Δεν αποτελεί νέο πως η ελληνική τηλεόραση σε έχει κουράσει, ούτε πως το πλήθος μεταπηδάει σε νέες τεχνολογίες, πολλές φορές αλλάζοντας μόνο το μέσο και όχι την συμπεριφορά: ο παππούς σου πρώτα κατανάλωνε και πίστευε τις εφημερίδες (“ε, το γράφουν στην εφημερίδα!“) , ο μπαμπάς σου και ο παππούς σου την τηλεόραση (“ε, το είπαν στις ειδήσεις!“) και εσύ και ο μπαμπάς σου το ίντερνετ (“ε… το είδα γραμμένο στα ίντερνετς — κάτσε να σου δώσω URL!“). Ο παππούς δεν ακολούθησε, σας κέρασε κόλλυβα πριν αυτές τις εξελίξεις.
Έτσι, από εκεί που παρακολουθούσες “σειρές στην TV” πλέον έχεις βάλει στα torrents φωτιά, παρακολουθείς 3 σεζόν τριών σειρών σε μια σεζόν, καθώς τα κανάλια τρέχουν ιδρωμένα να πάρουν θέση στην γραμμή εκκίνησης. Στα παραπάνω, δικαιολογημένα δεν γίνεται μνεία για σειρές ελληνικής παραγωγής που… όσο βγαίνουν με την οκά άλλο τόσο αδιάφορες είναι συνήθως.
Το παραπάνω “άνοιγμα” του θεατή μέσω ίντερνετ στην “παγκόσμια τηλεόραση” βοήθησε εκτός από τον σιριαλάκια και τον πληροφοριόφιλο, αυξάνοντας την πρόσβασή του σε ντοκυμαντέρ: αν σου έχουν αρέσει τα ελληνικά ντοκιμαντέρ (υπάρχουν και διαμάντια), τώρα πλέον πας γονυπετής για τα “ξένα“, με το μεγαλύτερο μπάτζετ και την καλύτερη πρόσβαση σε τοποθεσίες και άτομα-κλειδιά του κάθε θέματος που πραγματεύονται. Εκτός απο την πρόσβαση του θεατή στο ντοκιμαντέρ, το Ίντερνετ αύξησε και την πρόσβαση του ντοκιμαντέρ στον θεατή, δεδομένου πως πλέον πολλοί περισσότεροι μπορούν να κάνουν ντοκιμαντέρ και να τα προσφέρουν παρακάμπτοντας τους κλασικούς τρόπους διανομής ή κινηματογράφησης.
Κάπως έτσι άνθισε και ένα ιδιαίτερο είδος “ντοκιμαντέρ“, αυτό που παρουσιάζει μόνο μία συγκεκριμένη θέση -αυτή του κινηματογραφιστή και τον ομοϊδεατών του- με μειωμένη ή εκμηδενισμένη την προβολή του αντίλογου: μη μασάς, το “μέσο” μπορεί να είναι καινούργιο αλλά η τεχνική, τα κίνητρα και το το ικανοποιείν στον λήπτη είναι κλασικά. Η βρώση τους είναι σαν την βρώση Ριζοσπάστη από ψηφοφόρο του ΚΚΕ ή της εφημερίδας μιας ομάδας από οπαδό της — δρα ενοποιητικά στην γκρούπα, επιβεβαιώνει την ορθότητα των απόψεων του λήπτη και τον κάνει να νιώθει τόσο ζεστά και χνουδωτά μέσα του!
Παρασυρθήκαμε όμως λίγο — η σημερινή παρουσίαση ντοκιμαντέρ είναι λίγο πιο “mainstream” από τα alt-ντοκιμαντέρ που λατρεύεις. Απευθύνεται σε εκείνο τον τύπο θεατή που καταβροχθίζει ντοκιμαντέρ για την φύση τριγύρω μας σε επίπεδο που κάθε φορά που ξύνει την μύτη του συναναστρέφεται με μέλη του είδους του ή όταν αποπατεί ακούει μέσα στο κεφάλι του την τόσο γνώριμη φωνή του David Attenborough να περιγράφει με περισσή λεπτομέρεια σε τρίτο ενικό τις πράξεις αυτές, σαν να τις εξηγεί σε εξωγήινο επισκέπτη. Όχι, όμως, μέσα από την σειρά ντοκιμαντέρ που θα σου προτείνω δεν θα μάθουμε για ζωάκια, αλλά θα προσπαθήσουμε να ταΐσουμε λίγο τον “ενημερωμένο επιστημονικά” φιλόσοφο μέσα σου. Καλώς τα δέχτηκες, τσίμπα ένα Through the Wormhole!
To Through the Wormhole είναι μια σειρά επιστημονικού περιεχομένου του καναλιού Science που τρέχει ήδη για τέσσερις σεζόν. Τα ερωτήματα με τα οποία καταπιάνεται, και προσπαθεί να δώσει μια οπτική πάνω τους, είναι εκείνου του τύπου τα “μεγάλα ερωτήματα” τα οποία θα πιάσεις μετά την τρίτη κούπα κρασιού, κάτω από έναστρο ουρανό, με παρεάκι που εκτός του να διασκεδάζει εικασίες διψάει λίγο και για στοιχείο που μπορεί να μελετηθεί με πείραμα ή όργανο. Είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Υπάρχει δημιουργός; Πώς προέκυψε το σύμπαν; Τι παίζει με τις μαύρες τρύπες; Είναι πραγματική η “πραγματικότητά” μας; Μπορούμε να ζήσουμε για πάντα; Υπάρχει έκτη αίσθηση; Χρόνος; Ζωή μετά τον θάνατο; Τι κρύβεται στο υποσυνείδητό μας; Πάτησα το καζανάκι φεύγοντας από το σπίτι;
Tα παραπάνω ερωτήματα τίθενται αριστοτεχνικά μέσω της συγκεκριμένης σειράς, και επιχειρείται να δοθούν κάποιες απαντήσεις βάσει του τι γνωρίζουμε ως τώρα — στο τέλος απάντηση ίσως να μην πάρεις, μπορεί να σου δημιουργηθούν και περισσότερες ερωτήσεις, αλλά έτσι συνήθως πάει σε αυτά τα θέματα.
Για γρήγορες, σίγουρες και πάνω από όλα αναμφισβήτητες “τελεσίδικες” απαντήσεις, απευθύνσου στο τοπικό παράρτημα οποιασδήποτε θρησκείας ή σε φιλοσοφικά συστήματα με “ατζέντα“, δεν είναι εξάλλου τυχαίο που τα μαγαζάκια τους είναι γεμάτα!
Το ωραίο εξτραδάκι, όσον αφορά την συγκεκριμένη σειρά, έτσι για να γλυκαθεί το μάτι και να πας να την δεις; Παρακολούθησέ την αρκετά και από ένα σημείο και μετά τα παραπάνω φιλοσοφικά ερωτήματα θα τα ακούς μέσα στο κεφάλι σου με την φωνή του Morgan Freeman, του παρουσιαστή της!
