Το Little Red Lie είναι μια συναισθηματική γροθιά που παραλύει το φόβο και την ανασφάλεια.
Πρόκειται για ένα παιχνίδι που βασίζεται στην ιστορία, την οποία φωτίζει ανελέητα το φως σε θέματα ψυχικής ασθένειας και οικονομικής ανισότητας. Η κύρια αλληλεπίδραση είναι τα ψέματα που λέτε στον εαυτό σας και σε όλους γύρω σας.
Το παρόν Game είναι ζοφερό και ασυμβίβαστο, γεμάτο από ανθρώπους που κάνουν τρομερές και σπουδαίες επιλογές ή είναι κακοί να κάνουν ακόμα χειρότερες επιλογές. Βγαίνει τώρα για PC και Mac σε Steam και σε iOS και Android.
Το Little Red Lie σχεδιάστηκε πάνω σε ιδιαίτερες προδιαγραφές, θέλοντας να σπάσει το καλούπι της πεπατημένη οδού. Η πρώτη έρευνα του προγραμματιστή O’Neill ήταν πάνω σε βαριά θέματα όπως δυσλειτουργικές οικογένειες και υπαρξιακό τρόμο.
Το πρώτο του παιχνίδι, το Actual Sunlight, αφορά την κατάθλιψη, τις παράλογες σκέψεις που καταβάλλουν το πνεύμα και τις σκηνές από ένα παραδοσιακό παιχνίδι ρόλων στο οποίο περπατάτε και εξετάζετε αντικείμενα. Το Little Red Lie έχει παρόμοιο gameplay, με μακροσκελείς εσωτερικούς μονόλογους από τους χαρακτήρες που διαπερνούν την εξερεύνηση και τη συνομιλία.
Ας διεισδύσουμε λοιπόν με μια ματιά στο μυαλό δύο χαρακτήρων: η Sarah Stone, είναι μια άνεργη μέσης ηλικίας γυναίκα που ζει με τους γονείς της και την αδερφή της. Και ο Αρθούρος Φοξ, ένας εκατομμυριούχος που λατρεύει τα χρήματα. Δεν είνα κάποιοι μακράς διάρκειας παιχνίδι, διαρκεί περίπου τέσσερις έως έξι ώρες, αλλά στο τέλος αισθάνεσαι ότι έκανες ένα ταξίδι ζωής μέσα από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες, καθώς οι ιστορίες τους ξεδιπλώνονται παράλληλα.
Όταν μιλάτε με άλλους χαρακτήρες, οι επιλογές διαλόγου δείχνουν τι σκέφτονται πραγματικά η Σάρα και ο Άρθουρ, αλλά δεν έχετε κανέναν έλεγχο επί του τι πραγματικά λένε. Μπορείτε να παρακολουθήσετε μόνο τις συζητήσεις που ξεδιπλώνονται, και στη συνέχεια το πεπρωμένο κατευθύνει τους χαρακτήρες προς τις αναπόφευκτες μοίρες τους.
Θα μπορούσατε να επισημάνετε την ιστορία ως αδιάκοπα ζοφερή και ο O’Neill λέει ότι προσπάθησε να επιτύχει με ακρίβεια τους συναισθηματικούς ρυθμούς. Αυτό δεν ήταν μόνο για να αποφευχθεί η φθορά των παικτών από όλες τις μικρές τραγωδίες, αλλά και η παρουσίαση διαφορετικών τμημάτων των χαρακτήρων, ιδιαίτερα της Σάρα.
“Αν και οι περισσότερες από αυτές τις στιγμές που αρέσουν στη ζωή της Sarah είναι στο παρελθόν, η οποία ζει μέσα σε μια οικογένεια που έχει πολύπλοκα συναισθήματα. Οπότε βάσει αυτού του σκεπτικού ήθελα πραγματικά να ξεπεράσω κάθε όριο συμβατικής ζωής και τουλάχιστον νομίζω πως τα κατάφερα”, δήλωσε ο O’Neill σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο GamesBeat.
Ο συναισθηματικός συντονισμός χτυπά διαφορετικά στάδια, όπως δυσάρεστη αναγνώριση και αποτροπιασμό. Η Σάρα ενσαρκώνει κάποιες αναξιόπιστες ανασφάλειες και προβάλλει την πραγματικότητα του πώς η ψυχική ασθένεια ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να επηρεάσει όλους γύρω τους.
Η σχέση της με την αδελφή της Melissa είναι γεμάτη χρόνια εχθρότητας και ενοχής. Η Μελισσά είχε μια ταραγμένη ιστορία και τώρα ζει στο υπόγειο των γονιών της, και μόλις αλληλεπιδρά με την υπόλοιπη οικογένεια τους αναγκάζει να βυθιστούν περαιτέρω στο οικονομικό χρέος.
“Για μένα, η σχέση μεταξύ Σάρας και Μελισσάς είναι μια ανάκριση στον εαυτό μου αναφορικά με την κατάθλιψη και ένα ταλαντεμένο εκκρεμές μεταξύ της κατανόησης που είναι πέρα από τον έλεγχό μου, ενώ ταυτόχρονα αισθάνεσαι τρομερή ενοχή για το πώς επηρέασες τους ανθρώπους που σε ενδιαφέρουν” πρόσθεσε O’Neill.
“Για μένα, η Μέλισσα αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο φόβο που νομίζω ότι έχω για το μέλλον – ότι δεν θα μπορέσω να κάνω απολύτως τίποτα. Ότι απλώς θα σταματήσω να αναπτύσσομαι σαν άνθρωπος , κλείνοντας τους προβολείς του μέλλον μου, μέχρι να έρθει τελικά η μέρα που θα με οδηγήσει κατευθείαν στο απόλυτο μηδέν. Σε γενικές γραμμές, δεν νομίζω ότι είμαι μόνος σε αυτόν τον φόβο ” είπε ο δημιουργός του παιχνιδιού.
Σε αντίθεση με τη Sarah, που διαπράττει συνεχώς λάθη, αλλά στο τέλος βρίσκει το νόημα της ζωής, ο Arthur σκέφτεται και κάνει όλο και πιο απωθητικά πράγματα, οδηγούμενος σε ένα ψυχολογικό αδιέξοδο που κάποια στιγμή βλέπει φως στο τούνελ και επανέρχεται σε φυσιολογικά πλαίσια.
Εκεί βρίσκεται η μαγεία του Little Red Lie. O’Neill καταφέρνει να δημιουργήσει ενσυναίσθηση για κάθε χαρακτήρα, ακόμη και για τους απατεώνες ή την εγκληματική αμέλεια.
O’Neill λέει ότι ο τον Άρθουρ τον εμπνεύστηκε αρχικά από τον Rob Ford, πρώην δήμαρχο του Τορόντο, αν και με την πάροδο του χρόνου, ο χαρακτήρας άρχισε να παίρνει μερικά από τα γνωρίσματα του Προέδρου Donald Trump.
“Το ενδιαφέρον μου ήταν να δημιουργήσω ένα χαρακτήρα που θα μπορούσε να φαίνεται απαίσιος και χιουμοριστικός στον κόσμο, αλλά με αληθινά χρώματα που θα μπορούσαν αμέσως να δείξουν ποιος είναι ο εαυτό τους” δήλωσε ο O’Neill.
“Όσον αφορά την εύρεση τρόπων για να αποκτήσετε ένα κοινό που να καταλαβαίνει κάποιον χαρακτήρα όπως ο Arthur Fox, θα έλεγα ότι η παθιασμένη ειλικρίνεια έχει μια δική της ελκυστικότητα, όσο και αν είναι αποτροπιαστική, και ότι πρέπει να βρούμε πράγματα που ίσως πολλοί από εμάς έχουν σκεφτεί πριν αργότερα”.
Κάθε μία από τις σκηνές στο Little Red Lie είναι σαν ένα κομμάτι από ένα παιχνίδι – βλέπουμε μια κάρτα τίτλου και ένα byline και έπειτα αυτό που ακολουθεί είναι ένα είδος εκτεταμένου μονόλογου.
Ο O’Neill έχει στην πραγματικότητα ένα υπόβαθρο στο έργο, που λέει ότι επηρεάζει το άλλο έργο του. Ξεκίνησε να πειραματίζεται με την ανάπτυξη παιχνιδιών μετά την αναπαραγωγή του Christine Love’s Digital: Μια ιστορία αγάπης , ένα κομμάτι της διαδραστικής φαντασίας που μιμείται ένα παλιό λειτουργικό σύστημα υπολογιστών και περιστρέφεται κυρίως γύρω από την τοποθέτηση υποσυνείδητων μηνυμάτων.
Το Little Red Lie απαιτεί μία βαθιά ανάγνωση, αλλά ποτέ δεν θα καταφέρεις να συναντήσεις τον τοίχο που θα έβαζες τέρμα στη ζωή σου.
Αντ ‘αυτού, αισθάνεσαι οικεία, σχεδόν όπως τα αποσπάσματα από το ημερολόγιο κάποιου. Η βηματοδότηση του κειμένου μιμείται τις παύσεις και την έμφαση στο πώς κάποιος θα μπορούσε φυσικά να μιλήσει δυνατά.
