Signs (Soundtrack)

• Σύνθεση και Παραγωγή Μουσικής: James Newton Howard
• Εκτέλεση Μουσικής: Pete Anthony
• Κυκλοφορία: Hollywood Records,
• Έτος κυκλοφορίας: 2002
• Συνολική Διάρκεια: 45 λεπτά
• Εύρεση του CD στην Αγορά: Σχετικά Εύκολη
• Είδος Tαινίας: Θρίλερ

Ο James Newton Howard είναι από τους πιο παραγωγικούς και επιτυχημένους συνθέτες του κινηματογράφου στις μέρες μας. Ο M. Night Shyamalan θεωρείται από τους ελπιδοφόρους σκηνοθέτες του μέλλοντος. Κάθε ταινία του αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Ο πρώτος στη σύνθεση της μουσικής, ο δεύτερος στη σκηνοθεσία, κατάφεραν να διαμορφώσουν ένα δυναμικό δίδυμο που συνεργάζεται άψογα και όλα δείχνουν πως ίσως να έχουμε μια μακρά συνεργασία στα πρότυπα “John Williams – Steven Spielberg” στο χώρο της κινηματογραφικής μουσικής.

Ξεκινώντας την ακρόαση του soundtrack, o μουσικός οιωνός που έχει για τον ακροατή ο συνθέτης είναι το “Main Titles” (1). Πρόκειται για τη μουσική των τίτλων αρχής που πετυχαίνει διάνα σε αυτό που στοχεύει: να προϊδεάσει το θεατή για τα επόμενα σα να του λέει: “δε θα φύγεις από την αίθουσα χωρίς να τρομάξεις”.

Θυμίζοντας παλιές ταινίες του είδους, το “Main Titles” μπορεί να μην αποτελεί κάποιο θέμα που θα ενθουσιάσει στο άκουσμά του, όμως, με τα σχεδόν μόλις δύο λεπτά της διάρκειάς του θα καθηλώσει στη σκοτεινή αίθουσα την προσοχή του ανυποψίαστου θεατή. Βέβαια, τα πρωτεία για τους καλύτερους μουσικούς τίτλους αρχής κατέχει μέχρι τώρα, αυτή τη χρονιά, το “Red Dragon” όπου κάθε αλλαγή στο βηματισμό της μουσικής ήταν μελετημένη ώστε να δένει κατά εκπληκτικό τρόπο με την εικόνα.

Προχωρώντας στο δεύτερο κομμάτι του soundtrack (“First Crop Circles”) έχουμε την εμφάνιση του κυρίαρχου θέματος της ταινίας. Αισθητά πιο ήρεμο και πολύ πιο μελωδικό από το “Main Titles”, δε θέλει να τρομάξει το θεατή – ακροατή, όσο να δημιουργήσει την αρμόζουσα διάθεση σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, πράγμα το οποίο και πετυχαίνει.

Αποτελούμενο κυρίως από φλάουτο με δευτερεύοντα άλλα όργανα όπως πιάνο, άρπες, όμποε και κλαρινέτα συνδυασμένα κατά λυρικό τρόπο, δεν αφήνει περιθώρια στον ακροατή να μην το προσέξει. Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά θέματα που μπορεί να έχει ένα θρίλερ. Οι πιο καλές παραλλαγές του θέματος βρίσκονται στα κομμάτια “Baby Monitor” (6), “Throwing a Stone” (8), “The Hand of Fate – Part I” (12) και “The Hand of Fate – Part II” (13).

Το κύριο χαρακτηριστικό του soundtrack (και δυστυχώς πολύ αρνητικό) είναι η επανάληψη του βασικού θέματος που πρωτοακούμε στο “First Crop Circles” (2). Σε όλα τα κομμάτια έχουμε επανάληψη του θέματος είτε ακριβώς το ίδιο, είτε ελάχιστα αλλαγμένο (όπως στο “Baby Monitor” (6) που η διάσταση που δίνει ο συνθέτης στο θέμα του το κάνει πιο αέρινο).

Εκτός από την ατμόσφαιρα που διαμορφώνει το βασικό θέμα, η μουσική εξυπηρετεί και στο τρόμαγμα του θεατή. Ο σκηνοθέτης βρίσκει έναν εξαιρετικό σύμμαχο στην προσπάθειά του να τρομάξει το κοινό της ταινίας. Αυτό το καταφέρνει o συνθέτης με την απότομη χρήση κάποιου μουσικού οργάνου (κυρίως κρουστού) μετά από παρατεταμένη διάρκεια απόλυτης απουσίας της μουσικής. Κομμμάτια που κατάφεραν να κάνουν το κοινό να πεταχτεί από το κάθισμά του ήταν τα “Roof Intruder” (3), “Into the Basement” (10), “Asthma Attack” (11), “The Hand of Fate – Part I” (12).

H αίσθηση της πλήρους ορχήστρας εν δράσει είναι κάτι που δε δημιουργείται ακούγοντας το soundtrack της ταινίας, παρά σε ελάχιστες στιγμές όπως στο “The Hand of Fate – Part I” (12). Μόνο μερικά όργανα της ορχήστρας δημιουργούν το γενικά απλό αλλά ιδιαιτέρως λειτουργικό μουσικό σύνολο. Αυτό ρίχνει τη μουσική του Οιωνού σαν προτίμηση σε σχέση με τη μουσική άλλων ταινιών όπως στις “Red Dragon”, “Basic Instinct”, “The Haunting” και “Dragonfly”.

Το προσόν της μουσικής του Οιωνού είναι η υψηλή λειτουργικότητά της εντός της ταινίας (που γι’ αυτό το λόγο θα δικαιολογούσαμε και μια υποψηφιότητα για όσκαρ ακόμη, όπως έγινε πέρυσι με το “A Beautiful Mind”). Αυτή η λειτουργικότητα που συμβαδίζει άρρηκτα με τις εικόνες, δε μπορεί να σταθεί από μόνη της. Ενώ στην ταινία η μουσική δημιουργεί από την πρώτη στιγμή ατμόσφαιρα (κάτι που αποτελεί για πολλές ταινίες του είδους επιστημονική φαντασία), στο soundtrack η επανάληψη είναι κάτι παραπάνω από υπερβολική.

Το soundtrack κλείνει με δύο από τα ωραιότερα κομμάτια της ταινίας που είναι και τα τελευταία που ακούει ο θεατής πριν τους τίτλους τέλους (που ευτυχώς δεν υπάρχουν στο CD γιατί τότε θα είχαμε κι άλλες περιττές επαναλήψεις): “The Hand of Fate – Part I” και “The Hand of Fate – Part IΙ”. Αν μέχρι τα κομμάτια αυτά δε βρήκατε κάτι από τη μουσική του Οιωνού που να σας αρέσει πολύ, τότε αυτά ίσως να είναι οι κυριότεροι λόγοι για να αγοράσετε το soundtrack.

Ο James Newton Howard φροντίζει να δώσει μια ώθηση στη μουσική του για το τέλος της ταινίας. Το “Part I” αναφέρεται στην κορύφωση της πλοκής, φιλοξενεί την πιο γεμάτη παρουσία της ορχήστρας στο soundtrack και το συνδυασμό του “Main Titles” (1) με το “Throwing a Stone” (8) σε μεγαλύτερη ένταση. Το “Part IΙ” που ακολουθεί είναι η απαλή συνέχεια που θα απαλύνει το άγχος και την αγωνία που δημιούργησε το “Part I”.

Η δουλεία του James Newton Howard υπήρξε εκπληκτική στη μουσική που έγραψε για την ταινία. Τα αποτελέσματα αυτής, όμως, αγγίζουν μέτρια επίπεδα όταν τα ακούμε από το CD. Aν το θέμα της ταινίας σας ενθουσίασε, τότε το soundtrack φαίνεται σαν αυτονόητη αγορά. Προσοχή, παρ’ όλα αυτά, γιατί ένα και μόνο θέμα δεν είναι αρκετό για να αλλάξει την πραγματικότητα: παρά τις όποιες παραλλαγές του, δεσπόζει σε ασφυκτικό βαθμό μέσα στη μουσική της ταινίας και τελικά κουράζει γρήγορα τον ακροατή.

Signs Soundtrack

1. Main Titles (1:45)
2. First Crop Circles (3:17)
3. Roof Intruder (2:19)
4. Brazilian Video (2:00)
5. In the Cornfield (5:40)
6. Baby Monitor (1:12)
7. Recruiting Office (2:07)
8. Throwing a Stone (5:35)
9. Boarding Up The House (3:05)
10. Into the Basement (5:19)
11. Asthma Attack (3:57)
12. The Hand of Fate – Part I (5:34)
13. The Hand of Fate – Part II (3:37)