Άρθρο του Σάββα Στεφανίδη.
Πάει καιρός που θέλω να γράψω σχετικά με ένα στοίχημα που είχα βάλει με τον εαυτό μου όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα blogs. Κατά καιρούς διαφώνησα με αρκετούς για το συγκεκριμένο θέμα και φαντάζομαι πως θα συνεχίζω να διαφωνώ και στο μέλλον.
Υποστήριζα πάντοτε πως το σταθερό ψευδώνυμο έχει την ίδια ακριβώς αξία με το ονοματεπώνυμο στο διαδίκτυο και έμαθα να σέβομαι το ψευδώνυμο μου όλα αυτά τα χρόνια. Για εμένα δεν έχει κάποια διαφορά το να χρησιμοποιήσω το ψευδώνυμο ή το όνομα μου, τα σέβομαι το ίδιο και τα δύο.
Το ότι επιλέγω να χρησιμοποιώ ψευδώνυμο δεν σημαίνει πως κάνω κάτι μεμπτό, πως φοβάμαι ή πως κρύβομαι από κάποιον. Σημαίνει πολύ απλά, ότι δεν επιθυμώ να γεμίσω το διαδίκτυο με το ονοματεπώνυμο μου, γιατί δεν γνωρίζω αν αυτό θα μου αρέσει στο μέλλον μου.
Μπορεί να σημαίνει επίσης ότι δεν επιθυμώ να διαβάζει τις σκέψεις μου η τρίτη ξαδέρφη του μπατζανάκη της γυναίκας του θείου μου που θα πληκτρολογήσει το όνομα μου σε μια μηχανή αναζήτησης ή ακόμα περισσότερο αν θες, προτιμώ να μη με περάσει ακτινογραφία το αφεντικό που δεν έχω.
Για κάποιους άλλους όμως, η επωνυμία είναι σημαντική και κυρίως για τα άτομα που συνδυάζουν τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες με το διαδίκτυο ή που αν θες επενδύουν στις γνωριμίες που αποκτούν μέσα από το χώρο του blogging. Και εκεί κάποιες φορές, καλώς η κακώς οι απόψεις μας έρχονται σε σύγκρουση.
Προσωπικά αρνούμαι να δεχτώ πως ο λόγος και οι σκέψεις του κύριου Παναγή Πετροβασιλογιαννακόπουλου έχουν μεγαλύτερη αξία από το λόγο και τις σκέψεις της Queen Mary επειδή εκείνος έχει ονοματεπώνυμο και εκείνη ψευδώνυμο. Και κυρίως αρνούμαι να δεχτώ πως θα με αποκλείσουν από οτιδήποτε επειδή χρησιμοποιώ ψευδώνυμο και όχι ονοματεπώνυμο.
Αυτός ήταν ο δικός μου πόλεμος και το δικό μου στοίχημα όλο αυτό το διάστημα, που δεν ήταν και λίγο. Μέσα σε αυτό το διάστημα, έχω δώσει συνεντεύξεις σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες, έχω λάβει παλαιότερα πρόσκληση για μια συνάντηση στο υπουργείο εξωτερικών από την κ. Μπακογιάννη (αν και δεν κατάφερα να πάω) και έχω ταξιδέψει μέχρι το ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες μετά από πρόσκληση των ευρωβουλευτών κ. Λαμπρινίδη και κ. Ματσούκα. Κι όλα αυτά, χωρίς να χρειαστεί να δημοσιευτεί κάπου το ονοματεπώνυμο μου.
Δεν ξέρω αν θα μου συνέβαιναν περισσότερα πράγματα αν θα έγραφα με ονοματεπώνυμο και για να πω την αλήθεια δεν με νοιάζει κιόλας. Το δικό μου στοίχημα προς χάρη της ψευδωνυμίας νομίζω πως το έχω κερδίσει. Και δεν το έχω κερδίσει μόνο για μένα αλλά και για όλους όσους επιθυμούν να συνεχίσουν να γράφουν με σταθερό ψευδώνυμο, χωρίς να παραγκωνίζονται από τους όποιους bloggers με ονοματεπώνυμο.
Όποιος αρνείται να δεχτεί τη δράση κάποιου στο διαδίκτυο μόνο και μόνο επειδή χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, τότε αρνείται να δεχτεί ολόκληρη τη φύση του διαδικτύου. Γιατί η ψευδωνυμία γεννήθηκε μαζί με το διαδίκτυο και θα συνεχίσει να συνυπάρχει μαζί του αρμονικά και στο μέλλον.
Όσο για μένα, πλέον κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν το ονοματεπώνυμο μου, μια και έχω αρχίσει να το χρησιμοποιώ σε κάποιες εφαρμογές. Παρόλα αυτά, θα συνεχίσω να υπογράφω με το ψευδώνυμο μου τα κείμενα μου.
