The Matrix Reloaded (soundtrack)

By Στέλιος Θεοδωρίδης

29 Μαρτίου 2022

0

489

Σύνθεση Μουσικής: Don Davis, Junno Reactor, Rob Dougan και διάφορα συγκροτήματα
Εκτέλεση Μουσικής: Για Don Davis: ArminSteiner, Larry Mah – Για τους υπόλοιπους τα ίδια τα συγκροτήματα
Παραγωγή Μουσικής: Guy Oseary, Gary LeMel, Doug Frank, Danny Bramson
Κυκλοφορία: Warner Sunset, Maverick 2003
Συνολική Διάρκεια: 90 λεπτά

Πίνακας περιεχομένων

Πρώτο CD

LINKIN PARK – Session (2:23)

Αργό, ρυθμικό και μελωδικό, ταιριάζει σε συνδιασμό με αφήγηση και γενικά σε βάζει σε σωστή ατμόσφαιρα και σε προδιαθέτει θετικά.

MARILYN MANSON – This Is The New Shit (4:20)

Κλασσικό Μάνσον, με κλασική δομή, τίποτα ιδιαίτερο μουσικά, thrash ύφος με wild-πορωτικό refrain, καλοφτιαγμένο βιομηχανικό ήχο και περίεργους στίχους (κλασσικό Manson είπαμε, lyrics θα βρείτε εδώ). Το κομμάτι είναι από τον τελευταίο δίσκο τους “The Golden Age Of Grotesque”.

ROB ZOMBIE – Reload (4:25)

Το πιο σκληρό κομμάτι του cd. Αναμενόμενο. Και την προηγούμενη φορά έτσι ήταν, από τον ίδιο καλλιτέχνη, με το επιτυχημένο Dragula. Αυτό εδώ είναι στο ίδιο στυλ, αλλά λιγότερο πετυχημένο. Κρίμα, περίμενα περισσότερα από αυτόν. Το κομμάτι έχει περισσότερους ηλεκτρονικούς ήχους ή αυτοί που έχει είναι, σκοπίμως, περισσότεροι αντιληπτοί Δεν έχει όμως καλή μελωδία ή ακόρντα που να σε ανεβάζουν. Ακούγεται καλύτερα σε συνδυασμό με οπτικά ερεθίσματα.

ROB DOUGAN – Furious Angels (5:29)

O “ROB D” του 1ου έργου που είχε κάνει το πολύ επιτυχημένο “Clubbed to death”. Αυτό εδώ το κομμάτι έχει ίδια ακόρντα σχεδόν σε όλη τη διάρκειά του, και μια παραλλαγή στη μελωδία. Θα μπορούσε να είναι μέρος του 1ου κομματιού στην ουσία. Έχει λίγο διαφορετικό ύφος, όχι τόσο δραματικό και πιο ήπιο από άποψης επιλογής οργάνων. Θυμίζει Moby σε μερικά σημεία. Αρκετά καλό. Το είχε ήδη γράψει στον 1ο του δίσκο, πριν βγει το Μέϊτριξ.

DEFTONES – Lycky You (4:08)

Εμένα μου θύμισε σαν να ήταν κομμάτι για την ταινία “The Crow”. Αυτό το περιγράφει αρκετά καλά. Ηλεκτρονικοί ήχοι, αργό, ληθαργικό σχεδόν. Όπως και πολλά άλλα από αυτό το soundtrack, κάνει για backround music καθώς κάνετε κάτι άλλο. Αν δεν κάνετε τίποτα και απλά συγκεντρωθείτε στο κομμάτι, δεν έχει πολλά να πει.

TEAM SLEEP – The Passportal (2:55)

Electro-pop και εδώ. Αργό,με synthesizers τύπου Βαγγέλη Παπαθανασίου, έντονα μπάσα / “κρουστά”. Μελωδία μονότονη όμως, αλλά ευτυχώς με μικρή διάρκεια. Όπως λέει και ο τίτλος του συγκροτήματος, μπορεί να μας πιάσει και ύπνος ομαδικά! Μοιάζει με το προηγούμενο μια και το συγκρότημα περιέχει και μέλη από τους Deftones… Αυτό είναι 100 % για backround music…

P.O.D – Sleeping Awake (3:23)

Metal ήχος, λίγο βρώμικος. Δε λέει και πολλά. Δε σε πορώνει. Μοιάζει με ποπ τραγούδι που το ντύσαμε μέταλ. Στο ρεφρέν προσπαθεί να κάνει μελωδία, αλλά δε με έπεισε. Ο ύπνος από το προηγούμενο τραγούδι συνεχίζεται…

UNLOCO – Bruises (2:36)

Μέταλ βρώμικος/άγριος/τραχύς ήχος και εδώ. Προσπαθούν και αυτοί, αλλά δεν… Μερικοί θα το προσπεράσετε πριν τελειώσει, παρόλο που είναι πολύ μικρό…

RAGE AGAINST THE MACHINE – Calm Like A Bomb (4:58)

Όσο και να μην είναι φοβερό από άποψης μουσικής, είναι τραγούδι από Rage Against The Machine. Αυτό προυποθέτει σχεδόν πάντα 2 πράγματα: 1) Καλούς στίχους από τον Zack De La Rocha, 2) Επαρκώς καλοφτιαγμένος ήχος που έχει “το κάτιτις” διαφορετικό, που το χαρακτηρίζει και το ξεχωρίζει από τα απλώς οκ συγκροτήματα. Όσοι έχετε ακούσει και ακούτε τέτοια, καταλάβατε τι εννοώ.

Οι υπόλοιποι θα καταλάβετε όταν ακούσετε, δεν εξηγείται εύκολα 😉 To συγκεκριμένο είναι από παλαιότερο δίσκο “The Battle of Los Angeles (1999)”. Εμένα πάντως με φτιάχνει αυτό το hardcore/reggae/industrial/electro ύφος τους (πάρτε και ορολογία να μάθετε :P).Τέτοια τραγούδια τα ευχαριστιέσαι πολύ περισσότερο όταν καθώς τα ακούς, διαβάζεις και τους στίχους.

OAKENFOLD – Dream Rock (4:40)

Ηλεκτρονική μουσική με στυλ, ταχύτητα, ρυθμό και μια απλή μελωδία. Καλοφτιαγμένο, θυμίζει λίγο Blade. Το κακό είναι οτι είναι μονότονο. Αρκετά μονότονο. Σπάει μόνο στη μέση (περίπου στα 2:30) με κάτι πιο αργό και μετά δώστου παλι….

FLUKE – Zion (4:33)

Όπως το προηγούμενο από άποψης είδους και ύφους. Αυτό έχει και τυμπανάκια σε διάφορα σημεία. Επίσης είναι λιγότερο μονότονο αν προσέχεις τις διάφορες μελωδίες και χρήσεις διαφορετικών ηλεκτρονικών οργάνων/ήχων/samples που εναλλάσονται.

DAVE MATTHEWS BAND – When The World Ends (Oakenfold Remix) (5:26)

Αρχίζει με πιάνο. Καλό ξεκίνημα. Μπαίνει σε λίγο μποτα και synths. Αυτό εδώ είναι και αυτό σχετικά αργό αλλά όχι κουραστικά αργό. Το κακό του είναι οτι μόνο στο ρεφρέν είναι μελωδικό. Στα υπόλοιπα μέρη δεν ακούγεται σωστά, κάτι δε μαρέσει. Και κυρίως στα φωνητικά, όχι τόσο η μουσική. Μου’ρθε να τον δείρω μερικές φορές τον τραγουδιστή!

Δεύτερο CD

DON DAVIS – Main Title (1:30)

Το εισαγωγικό, παρόμοιο με της 1ης ταινίας. Κυρίως χρήση έγχορδων και πνευστών.

DON DAVIS – Trinity Dream (1:56)

Οκ, αυτό μοιάζει τόσο με το προηγούμενο που νόμιζα οτι δεν είχαμε αλλάξει κομμάτι. Όταν λέω μοιάζει εννοώ θα μπορούσε το 1 να συνεχίζει με το άλλο. Καλά αλλά φτιαγμένα έτσι ώστε να ταιριάζουν μαζί με το έργο. Σκέτα, δύσκολα.

JUNO REACTOR FEATURING GOCOO – Teahouse (1:04)

Αυτό θυμίζει κινεζικη μουσικη μάχης γιατί είναι γεμάτο τουμπερλέκια και τύμπανα (και τυμπανάκια)! Θυμίζει τη μουσική της σκηνής μάχης μεταξύ Νίο-Μορφέα στο dojo.

ROB DOUGAN – Chateau (3:23)

Να’τος πάλι ο Rob Dougan με παραλλαγή θα το πω κι αυτό, της αρχικής του επιτυχίας. Πιο γρήγορο και ρυθμικό. Πολύ ωραίοι ηλεκτρονικοί ήχοι και σε “φτιάχνει” για δράση! Περιέργως μου θύμισε, σε κάποια σημεία λίγο το ύφος της υπερμοντέρνας ηλεκτρονικής μουσικής του τελευταίου (ή προτελευταίου) James Bond. Αλλά αυτό εδώ είναι πιο “cool”. Υλοποιήθηκε αποκλειστικά για την ταινία.

JUNO REACTOR + DON DAVIS – Mona Lisa Overdrive (10:08)

Αυτό όπως ξεκινάει (αλλά τελικά και αργότερα), προυποθέτει οτι κάτι σημαντικό γίνεται εδώ! Και σοβαρό! Ηλεκτονική μουσική, αργή και ρυθμική με σοβαρό ύφος. Στα δυομιση λεπτά επιταχύνει όμως! Και φαίνεται σα να αυξηθηκε η δράση και η αγωνία! Μια ένεση σοβαρότητας, δραματικότητας και επικότητας έρχεται στα εξίμιση λεπτά με 2-3 νότες από χωρωδία και άλλη μια πάλι μετά από λίγο.

Μπορεί ακούτε μόνο και δεν βλέπετε και έργο, να σας κουράσει λιγο ο ελαφρά πιο γρήγορος ρυθμός με τα τύμπανα που ξεκίνησε όπως είπα στα δυομιση λεπτά. Εμένα δε με κούρασε, αλλά έγραφα αυτές τις γραμμές και κοιτούσα και κάτι σελίδες στο ίντερνετ. Πάντως ταιριάζει για Ιαπωνικά κινούμενα σχέδια! Το ίδιο και το επόμενο κομμάτι που είναι το…

JUNO REACTOR vs DON DAVIS – Burly Brawl (5:52)

Και αυτό παρόμοιo και στο ίδιο ύφος με το προηγούμενο. Αρχίζει αμέσως όμως με πιο γρήγορο ρυθμό. Αν έχει τόσα κομμάτια να παίζουν στο έργο τότε εκείνο που μπορώ να πω είναι οτι δεν θα προλαβαίνει να κάνει κοιλιές με όλη αυτή τη δράση! Το συγκεκριμένο πάει καλά, εκτός από μερικά δευτερόλεπτα πριν το τέλος που το χαλάει πολύ (νομίζεις οτι πάθαν όλοι οι εκτελεστές ηλεκτροπληξία!)…

DON DAVIS – Matrix Reloaded Suite (17:34)

Ενα ποτ-πουρί από διάφορες μελωδίες που δεν έχω ιδέα που θα ακούγονται (ή πόσες από αυτές θα ακούγονται… ελπίζω όλες) μέσα στο έργο. Στην αρχή έχουμε ψιλοστρατιωτικά τύμπανα και πνευστά και οι μελωδίες είναι αγωνίας. Αυτό διαρκεί δυομιση λεπτά και περνάμε σε κάτι ήρεμο. Το οποίο μου θύμισε πολύ “Αρχοντα Των Δαχτυλιδιών”! Ακούστε το και θα δείτε.

Μου ήρθε στο νου εικόνα απο τους αργοναύτες ή Μόρια… Κρατάει λίγο γιατί πέφτει πιο χαμηλά σε ένταση και περνάμε σε κλασική μελωδία Μέϊτριξ. Ή μάλλον παραλλαγή της, γιατί δεν είναι η ίδια με την 1η. Στα 6 λεπτά πάλι γίνεται επικό με καλή ενορχήστρωση. Γρήγορα πάει σε ήχους που ξέρουμε (όπως εκείνοι όταν κυνηγούσαν την Τρίνιτυ στο 1ο έργο) και γρήγορα ξαναγυρνά σε απαλή μελωδία που προχωράει με χωρωδία σε ηχο τύπου “He is the one” (ξέρετε σεις).

Στα οχτώμιση λεπτά γίνεται πάλι επικό αλλά απαλό. Φορτώνει σιγά σιγά. Εδώ μοιάζει με τη μουσική στις τελευταίες σκηνές του 1ου έργου. Όπως καταλαβαίνετε έχει πολλές αλλαγές. Ίσως υπερβολικά πολλές. Εξαρτάται πως συνδυάζεται με τα δρώμενα και αφού δεν τα έχω δει τη στιγμή που γράφω την κριτική, καλύτερα να μην σχολιάσω το συγκεκριμένο θέμα. Πάντως έτσι σκέτο, μπορεί να κουράσει λίγο με τις συχνές αλλαγές.

Μαζί με το έργο, σιγουρα όχι. Από το 12ο λεπτό ώς το τέλος σταματάνε οι αλλαγές ύφους και μένει σε απαλό, επικό και μεγαλιώδη, σε σημεία, ήχο που σε πιάνει ένας κόμπος, ένα δέος, σα να έγινε μια ανακάλυψη/αποκάλυψη, σα να σε κάνει να νιώθεις κάτι ανώτερο βρε αδελφέ! Τελικά σαν κολάζ κομματιών, μπορεί να μην είναι το καλύτερο του είδους που έχουμε ακούσει, αλλά στα αρκετά καλά χωρίς αμφιβολία.

Γενικά

Τα τραγούδια από τα συγκροτήματα ήταν καλά, αλλά θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα. Φαίνεται να κανουν τη δουλειά τους, δηλαδή να ντύνουν επαρκώς το έργο, αλλά πολύ λίγα είναι καλά και σαν ανεξάρτητα κομμάτια που θα ακούμε για καιρό. Περίπου το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για το score που έγινε από Don Davis, Rob Dougan, Juno Reactor. Εξαιρείται το τελευταίο κομμάτι του Davis που είναι σα να μας λέει “μπορω και γω να γράψω score που στεκεται (κάπως καλύτερα) και μόνο του”! Κάτι που δεν πολυκατάφερε στο 1ο έργο.

Το 2ο CD έχει 4 αρχεία βίντεο (quicktime): 1 τρέϊλερ της ταινίας (ίδιο με το 3ο τρέϊλερ που βγήκε στο ίντερνετ), 1 για το πως φτιάχτηκε το βιντεοπαιχνίδι (πολύ καλό… και το βιντεο και το παιχνίδι- φανταστείτε Max Payne με καλύτερα γραφικά και εφέ, και ΠΟΛΥ περισσότερες κινήσεις και συνδυασμούς ακροβατικών και πολεμικών τεχνών που μπορείτε να κάνετε… καθώς πυροβολείτε!), 1 τρέϊλερ ειδικά για το Animatrix: The final flight of the Osiris και 1 τρέιλερ για όλα (9) τα Animatrix (πολύ καλό). Στην 5η σελίδα μας έχει και έναν κωδικό για να αποκτήσεις άπειρα πυρομαχικά για το βιντεοπαιχνίδι! Επίσης Δείχνοντας το cd και το εισητήριο για την ταινία στα Village Cinemas, σας δίνουν και μια 3D Matrix Reloaded κάρτα δώρο.

Πολλά τραγούδια δεν ακούγονται εύκολα αν δεν βλέπεις και το έργο ή αν δεν κάνεις κάποια δουλειά και τα ακούς σαν backround music. Έτσι αν σας αρέσει αυτού του είδους η μουσική ή είστε φαν της ταινίας (ή λίγο κι από τα 2), θα το χαρείτε. Τα καλά κομμάτια θα σας ευχαριστήσουν αρκετά ώστε να μην πείτε “πέταξα τα λεφτά μου”. Αν όμως δεν ανήκετε στις παραπάνω κατηγορίες, μάλλον θα απογοητευθείτε.