Πληροφορίες
- Είδος: Ταινία Θρίλερ, Μυστηρίου, Τρόμου, Δράμα
- Σκηνοθεσία: Ki-duk Kim
- Ηθοποιοί: Jung Suh, Yoosuk Kim, Sung-hee Park, Jae-hyeon Jo, Hang-Seon Jang
- Διάρκεια: 88 λεπτά
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 22 Απριλίου 2000
- Ελληνικός τίτλος: Το Νησί
- Γλώσσα: Κορεάτικα
- Παραγωγή: Myung Film Company Ltd.
- Προϋπολογισμός ταινίας: 50.000 δολάρια
- Ακαθάριστα έσοδα: 20.000 δολάρια
Ο Γαλλο-αναθρεμένος, από απόψεως σπουδών, Κορεάτης Κιμ Κι-Ντουκ έχει πάρει τα πάνω του! Μετά την προβολή της ταινίας του, προ διετίας, «Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και πάλι Άνοιξη», που χαρακτηρίστηκε τότε από κοινό και κριτικούς ως η απόλυτη ταινία Ζεν, έγινε ιδιαίτερα γνωστός στη χώρα μας. Φέτος, οι ταινίες του «Ολομόναχοι Μαζί» και «Το Νησί» βγήκαν σχεδόν ταυτόχρονα στις ελληνικές αίθουσες.
Η πρώτη ταινία είναι παραγωγής 2004 ενώ η δεύτερη είναι του 2000. Και η δεύτερη είναι αυτή με την οποία θα ασχοληθούμε. Άλλωστε πρόκειται για το φιλμ που έκανε τον Κιμ Κι-Ντουκ διεθνώς γνωστό και ουσιαστικά «γνωστοποίησε» τον τύπο της κινηματογραφικής γραφής του και τις… εμμονές του στο κοινό.
H νεαρή κωφάλαλη Χι-Τζιν εργάζεται σε παραθαλάσσιο θέρετρο της Κορέας, όπου οι επισκέπτες του πηγαίνουν εκεί για ένα και μόνο λόγο. Το ψάρεμα. Πλωτά σπιτάκια διασκορπισμένα αποτελούν τη στέγη των ψαράδων κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους. Η κυριότερη ασχολία της είναι να τους μεταφέρει με τη βάρκα της από την όχθη στο εκάστοτε πλωτό οίκημα που έχουν επιλέξει. Κάποια μέρα ένας άνδρας, που κηνυγάει η αστυνομία, φτάνει στο μέρος αυτό και κρύβεται για μέρες εκεί. Κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών η Χι-Τζιν τον “διεκδικεί” αλλά και τον προφυλάσσει τόσο από τον ίδιο του τον εαυτό όσο και από την αστυνομία.
Είναι από τις φορές που λες ότι τελικά τα πάντα που σχετίζονται με την τελική αξιολόγηση μιας ταινίας είναι θέμα ερεθισμάτων. Τι εννοώ: αν κάποιος έχει ήδη δει το «Άνοιξη, Καλοκαίρι» περιμένει κάτι αντίστοιχο σε τεχνοτροπία και… μηνύματα. Αν κάποιος έχει δει εκτός από αυτό και το «Ολομόναχοι Μαζί» τότε είναι σίγουρος πως, αν και πρόκειται για μια πιο «γήινη» αλλά επίσης «ποιητική» δουλειά του σκηνοθέτη, σίγουρα ακόμα και «Το Νησί» θα κυμαίνεται έστω στα ίδια επίπεδα… ποίησης. Το απόσταγμα όλων αυτών είναι ένα. Πως αν δείτε «Το Νησί» τώρα θα σοκαριστείτε από το θέαμα, σκεφτόμενοι πως δεν περιμένατε τέτοιου είδους σκηνές από τον εν λόγω σκηνοθέτη, ενώ αν το είχατε ήδη δει προγενέστερα θα λέγατε πως εδώ και πέντε χρόνια ο Κιμ Κι-Ντουκ έχει αν μη τι άλλο εξελιχθεί!
Μπορεί ακόμα να έχει την εμμονή οι πρωταγωνιστές να μην αρθρώνουν ούτε μία λέξη σε ολόκληρη τη διάρκεια των ταινιών του, κάτι που προσωπικά θαυμάζω και απολαμβάνω πάντα αφού τα συναισθήματα που μου βγάζουν οι ηθοποιοί όντας βουβοί έχουν πιο ισχυρό αντίκτυπο, αλλά σεναριακά οι εμπνεύσεις του έχουν εξελιχθεί.
Αν και κατά καιρούς σε άλλες κριτικές ταινιών εδώ στο Cinemascope.gr έχω αναφερθεί στο φαινόμενο-παγίδα του να συγκρίνουμε ταινίες μεταξύ τους, βρίσκονται πάντα οι εξαιρέσεις όπου η παγίδα μεταφράζεται σαν αναπόδραστη μέθοδο «ανάγνωσης» της δουλειάς ενός συγκεκριμένου σκηνοθέτη. Στη περιπτωσή μας ο Κιμ Κι-Ντουκ. Στο «Νησί» η επιλογή του χώρου δράσης δεν φτάνει με τίποτα σε έμπνευση αυτή του «Ολομόναχοι Μαζί» και τα ελάχιστα μαγευτικά πλάνα α λα «Άνοιξη, Καλοκαίρι» δεν το σώζουν από το να βυθιστεί σαν την Ατλαντίδα.
Παρόλα αυτά καταφέρνει μέχρι τη μέση της ταινίας να καθηλώσει, δημιουργώντας στο θεατή την απορία «για να δούμε που το πάει ο ποιητής». Μετά όμως δημιουργεί τέτοια αποστροφή προς τους πρωταγωνιστές και τις επιλογές τους που στο τελευταίο πλάνο να μη τον νοιάζει τελικά τον θεατή ούτε καν το τι ήθελε να πει!
Δεν κάνω σύγκριση ή παραλληλισμό αλλά το αίμα που βλέπουμε στο «Νησί» δεν απέχει και πολύ σε ποσότητα από αυτό που είδαμε πέρυσι στο επίσης Κορεάτικο «Oldboy». Οι σκηνές βίας που υπάρχουν στην ταινία δεν είναι αυτό που λέμε «ωμές», αλλά έχουν γυριστεί με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε ο καθένας να μπορεί να βάλει τη φαντασία του και να υποφέρει και μόνο με τη σκέψη του πόνου και της φρίκης που περνάει ο χαρακτήρας.
Για να το κάνω πιο λιανά: αν ο Βαν Χέλσινγκ είχε αδυναμία στα παλούκια και τις ασημένιες σφαίρες, το πρωταγωνιστικό δίδυμο από τη Κορέα έχει αδυναμία στα αγκίστρια! Μετά το πέρας της θέασης η γεύση που αφήνει η ταινία είναι πως παρακολουθήσαμε κάτι ανάμεσα σε Big Fish και Hellraiser! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ δεν μπορώ να συνταιριάξω τα αγκίστρια με τον ρομαντισμό ή τον κινηματογραφικό λυρισμό. Απλά μου είναι αδύνατο.
Φωτογραφία και σκηνοθεσία παίρνουν δέκα με τόνο! Η αυτοπειθαρχία στα πρόσωπα των ηθοποιών εξ Ασίας και οι ερμηνείες τους με παρέσυραν για μια ακόμα φορά. Η πλοκή καλογραμμένη. Όμως η ένταση και το σοκ που προκαλούν οι ελάχιστες σκηνές βίας καταφέρνουν να απωθήσουν οποιαδήποτε καλή ανάμνηση μπορούμε να συγκρατήσουμε και ταυτόχρονα μας απομακρύνουν από τα νοήματα που θα μπορούσαμε να αποστάξουμε από αυτό το φιλμ.
Κλείνω με λόγια συναδέλφου που καθόταν δίπλα μου: φαγωμένοι και έγκυες γυναίκες μη τη δείτε. Και προσθέτω: προτιμήστε το «Ολομόναχοι Μαζί» που είναι εξαιρετικό και που εκεί ο ρομαντισμός και ο ερωτισμός είναι διάχυτος και όχι τελείως απών όπως στο «Νησί»!
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας The Isle (Seom). Το Νησί.