Αν όλα τα παραμύθια αρχίζουν με το «μια φορά κι έναν καιρό», η ιστορία κάθε αγωνιστικού ξεκινά με την επιθυμία του εκάστοτε κατασκευαστή να πρωταγωνιστήσει στους αγώνες. Κάπως έτσι προέκυψε και το Renault 5 Turbo. Kάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία ενός αυτοκινήτου που από την αρχή καταδικάστηκε να γίνει θρύλος και άφησε εντονότατο το στίγμα του στη δεκαετία του ’80.
Το «μικρό», με τη μηχανή στο κέντρο, την κίνηση πίσω και το αντίστοιχο μυθικό μετατρόχιο. Το τέρας των αγώνων, που ανέδειξε το turbo και δοξάστηκε εξαιτίας του. Το R5 Turbo δεν αποτέλεσε ένα συνηθισμένο αυτοκίνητο, αλλά έναν τρόπο οδηγικής άνδρωσης. Ένα οδηγικό καπρίτσιο, που χρειαζόταν άντερα και “cojones” για να… πάει αέρα. Να στρίψει με… όσα και να κοντράρει τα πάντα και τους πάντες, αμφισβητώντας ακόμα και την τετρακίνηση, η έλευση της οποίας έμελλε να αλλάξει τον ρου της αγωνιστικής ιστορίας στα ράλι.
Ένα τέτοιο αυτοκίνητο…
…μόνο η Renault θα μπορούσε να το κατασκευάσει. Και μόνο η Renault, 27 χρόνια μετά, θα μπορούσε να παρουσιάσει ένα αυτοκίνητο όπως το νέο Clio RS (από το Renault Sport), που είναι σε θέση να σταθεί απέναντι στο θρυλικό R5 Turbo και να καυχηθεί ότι μπορεί να προσφέρει μέρος από την οδηγική του παράκρουση. Τα 2 λίτρα και οι 197 ίπποι συναντούν τους αγωνιστικούς προγόνους τους. Σήμερα, εδώ στη Ριτσώνα, η απόλαυση βρίσκεται στα ντουζένια της.
Κάθεσαι στο αγωνιστικό μπάκετ του R5 Turbo και σε τσιμπά η μύγα της ιστορίας. Πρωταγωνιστής στις αναβάσεις πριν χρόνια, σήμερα αναπαύεται στο μουσείο αυτοκινήτων της Alman Sport. Διαθέτει, όμως, ακόμα ψυχή και τσαγανό. Μπορείς να δεθείς με τις ζώνες, να φέρεις στη ζωή το μοτέρ, που ανάλογα με την περίσταση αποδίδει από 160 έως 350 ίππους, να ζεστάνεις τα σλικ, να ξυπνήσεις το turbo και να αρχίσεις να υπολογίζεις… πόσα απίδια χωρά ο οδηγικός σου σάκος. Δεν είναι εύκολο. Ποτέ δεν ήταν, άλλωστε.
Λίγοι ήταν εκείνοι που μπόρεσαν να τιθασεύουν τα εργοστασιακά μοντέλα. Λίγοι ήταν αυτοί που μπόρεσαν να το υποτάξουν και να απολαύσουν τη μοναξιά της κορυφής. Στο ράλι του Μόντε Κάρλο, όπου είχε γίνει η παρουσίαση του R5 Turbo, ο Jean Ragnotti κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση. Σύντομα, όμως, έπρεπε να ανταγωνιστεί τα τετρακίνητα «τέρατα», που άρχισαν να εμφανίζονται και ήταν πολύ ταχύτερα σε χωμάτινες διαδρομές. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι και το τέλος της καριέρας του, το R5 Turbo παρέμεινε ένα από τα γρηγορότερα αυτοκίνητα της εποχής του στην άσφαλτο. Απαιτεί χειρουργική ακρίβεια στις κινήσεις. Θέλει μυαλό και απαιτεί σύνεση.
Κινητήρας στο κέντρο…
…πίσω κίνηση και turbo με μπόλικη υστέρηση δεν είναι παίξε-γέλασε. Σεβασμός, respect, βρε αδερφέ, γιατί ο όλεθρος είναι μόλις ένα κλικ μακριά. Μόνο όταν το καταλάβεις αυτό θα μπορέσεις να ρουφήξεις το οδηγικό του νέκταρ. Να νιώσεις τους ήχους και τα σκασίματα, τα γρανάζια από το ασυγχρόνιστο κιβώτιο, τα πλευρικά και γραμμικά g, τη δόξα ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου που άφησε εποχή. Ενός αγωνιστικού που υποτάσει για τα καλά την κλειστή δεξιά μετά το γεφυράκι, που σε απογειώνει στο “Ελενίτ”, που σου… βγάζει τα άντερα στα φρένα πριν την “αντρική” αριστερή πριν το τέλος και που έχει τον τρόπο να σου σηκώνει κάθε τρίχα στο κορμί.
Κατεβαίνεις με τα χέρια κάθιδρα και το μέτωπο μούσκεμα για να μπεις στο πολιτικό Clio RS. Στο σήμερα, δηλαδή, των ατμοσφαιρικών 197 ίππων, στο τώρα των ηλεκτρονικών βοηθημάτων και των σύγχρονων ανέσεων. Εντυπωσιακό σε επιδόσεις και οδηγική συμπεριφορά, φαντασμαγορικό στην όψη με τα φουσκωμένα φτερά, τους διακριτούς αεραγωγούς και τον διαχύτη στον πίσω προφυλακτήρα, δεσμός αίματος με τεχνογνωσία της εταιρείας στη Formula 1.
Εδώ βολεύεσαι με άνεση στο μπάκετ, πυροβολείς με το στροφόμετρο πάνω από τις 5.000 σ.α.λ. και στρίβεις με τη σκέψη. Δεν ιδρώνουν τα χέρια, αφήνεις τα αυτιά να μαστιγώνονται από το τρελό στροφάρισμα, απολαμβάνεις αλλαγές με το τρομερά κοντό κιβώτιο και σημαδεύεις. Μια κίνηση του καρπού και η πρώτη, πονηρή δεξιά είναι παρελθόν. Ξενερώνεις βέβαια με το ελαφρύ τιμόνι, κρίμα πραγματικό. Το ξεχνάς, όμως, γρήγορα, μιας και το κράτημα, ο τρόπος που “καταπίνει” τις ευθείες και «φτύνει» τις στροφές, το φρενάρισμα, όλα είναι πωρωτικά.
Με την αίσθηση ασφάλειας…
…που προσφέρει το Clio και τη δύναμη του κινητήρα ψηλά, η ανάβαση της Ριτσώνας μετατρέπεται σε… τρενάκι λούνα παρκ και μετά από κάθε βόλτα θέλεις άλλη μία, και μετά άλλη μία… μέχρι να βραδιάσει ή να μείνεις από βενζίνη.Μετά από μια “γεμάτη” μέρα, γεννάται το ερώτημα: Υπάρχει σήμερα χώρος για σπορ κατασκευές, ζει η πραγματική απόλαυση της οδήγησης; Και η απάντηση είναι “ναι”. Η Renault κατάφερε να επαναφέρει την ευχάριστη και τη γεμάτη συγκινήσεις οδήγηση στο γρήγορο χάτσμπακ. Vive le Sport, vive Renault Clio RS.
