι και το σενάριο, το οποίο διαθέτει ελάχιστες ξεχωριστές στιγμές και θα αφήσει πάρα πολύ λίγα πράγματα στους φίλους του Πολέμου των Άστρων. Από την αρχή της ιστορίας υπάρχουν υπόνοιες για το κατά πόσο ο Starkiller είναι όντως κλώνος, ωστόσο ελάχιστες αναφορές γίνονται στη συνέχεια για το συγκεκριμένο θέμα, ενώ ουσιαστικά απάντηση δεν δίνεται ούτε μέχρι το τέλος (αν και μπορεί κανείς να βγάλει συμπεράσματα στον ένα από τους δύο τερματισμούς).
Γενικότερα, πολύ λίγα αξιομνημόνευτα συμβάντα υπάρχουν στη διάρκεια του τίτλου, ενώ σύντομες εμφανίσεις κάνουν –κλασικά- οι Boba Fett και Yoda. Ειδικά η συνάντηση με το δεύτερο συμβαίνει από το πουθενά και δεν εξυπηρετεί τίποτα στην υπόθεση (λες και ο πρασινωπός δάσκαλος Jedi είναι κανένα αξιοθέατο), σημάδι πως οι σεναριογράφοι δεν πρέπει να είχαν και πολλά πράγματα στο μυαλό τους…
Τελικά το Force Unleashed ΙΙ διαθέτει το περιτύλιγμα για να γίνει το καλύτερο video game Star Wars, ωστόσο πέφτει σε ατοπήματα που το φέρνουν αρκετά πίσω σε επιδόσεις. Αν και πιο εντυπωσιακό και με ελαφρώς καλύτερο gameplay από τον προκάτοχό του, το πρώτο Star Wars Force Unleashed ήταν καλύτερος τίτλος στην εποχή του.
Δυστυχώς, σε μια τόσο δυναμική χρονιά, με τόσες καλές κυκλοφορίες, το franchise κινδυνεύει να περάσει στο περιθώριο. Αν είστε φίλοι του μύθου του George Lucas σίγουρα θα το έχετε στο μυαλό σας, σιγουρευτείτε ωστόσο πως θέλετε ένα τίτλο με διασκεδαστικό αλλά μονότονο gameplay, που δε θα σας κρατήσει πάνω από δύο – τρεις ημέρες.
. Ανέκαθεν το Star Wars απολάμβανε μία απόλυτα ταιριαστή, συμβιωτική σχέση με τα video games){kind=link}