Star Wars: Episode II – Attack of the Clones (soundtrack)

31 Μαρτίου 2022

462

Σύνθεση, Εκτέλεση και Παραγωγή Μουσικής: John Williams
Κυκλοφορία: Sony Classical, 2002
Συνολική Διάρκεια CD: 77 λεπτά
Εύρεση CD στην Αγορά: Εύκολη (σε όλα τα διαδικτυακά δισκοπωλεία)
Είδος Tαινίας: Φαντασία

Η ταινία ήταν από εκείνες που το κινηματογραφικό κοινό περίμενε με μεγάλη αγωνία. Το ίδιο συνέβει και για τη μουσική της… μια μουσική με μεγάλη ιστορία. Οι νέες συνθέσεις του John Williams για την ταινία Star Wars: Attack of the Clones είναι πραγματικότητα.

Μέχρι την κυκλοφορία του soundtrack, οι υποθέσεις για τη νέα μουσική του John Williams ήταν ποικίλες. Με δεδομένη την εξέλιξη της πλοκής στο Episode II και τον George Lucas να δηλώνει πως η ταινία θα είναι πιο σκοτεινή από την προηγούμενη και κυρίως πιο ρομαντική, οι προσδοκίες του κοινού προσανατολίστηκαν προς νέες κατευθύνσεις. Τα ερωτηματικά, όμως, παρέμεναν. Θα χρησιμοποιηθούν μουσικά θέματα από την παλιά τριλογία και το Episode I; Πώς θα απεικονιστεί μουσικά η ιστορία αγάπης ανάμεσα στους Αnakin Skywalker και Padme Amidala; Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο καλό με τη μουσική του Episode I: Τhe Phantom Menace; Θα μπορούσε ο John Williams να υπερβεί την εξαιρετική του δουλειά για την πρώτη ταινία της νέας τριλογίας; Ο πήχης ήταν ψηλά αυτή τη φορά…

Όπως και σε όλα τα προηγούμενα soundtracks των ταινιών Star Wars, έτσι και σε αυτό, η αρχή δε θα μπορούσε να είναι άλλη από το Star Wars Main Title theme. Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως πρόκειται για το πιο γνωστό μουσικό θέμα στην ιστορία του κινηματογράφου. Παρόν είναι και πάλι το επίσης γνωστό Finale που ακούγεται στο τελευταίο κομμάτι του soundtrack “Confrontation with Count Dooku and Finale” (13). Δύο μουσικά θέματα που αποτελούν τη βάση κάθε soundtrack ταινίας Star Wars.

Το βασικό θέμα της ταινίας δεν είναι κάποιο εντυπωσιακό κομμάτι δράσης αλλά ένα μουσικό θέμα (“Across the Stars”) για την ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Anakin και την Padme. Τρυφερό, ρομαντικό αλλά και τραγικό, περιγράφει έναν έρωτα απαγορευμένο με απίστευτη παραστατικότητα (A Jedi Shall Not Know Anger. Nor Hatred. Nor Love). Ένα από τα ωραιότερα θέματα που έχει συνθέσει ο 70άχρονος συνθέτης, προστίθεται τώρα στις ταινίες Star Wars, το οποίο επαναλαμβάνεται τακτικά στο soundtrack αλλά ποτέ δε γίνεται βαρετό. Η έντονη παρουσία του κάνει αυτή τη δουλειά του John Williams ίσως την πιο ρομαντική από τις υπόλοιπες των ταινιών Star Wars.

Αναζητώντας για άλλα νέα αξιόλογα θέματα σε αυτό το soundtrack, τα αποτελέσματα θα είναι πενιχρά. Η πραγματικότητα είναι πως δεν υπάρχει κάτι αξιομνημόνευτο από την καινούργια μουσική του John Williams, πέρα από το “Across the Stars”. Φυσικά υπάρχουν αρκετές καλές στιγμές, ωστόσο έχουμε ακούσει καλύτερες στο πρόσφατο παρελθόν στη μουσική του Episode I: Τhe Phantom Menace, όπου μπορεί να μην υπήρχαν τόσες ήρεμες μελωδίες (όπως υπάρχουν εδώ για να περιγράψουν τη ρομαντική διάσταση της πλοκής), ο χαρακτήρας της μουσικής όμως ήταν περισσότερο έκδηλος. Συσχετίζοντας ταινίες και soundtracks μπορούμε να πούμε πως ενώ το Episode II: Attack of the Clones είναι σαν ταινία αναμφισβήτητα καλύτερη από το Episode I: Τhe Phantom Menace, από άποψη μουσικής φαίνεται να μην υπερτερεί.

Η δράση ξεκινάει με το κομμάτι “Zam the Assassin and the Chase Through Coruscant” (3). Έντεκα ολόκληρα λεπτά ασταμάτητης δράσης (με τη συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας κάποιες στιγμές) τα οποία, ενώ στην ταινία ακούγονται θαυμάσια σε συνδυασμό με τις εικόνες, στο soundtrack δεν εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα. Γενικότερα, αυτό που κάνει λιγότερο πλούσιο και εντυπωσιακό το περιεχόμενο του soundtrack είναι οι στιγμές δράσης.

Πρώτον γιατί είναι μεγάλης διάρκειας (χαρακτηριστικό παράδειγμα το κομμάτι “Zam the Assassin and the Chase Through Coruscant”) οπότε είναι αναπόφευκτο από ένα σημείο και μετά να κουράζουν και δεύτερον δεν έχουν την επιβλητικότητα που είχαν οι συνθέσεις του John Williams για τα προηγούμενα Star Wars soundtracks. Οι παραπάνω λόγοι κάνουν το συγκεκριμένο soundtrack το πιο αδύναμο από όλα τα υπόλοιπα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υπάρχει κάτι στη μουσική που να ξεφεύγει από το στυλ της σύνθεσης που χρόνια είχαμε συνηθίσει από τον John Williams.

Ασφαλώς, μιλάμε πάντα για τη μουσική όπως αυτή ακούγεται από το soundtrack. Στην ταινία τα πράγματα είναι διαφορετικά: όπως σε όλες τις ταινίες Star Wars και περισσότερο σε αυτή, η μουσική είναι υποδειγματική. Ο John Williams ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον “τι” μουσική και “που” θα τη χρησιμοποιήσει. Την καλύτερη μουσική δράσης τη συναντάμε στο κομμάτι “Love Pledge and the Arena” (12). Μετά από μια μικρή εισαγωγή του Love Theme (Across the Stars) ακολουθούν οι πιο διασκεδαστικές στιγμές δράσεις αυτου του soundtrack.

Το ωραιότερο κομμάτι όμως μας περιμένει στο τέλος: “Confrontation with Count Dooku and Finale” (13). Ένα κομμάτι που δε θα χορταίνετε να το ακούτε! Μετά από την αρχική μουσική δράσης, ακολουθούν τα διακριτικά γυναικεία φωνητικά, ώσπου θα ακουστεί για πρώτη φορά στη νέα τριλογία ένα από τα πιο γνωστά θέματα της παλιάς, το Imperial March. Παρόλο που δεν αναπαράγεται σε πλήρη εκτέλεση όπως στην ταινία The Empire Strikes Back, η σκοτεινή του παρουσία δίνει ένα κλείσιμο και στο soundtrack και στην ταινία που θα το χαρακτηρίζαμε ιδανικό.

Με το Love Theme να επανέρχεται στην πιο “γεμάτη” του εκτέλεση και μετά να ακολουθεί το μουσικό θέμα των τίτλων τέλους (Finale), η μαγεία της μουσικής του John Williams παραμένει αναλλοίωτη. Μαζί με το “Across the Stars” αποτελεί τις δύο κορυφαίες στιγμές αυτού του soundtrack. Το ταλέντο του John Williams σε όλο του το μεγαλείο!

Η μουσική που επέλεξε ο συνθέτης να συμπεριλάβει στο soundtrack δε δανείζεται μόνο απο την παλιά τριλογία (Imperial March) αλλά και από το Episode I: Τhe Phantom Menace. Το βασικό θέμα της ταινίας (Duel of the Fates) επαναλαμβάνεται για μια ακόμη φορά στο κομμάτι “Return to Tatooine” (10) πολύ πιο σύντομο όμως. Με αυτόν τον τρόπο ίσως να επιχειρήθηκε μια μουσική σύνδεση της παλιάς τριλογίας με τη νέα αλλά και μια σύνδεση του Episode I με το Episode IΙ.

Φαίνεται πως στις προθέσεις του John Williams για τη μουσική του Episode IΙΙ (αν κρίνουμε από τη μουσική του Episode IΙ) είναι να παραμείνει πιστός σε κάποια παλιά και δοκιμασμένα μουσικά θέματα, τα οποία και να αναπαραράγει λιγάκι διαφοροποιημένα. Ειδικά με το τελευταίο κομμάτι “Confrontation with Count Dooku and Finale” o John Williams προετοιμάζει (;) το έδαφος για ακόμη ευρήτερη χρήση των θεμάτων της παλιάς τριλογίας και σίγουρα μας δίνει μια μικρή γεύση για τη μουσική της τελευταίας ταινίας Star Wars, η οποία αναμένεται να είναι η πιο σκοτεινή από όλες.

Η μουσική της ταινίας Episode II: Attack of the Clones μπορεί να είναι ωραία και πιστή (ως σύνθεση) στα πρότυπα της ατμόσφαιρας των ταινιών Star Wars, ωστόσο είναι σχετικά αδύναμη και λιγότερο διασκεδαστική από τις υπόλοιπες δουλείες του John Williams. Ίσως η κυκλοφορία ενός διπλού soundtrack (όπως έγινε με τη μουσική του Episode I) όπου θα περιέχεται όλη η μουσική της ταινίας να παρουσιάζει το μεγαλείο που λείπει από αυτήν την έκδοση.

John Williams May the Force be with you…