Το πρώτο ραδιόφωνο αυτοκινήτου τοποθετήθηκε σε όχημα στις αρχές της δεκαετίας του 20 στο Ford T-Model, ενώ στην Ευρώπη έκανε την εμφάνιση του το 1932. Τότε παρουσίασε η Blaupunkt ένα τεράστιο «κουτί» βάρους 15 κιλών, που δεν χωρούσε στον πίνακα οργάνων. Το ραδιόφωνο διέθετε πέντε λυχνίες, έπιανε μόνον μεσαία και βραχέα και κόστιζε 465 γερμανικά μάρκα, δηλαδή περίπου το ένα τρίτο της τιμής ενός αυτοκινήτου εκείνη την εποχή.
Με τόσο τεράστια τιμή πώλησης, ομολογουμένως θεωρούνταν ένα πολυτελές στοιχείο που αδιαμφισβήτητα προορίζονταν μόνο για όσους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων είχαν μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Επίσης, εκείνο τον καιρό, παρόλο που η πλειοψηφία των οδηγών έβλεπαν θετικά τα ηχοσυστήματα εντός του αυτοκινήτου, κάποιο άλλοι υποστήριζαν ότι παρουσίαζαν τεράστιους κινδύνους για τους οδηγούς, διότι είχαν την αρνητική ιδιότητα να αποσπούν την προσοχή των οδηγών και κατ’ επέκταση, ενδεχομένως να προκαλούσαν τροχαία ατυχήματα. Άλλες ανησυχίες ήταν ότι η μουσική νανούριζε τους οδηγούς με συνέπεια να κοιμούνται πάνω στο τιμόνι.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1949 μέχρι να μικρύνουν οι διαστάσεις των ραδιοφώνων και να μπορέσουν να ενσωματωθούν στο κόκπιτ, ενώ το 1958 παρουσίασε η Philips τα πρώτα πικ-απ αυτοκινήτων με δισκάκια, κάτι σαν τους προγόνους των σημερινών CD (sorry Βασίλη Παπακωνσταντίνου μας).
Τα στερεοφωνικά ηχοσυστήματα λανσαρίστηκαν σε αυτοκίνητα στα τέλη της δεκαετίας του 60, σχεδόν ταυτόχρονα με τα ραδιοκασετόφωνα, ενώ τη δεκαετία του 1980 έγιναν μόδα οι αφαιρούμενες συσκευές για τον φόβο των διαρρηκτών. Ακολούθησαν στα μέσα της δεκαετίας του 1990 τα πρώτα μοντέλα για δορυφορική πλοήγηση, μάλιστα η συσκευή Blaupunkt Berlin ήταν η πρώτη με οθόνη προβολής βίντεο. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, γιατί τα βιώνουμε σήμερα.
Ωστόσο είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως τη σήμερον ημέρα, ορισμένα υπερπολυτελή οχήματα τύπου hypercar δεν έχουν ενσωματωμένο ραδιόφωνο και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως οι κατασκευάστριες εταιρείες θέλοντας να κατεβάσουν στο μέγιστο δυνατό το βάρος του οχήματος, ώστε να πιάνει μεγαλύτερες ταχύτητες, ακολουθούν αυτήν την περίεργη τακτική. Βέβαια αυτή η ιδιομορφία είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
