Super Size Me (2004 ντοκιμαντέρ)

Πληροφορίες

• Είδος: Ντοκιμαντέρ
• Σκηνοθεσία: Morgan Spurlock
• Ηθοποιοί: Morgan Spurlock, Bridget Bennett, Jared Fogel, Dr. Lisa Ganjhu
• Διάρκεια: 100 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 7 Μαΐου 2004
• Παραγωγή: The Con
• Προϋπολογισμός ταινίας: 65,000 δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 22,2 εκατομμύρια δολάρια

Μετά από τα πρώτα βήματα ενός κυρίου Michael Moore, πριν από περίπου 20 χρόνια που ξεκίνησε να κάνει τολμηρά ντοκιμαντέρ, έχουμε φτάσει στο 2005. Και στο 2005, τα πράγματα είναι πιο φθηνά, υπάρχουν πολλοί “προλλαλήσαντες”, υπάρχουν περισσότερα καυτά θέματα, υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα γενικά, για να κάνει ένας ανεξάρτητος filmmaker ένα έργο. Ειδικά ντοκιμαντέρ που θα έχει και μικρό κόστος.

Έτσι, μετά από ντοκιμαντέρ ενημερωτικά – εγκυκλοπαιδικά όπως για το διάστημα, για τη θάλασσα, για τα τσουνάμι, για σεισμούς, ηφαίστεια, μαγνητικά πεδία, ιατρική, ηλεκτρισμό και η λίστα συνεχίζει για ώρες… έχουμε και ένα ντοκιμαντέρ για κάτι πιο κοντινό μας: τα εστιατόρια φαστ-φουντ.

Ο δημιουργός και παρουσιαστής (και πειραματόζωο, θα δείτε παρακάτω) Morgan Spurlock, από την αρχή του έργου, μας προλογίζει με διάφορα στοιχεία για τα φαστ φουντ και τις συνήθειες των Αμερικάνων, καθώς και αναμνήσεις του πως έτρωγαν παλαιότερα στα σπιτικά (όπως το δικό του) και πως, σήμερα. Μας δίνει όμως και έναν από τους βασικούς λόγους που έκανε το ντοκιμαντέρ. Όχι βέβαια για να μας πει το κοινότυπο και γνωστό “τα φαστ φουντ δεν είναι καλή διατροφή”, αλλά για να δείξει πόσο κακή είναι. Και αυτό γιατί σε διάφορες μηνήσεις που έγιναν στις ΗΠΑ, τα

δικαστήρια απαντούσαν πως αν δεν αναδειχθεί ότι το φαγητό αυτό βλάπτει, δε μπορούσαν να προβούν σε καμιά αποζημίωση.

Βέβαια, ο σκοπός δεν είναι να αποζημιώνει το κράτος τον κόσμο, αν αυτός δεν έχει τη ωριμότητα να προσέχει τι τρώει, αλλά περισσότερο να προβεί σε νόμους καλύτερου ελέγχου των τροφών αυτών. Γιατί κακά τα ψέματα, είναι βιομηχανίες και ο σκοπός τους είναι το κέρδος και μόνο. Και γι’ αυτό χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα που υπάρχουν για να πουλήσουν περισσότερο, εις βάρος των καταναλωτών λόγω των βλαβών που προκαλούν σε αυτούς.

Και επειδή η μεγαλύτερη τέτοια εταιρία, που επηρεάζει τη διατροφή εκατομμυρίων σε όλον τον πλανήτη (πελατεία περί τα 46 εκατομμύρια κόσμο!), είναι τα γνωστά McDonald’s, ο Μόργκαν, αποφασίζει να κάνει ένα ακραίο πείραμα για να μας δείξει τις επιπτώσεις αυτής της διατροφής με έμφαση.

Αποφασίζει να τρώει επί ένα μήνα μόνο McDonald’s!

Κάποιοι θεώρησαν το επιχείρημα άστοχο, καθώς “κανείς δε τρώει τόσο συχνά ή μόνο φαστ φουντ”. Αλλά λέτε να μη το ξέρει ο Μοργκαν; Και όμως έβαλε σε κίνδυνο την υγεία του για κάνει το συγκεκριμένο πείραμα. Γιατί; Είναι απλό. Γιατί έτσι μας κάνει fast forward, μας συμπυκνώνει, μας κάνει περίληψη της υπόθεσης. Μας δίνει να καταλάβουμε σοκάροντάς μας, τι είδους ζημιά κάνουμε στον εαυτό μας λίγο λίγο τη φορά (εφόσον δε τρώμε όπως αυτός στο πείραμα). Κάτι που ελάχιστοι αντιλαμβανόμαστε.

Το έκανε πάντως σωστά. Πήγε σε ιατρούς και σε ινστιτουτο αδυνατίσματος, μέτρησε τα πάντα, από περιφέρεια και βάρος μέχρι τριγλυκερίδια και ηπατικά ένζυμα, και ξεκίνησε σαν τον Pacman με τελίτσες τα burgers!

Το υπόλοιπο έργο είναι μοιρασμένο σε ημέρες, όπου πηγαίνει από πόλη σε πόλη για τις έρευνές του και τρώγοντας πάντα McDonald’s μας περιγράφει πως νιώθει όταν τρώει, πως όταν δεν τρώει, τις αλλαγές ψυχοσύνθεσής του και το πως επιδρούσαν με την κοπέλα του, ενώ παράλληλα ενδιάμεσα μας δείχνει κάποια στοιχεία και συνεντεύξεις αρκετά ενδιαφέρουσες. Ειδικά για τη διατροφή στα σχολεία που μας δείχνει ότι η δίψα για το κέρδος έχει εξαπλωθεί παντού (και φυσικά σε βάρος της ποιότητας).

Αξίζει να το δείτε γιατί είναι κάτι διαφορετικό, είναι κάτι που μας αφορά και επηρεάζει άμεσα και καθημερινά, είναι ενδιαφέρον και είναι χρήσιμο. Και ακόμα κι αν δεν είναι και όλα ακριβώς όπως τα λέει (γιατί θέλει να δώσει έμφαση), ή δεν έχει πληθώρα στοιχείων, το νόημα είναι ξεκάθαρο, σωστό, σεβαστό και το επικροτούμε.

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Super Size Me (2004 ντοκιμαντέρ).