Τα παιδιά που τρώνε ξύλο από τους γονείς τους, όταν μεγαλώσουν γίνονται πιο ευτυχισμένα και πιο πετυχημένα από αυτά που δεν έχουν φάει ποτέ τους ξύλο, σύμφωνα με έρευνα.
Μία μελέτη έδειξε πως τα παιδιά που έτρωγαν ξύλο μέχρι την ηλικία των έξι ετών, ήταν καλύτεροι μαθητές και περισσότερο αισιόδοξοι στη ζωή τους, συγκριτικά με όσα παιδιά δεν είχαν φάει ποτέ ξύλο από τους γονείς τους. Επίσης, είχαν περισσότερες πιθανότητες να ασχοληθούν με την εθελοντική εργασία και είχαν την τάση να παρακολουθούν κανονικά τα μαθήματά τους στο πανεπιστήμιο.
Η έρευνα, που διεξήχθη στις ΗΠΑ, ενδεχομένως να εξοργίσει όσους υπερασπίζονται τα δικαιώματα των παιδιών και που ανεπιτυχώς πάλεψαν να απαγορέψουν το ξύλο στη Βρετανία.
Σήμερα, οι γονείς επιτρέπεται δια νόμου να προβούν σε «λογική τιμωρία» των παιδιών τους, με την προϋπόθεση όμως ότι το ξύλο δεν θα αφήσει σημάδι ή μελανιές στο παιδί. Τα όρια αυτά διευκρινίστηκαν το 2004 με το νόμο για τα παιδιά.
Οργανώσεις όμως υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών και βουλευτές συμφώνησαν πως το ξύλο είναι μία ξεπερασμένη μορφή τιμωρίας, που μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια νοητικά προβλήματα.
Η Marjorie Gunnoe, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Calvin College του Μίσιγκαν, δήλωσε πως η μελέτη της δείχνει πως υπάρχουν ανεπαρκή στοιχεία ώστε να αρθεί το ελεύθερο στους γονείς να επιλέγουν τον τρόπο με τον οποίο θα τιμωρήσουν τα παιδιά τους.
Συγκεκριμένα, ανέφερε: «Οι ισχυρισμοί που προβάλλονται ώστε να απαγορευτεί το ξύλο στα παιδιά, δεν έχουν στερεή βάση. Δεν συνάδουν με τα δεδομένα. Θεωρώ το ξύλο ως ένα επικίνδυνο εργαλείο, αλλά υπάρχουν φορές που το επικίνδυνο αυτό εργαλείο είναι απαραίτητο. Απλά δεν το χρησιμοποιείς για όλες τις δουλειές.»
Η έρευνα στηρίχτηκε στο ερωτηματολόγιο 179 εφήβων σχετικά με το πόσο συχνά έτρωγαν ξύλο ως παιδιά και πόσο χρονών ήταν όταν έφαγαν τελευταία φορά ξύλο. Οι απαντήσεις τους συγκρίθηκαν με πληροφορίες που είχαν δώσει για τη συμπεριφορά τους, που μπορεί να είχε επηρεαστεί από το ξύλο. Σε αυτή συμπεριλήφθηκαν οι αρνητικές επιπτώσεις, όπως η αντικοινωνική συμπεριφορά, η πρώιμη σεξουαλική δραστηριότητα, η βία και η κατάθλιψη, αλλά και οι θετικές επιδράσεις όπως η ακαδημαϊκή επιτυχία και οι φιλοδοξίες.
Όσοι έτρωγαν ξύλο μέχρι την ηλικία των έξι ετών είχαν καλύτερες επιδόσεις σχεδόν σε όλες τις θετικές κατηγορίες και δεν σημείωσαν χειρότερα αποτελέσματα στις αρνητικές κατηγορίες, συγκριτικά με όσους δεν είχαν τιμωρηθεί ποτέ σωματικά.
Οι έφηβοι που είχαν φάει ξύλο από τους γονείς τους από την ηλικία των επτά μέχρι την ηλικία των έντεκα ετών, παρουσίασαν και αυτοί μεγαλύτερη επιτυχία στο σχολείο σε σχέση με όσους δεν είχαν χτυπηθεί, αλλά σημείωσαν χειρότερα αποτελέσματα σε κάποιες αρνητικές κατηγορίες, όπως για παράδειγμα στην εμπλοκή τους σε καυγάδες.
Εντούτοις, οι νέοι που δήλωσαν ότι εξακολουθούν να τρώνε ξύλο, παρουσίασαν χειρότερα αποτελέσματα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, σε όλες τις κατηγορίες.
Η καθηγήτρια Gunnoe παρατήρησε ελάχιστη διαφορά στα αποτελέσματα μεταξύ των δύο φύλων και των διαφόρων φυλετικών ομάδων.
Τα ευρήματα απορρίφθηκαν από την Εθνική Οργάνωση για την Πρόληψη της Βίας στα Παιδιά (NSPCC), που αγωνίζεται να απαγορέψει το ξύλο.
Εκπρόσωπος της οργάνωσης υποστήριξε: «Το NSPCC πιστεύει πως τα παιδιά θα πρέπει να έχουν τα ίδια νομικά δικαιώματα με τους ενήλικες σε ότι αφορά τη βία. Άλλη έρευνα έδειξε πως το ξύλο στα μικρά παιδιά επηρεάζει τη συμπεριφορά τους και την πνευματική τους ανάπτυξη, ενώ τα κάνει περισσότερο αντικοινωνικά.»
Παρόλα αυτά, η ομάδα Parents Outloud, καλωσόρισε την έρευνα, δηλώνοντας πως οι γονείς δεν θα πρέπει να θεωρούνται εγκληματίες όταν χρησιμοποιούν ήπιας μορφής σωματική βία.
Η εκπρόσωπος της ομάδας, Margaret Morrissey, δήλωσε: «Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις με λόγια σε ένα μικρό παιδί γιατί είναι πολύ κακό κάτι που έκανε. Ένα μικρό χτύπημα είναι συχνά πιο αποτελεσματικό για να του διδάξεις ότι δεν πρέπει να κάνει κάτι που είναι επικίνδυνο ή επιβλαβές για κάποιον άλλο. Πρόκειται για ένα προληπτικό μέτρο. Αν και οτιδήποτε άλλο πέρα από ένα ελαφρύ χτύπημα είναι εντελώς λάθος και καταδικαστέο, οι γονείς θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να συνετίζουν τα παιδιά τους χωρίς να φοβούνται τις νομικές επιπτώσεις.»
Ο Aric Sigman, ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Η κακομαθημένη γενιά: Γιατί η αποκατάσταση της τάξης θα κάνει τα παιδιά μας και την κοινωνία πιο ευτυχισμένα» δήλωσε: «Η ιδέα ότι το ξύλο και η βία θα συνεχίζονται, είναι μία παράξενη και φετιχιστική άποψη για το τι σημαίνει για τους περισσότερους γονείς η τιμωρία. Εάν χρησιμοποιείται με σύνεση από έναν γονιό που είναι πάντα στοργικός και ευαίσθητος με το παιδί του, τότε η κοινωνία μας δεν θα είναι αντίθετη. Οι γονείς θα πρέπει να μπορούν να ξεχωρίσουν αυτό από ένα χτύπημα στο πρόσωπο.»
Προγενέστερες μελέτες έδειξαν πως το ξύλο μπορεί να προκαλέσει προβλήματα συμπεριφοράς στα παιδιά, όπως επιθετικότητα.
