The Core (2003). Ο πυρήνας: Αποστολή στο κέντρο της Γης

• Είδος: Ταινία επιστημονικής φαντασίας
• Σκηνοθεσία: Jon Amiel
• Ηθοποιοί: Aaron Eckhart, Hilary Swank, Delroy Lindo, DJ Qualls, Stanley Tucci, Bruce Greenwood, Richard Jenkins
• Διάρκεια: 135 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Μαρτίου 2003
• Ελληνικός τίτλος: Ο πυρήνας: Αποστολή στο κέντρο της Γης
• Παραγωγή: Paramount Pictures
• Προϋπολογισμός ταινίας: 85 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 74 εκατομμύρια δολάρια

Ο κινηματογράφος έχει επανειλημμένως θέσει σε κίνδυνο την ανθρωπότητα για διάφορους λόγους. Άλλοτε το αίσθημα του κινδύνου προερχόταν από εχθρικούς εξωγήινους (Independence Day) και άλλοτε από μετεωρίτες (Armageddon & Deep Impact), δηλαδή πάντοτε προερχόταν από αιτίες ξένες προς τον πλανήτη Γη. Όμως, ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα πράγματα: ο πλανήτης έχει ημερομηνία λήξης και γι’ αυτό ευθύνεται ο πυρήνας που ξαφνικά σταμάτησε να περιστρέφεται. Καλώς ήρθατε σε μια ακόμη περιπέτεια καταστροφής…

Περίεργα γεγονότα καταγράφονται σε διάφορα μέρη του πλανήτη: σε ακτίνα εκατοντάδων μέτρων, όσα άτομα έχουν βηματοδότη σωριάζονται νεκρά. Το σύστημα πλοήγησης ενός διαστημικού αεροσκάφους αποπροσανατολίζεται την ώρα της προσγείωσης και ξεφεύγει από την πορεία του με παρ’ ολίγον οδυνηρές συνέπειες. Εκατοντάδες περιστέρια πέφτουν από τον ουρανό νεκρά στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου δημιουργώντας πανικό στους περαστικούς. Τα πρώτα σημάδια του τέλους!

Τι ήταν αυτό που προκάλεσε όλα αυτά τα περίεργα γεγονότα; Η απάντηση έρχεται από το εσωτερικό της Γης, τον πυρήνα της, ο οποίος σταμάτησε να λειτουργεί ανατρέποντας την ισορροπία του μαγνητικό της πεδίου. Ο γεωφυσικός Dr. Josh Keyes (Aaron Eckhart) μαζί με ένα επιτελείο κορυφαίων επιστημόνων θα αναλάβουν δράση, θα εισχωρήσουν στο κέντρο της Γης για να θέσουν σε λειτουργία τον πυρήνα πριν είναι πολύ αργά.

Ναι, η υπόθεση ίσως φανεί αστεία. Η επιστημονική της βάση είναι ανύπαρκτη. Οι σεναριακές απιθανότητες είναι αρκετές. Ωστόσο, αυτό δε συμβαίνει πάντα όταν μιλάμε για ταινίες που παρουσιάζουν την πιθανότητα του τέλους της ανθρωπότητας; Γιατί να περιμένει κάποιος σοβαρές επιστημονικές εξηγήσεις όταν το κινηματογραφικό υπερθέαμα δεν βασίστηκε ποτέ σε αυτές;

Αυτό λοιπόν συμβαίνει και με τον Πυρήνα: μια ταινία που προσφέρει εντυπωσιακό – έξω από τα συνηθισμένα – θέαμα που συνοδεύεται άριστα με απολαυστικές λιχουδιές (κατά προτίμηση popcorn). Θα μπορούσαμε να πούμε πως μιλάμε για ταινία παρόμοια με το Armageddon αλλά με αντίστροφη πορεία (αντί για διάστημα εδώ έχουμε τον πυρήνα), όχι τόσο κουραστική μιας και διαρκεί λιγότερο και χωρίς ιστορία αγάπης. Πάλι καλά…

Αποδεχόμενοι την μη επιστημονική προσέγγιση της υπόθεσης (εξάλλου ταινία βλέπουμε και όχι ντοκιμαντέρ), το επόμενο βήμα είναι να προσδιορίσουμε τη σχέση μεταξύ της ποιότητας της παραγωγής και της ποιότητας του αποτελέσματος που προβάλλεται στις αίθουσες: πολλές φορές από μια σεβαστή παραγωγή μπορεί να προκύψει ένα ευτελές αποτέλεσμα στα πρότυπα του b-movie.

Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει στην περίπτωση του Πυρήνα. Κάθε σημείο της παραγωγής ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπέστατο και αυτό αντανακλά και στην ταινία που δε δίνει την αίσθηση του “μίζερου” ή του “ψεύτικου”. Από τα σκηνικά, τη μουσική (Christopher Young), μέχρι τα οπτικά και ηχητικά εφέ αλλά και τη σκηνοθεσία, όλα βρίσκονται σε ένα σταθερά ικανοποιητικό επίπεδο και αλληλεπιδρούν προς όφελος της ταινίας.

Περί οπτικών εφέ ο λόγος, μιας και κατέχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε τέτοιου είδους ταινίες. Είναι πάντα διασκεδαστικό να βλέπεις εντυπωσιακές καταστροφές. Η ταινία έχει αρκετές, με πιο εντυπωσιακές εκείνες στην καταστροφή των ιστορικών μνημείων της Ρώμης από τους κεραυνούς και την καταστροφή της γέφυρας του Σαν Φρανσίσκο, η οποία πυρακτώνεται και διαλύεται παρασέρνοντας στη θάλασσα εκατοντάδες αυτοκίνητα.

Η οπτική απεικόνιση του εσωτερικού τη Γης ήταν, όπως είναι φυσικό, αποκλειστικότητα των ψηφιακών εφέ. Παρόλο που η δουλειά που έγινε ήταν πειστική, περιμέναμε κάπως διαφορετικά την απεικόνιση των διαφόρων στρωμάτων του εσωτερικού της Γης.

Κατά τα άλλα, η ταινία καταφέρνει να δείξει επαρκώς τις συνέπειες από την αστάθεια του μαγνητικού πεδίου της Γης και ιδιαίτερα τον τρόμο πάνω στους πολίτες. Χαρακτηριστικές ως προς αυτό – και συγκαταλέγονται στις καλύτερες της ταινίας – είναι οι σκηνές που αναφέρονται στην πτώση εκατοντάδων περιστεριών στους ανυποψίαστους πεζούς του Λονδίνου. Τρομαχτικές σκηνές που δείχνουν πολύ παραστατικά τον πανικό του πλήθους και προϊδεάζουν για τα επόμενα πιο σοβαρά γεγονότα που θα προκαλέσει ο αδρανής πυρήνας. Ο σκηνοθέτης Jon Amiel (Διπλή Παγίδα) δεν αφήνει την εξέλιξη της πλοκής να του φύγει από τον έλεγχο.

Η δράση είναι αρκετή, οι διάλογοι ξεφεύγουν λιγάκι από τα συνηθισμένα βαρετά μοτίβα διαθέτοντας αρκετό χιούμορ κάποιες στιγμές, η υπόθεση εξελίσσεται δίχως ανιαρά σημεία (δεν θα βρείτε πολλά σημεία που θα σας κάνουν να βαρεθείτε) και ο εντυπωσιασμός είναι αναμενόμενος στις περισσότερες σκηνές καταστροφής. Το cast δεν έχει ονόματα πρώτου μεγέθους, αλλά ηθοποιούς απλά αναγνωρίσιμους που δεν δείχνουν εκτός ρόλου ή κουρασμένοι να υποδύονται τον ίδιο ρόλο μετά από δύο ώρες. Όλοι τους είναι συμπαθείς.

Ο Πυρήνας αποτελεί μια πετυχημένη ταινία καταστροφής που έχει ως στόχο να προσφέρει υπερθέαμα. Επειδή, ακριβώς, δείχνει κάτι που δε βλέπουμε συχνά και το δείχνει με τρόπο προσεγμένο, συστήνεται σαν μια συμπαθητική κινηματογραφική απόδραση. Αν, βέβαια, έχετε κουραστεί να βλέπετε ευτυχή κατάληξη στη μάχη για τη σωτηρία του κόσμου τότε … υπάρχουν κι άλλες κινηματογραφικές επιλογές!

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας The Core (2003). Ο πυρήνας: Αποστολή στο κέντρο της Γης.