Open Water (2003)

Πληροφορίες

• Είδος: Ταινία θρίλερ, τρόμου, επιβίωσης
• Σκηνοθεσία: Chris Kentis
• Ηθοποιοί: Blanchard Ryan, Daniel Travis, Saul Stein, Estelle Lau, Michael E. Williamson, Cristina Zenarro, John Charles
• Διάρκεια: 79 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26 Οκτωβρίου 200
• Παραγωγή: Lions Gate Films, 2004
• Προϋπολογισμός ταινίας: 500.000 δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 55,5 εκατομμύρια δολάρια

Ταινία με low budget, λιγοστή η προώθηση της, αλλά αυτό συνήθως δίνει στις μέρες μας μικρά κινηματογραφικά διαμάντια. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον «Άγριο Ωκεανό». Υποτυπώδες σενάριο, βασισμένο σε πραγματική ιστορία, άσημο πρωταγωνιστικό δίδυμο, πλήρης απουσία εφέ, κινηματογράφηση α λα home video και έτοιμο το διαμαντάκι.

Ένα ζευγάρι έχει φύγει για διακοπές σε εξωτικό νησί. Μια εκ των ημερών έχουν κανονίσει να συμμετάσχουν σε ομαδική κατάδυση με ένα γκρουπ αυτοδυτών που θα μαζευτεί σε πλοίο, θα ανοιχτούν στη θάλασσα και θα θαυμάσουν για κάτι παραπάνω από μισή ώρα τον υποθαλάσσιο πλούτο. Από λάθος υπολογισμό όμως του πληρώματος το ζεύγος μένει αμανάτι καταμεσής του ωκεανού. Κοπάδια καρχαριών τους ορέγονται από τη μέση και κάτω ενώ οι ίδιοι βλέπουν μόνο ορισμένα πτερύγια άλλοτε μακριά και άλλοτε κοντά. Η συνέχεια επί της λικνιζόμενης από το κύμα οθόνης…

Τα λόγια είναι περιττά, που λέει και το τραγούδι. Ο νεαρός Κρις Κέντις καταφέρνει το σχεδόν ακατόρθωτο με τα λιγοστά του μέσα και τους αληθινούς καρχαρίες του. Να μας κάνει να ξεχάσουμε πως βλέπουμε ταινία. Διότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί μέσα που να μας φέρνει στο μυαλό τη σκέψη «βλέπω απλά μια ταινία οπότε τίποτα δεν είναι αληθινό». Τα γυρίσματα έγιναν με ψηφιακή κάμερα, οι καρχαρίες όπως προαναφέρθηκε είναι πέρα για πέρα αληθινοί και το αποτέλεσμα κατά το δεύτερο μισό του έργου είναι ένα και μόνο. Αυθεντικός τρόμος.

Μπορεί το πρώτο μισό να κυλάει κάπως αργά αλλά όταν φτάσουμε στο ψαχνό τότε δεν μας κουνάει τίποτα. Πραγματικά για τα τελευταία σαράντα λεπτά του «Άγριου Ωκεανού» ήμουν βιδωμένος στο κάθισμά μου. Είχα συνείδηση πως είχα γραπωθεί από τα μπράτσα τις καρέκλας και πως ήμουν ασυνήθιστα τσιτωμένος. Και όλα αυτά με τι; Με ένα υγρό πουθενά, μια χούφτα περιδιαβαίνοντες καρχαρίες και δύο ζωντανά δολώματα. Τι θα γίνει τώρα; Θα τους επιτεθεί αυτή η γκριζοκαφετιά μορφή που είναι κάτω από το νερό; Ή αν μείνουν ακίνητοι θα σωθούν;

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ένα: τρόμος από το τίποτα. Και μάλιστα κλιμακούμενος. Ο σκηνοθέτης δούλεψε όμορφα το θέμα του και το αποτέλεσμα είναι μια σωστά δομημένη και δεμένη ιστορία. Μπορεί όπως ήδη είπα να βαρεθείτε λίγο στην αρχή αλλά αυτό στον αντίποδα είναι και το ευχάριστο… διότι η ώρα περνάει γρήγορα. Το δυσάρεστο όμως είναι το δεύτερο μισό, που ο θεατής νοιώθει την αγωνία, το σασπένς, τον τρόμο να κορυφώνεται και η καταραμένη η ώρα να μην περνάει με τίποτα! Σαδιστικό ε; Από το ναδίρ στο ζενίθ. Μέχρι και το τελευταίο καρέ.

Όπως η αρμύρα στη θάλασσα έτσι και μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα η οσμή που θα σας συνοδεύει είναι αυτή του… διαβολικού ρεαλισμού. Δεν υπάρχει διάλογος, ή μονόλογος όπου το πρωταγωνιστικό δίδυμο εκφράζει τις σκέψεις του, που να μην είναι ρεαλιστικός. Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτόν τον τομέα που να εκβιάζει συναισθήματα από τον θεατή. Ό,τι λένε είναι ρεαλιστικό και δεν ξενίζει δράμι. Και αυτό είναι που στην τελική κάνει αυτό το φιλμ τρομακτικό. Δεν το κάνουν οι καρχαρίες, ούτε τα ηχητικά εφέ, ούτε καμιά γελοία απότομη σκηνή.

Ο ρεαλισμός. Φωτεινός ο ορίζοντας τη μέρα, σκοτεινός βυθός από κάτω. Πίσσα σκοτάδι τη νύχτα και ξαφνικά μια αστραπή φωτίζει στιγμιαία τη θάλασσα, τα υποψήφια θύματα και τον υποψήφιο θύτη με τα κοφτερά δόντια. Ε, όπως και να το κάνουμε… σκιάζεσαι! Διότι αυτό που βλέπεις ξεπερνάει την φαντασία σου ότι μπορεί να συμβεί πραγματικά και ουσιαστικά δεν το εύχεσαι ούτε στον χειρότερο εχθρό σου… (ε, εντάξει με μια δεύτερη σκέψη… το εύχεσαι)

Φιλική συμβουλή. Για αυτή την ταινία ακολουθήστε το ένστικτό σας και το γούστο σας. Θα υπάρξουν αυτοί που θα το δουν και θα το θεωρήσουν χαμένο χρόνο και χρήμα. Θα υπάρξουν και αυτοί που θα τους υποβάλλει φοβερά και μπορεί να το χαρακτηρίσουν ως την απίστευτη εργάρα που τους έκανες να τρομάξουν. Κατά την ταπεινή μου γνώμη η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

Η μοναδικότητα του «Άγριου Ωκεανού» είναι το ότι προσφέρει αυτό που υπόσχεται. Να μας κρατήσει κολλημένους στο κάθισμά μας μέχρι τέλους, ούτως ώστε μετά το τέλος της προβολής να βγούμε ελαφρώς επηρεασμένοι και με τη σκέψη ότι «παρότι μου άρεσε (ή δεν μου άρεσε) ιδιαίτερα είναι μια ταινία που δεν θα ξεχάσω ποτέ». Το αν αυτή η σκέψη κοστίζει εφτά ευρώ είναι δική σας υπόθεση. Εγώ πάντως δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το μικρό διαμάντι.

Αξιολόγηση

Η μοναδικότητα του «Άγριου Ωκεανού» είναι το ότι προσφέρει αυτό που υπόσχεται. Να μας κρατήσει κολλημένους στο κάθισμά μας μέχρι τέλους, ούτως ώστε μετά το τέλος της προβολής να βγούμε ελαφρώς επηρεασμένοι και με τη σκέψη ότι «παρότι μου άρεσε (ή δεν μου άρεσε) ιδιαίτερα είναι μια ταινία που δεν θα ξεχάσω ποτέ».

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Open Water (2003).