Van Helsing (2004 ταινία). Βαν Χέλσινγκ

• Είδος: Ταινία δράσης
• Σκηνοθεσία: Stephen Sommers
• Ηθοποιοί: Hugh Jackman, Kate Beckinsale, Richard Roxburgh, David Wenham, Shuler Hensley, Elena Anaya, Will Kemp
• Διάρκεια: 132 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 7 Μαΐου 2004
• Ελληνικός τίτλος: Βαν Χέλσινγκ
• Παραγωγή: Universal Pictures
• Προϋπολογισμός ταινίας: 160 με 170 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 300 εκατομμύρια δολάρια

Εντάξει. Ας ξεκινήσουμε με μια ιεροσυλία (για κάποιους). Ο Στέφεν Σόμμερς -σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος των “Mummy” & “Mummy Returns”- είναι κάτι σαν τον Ταραντίνο σε άλλο είδος όμως. Έχει δηλαδή το εντελώς δικό του στυλ, οι ταινίες του έχουν διακριτή την δική του ταυτότητα, χρησιμοποιεί με εξίσου διακριτό και ξεχωριστό τρόπο τα νέα μέσα που του προσφέρονται, κυρίως στον τομέα των εφέ, κάνει ταινίες και διασκεδάζει γυριζοντάς τες και το αποτέλεσμα είναι πάντα να είναι και οι ίδιες οι ταινίες του διασκεδαστικές για το κοινό.

Οι δύο «Μούμιες» ήταν ψυχαγωγικά παραμύθια δράσης που υπερτερούσαν σε αρκετούς τομείς από υπόλοιπες ταινίες του είδους με πρώτο και καλύτερο την σκηνοθεσία. Άρα κρατάμε αυτό το κρατούμενο, πως οι ταινίες δράσης του Σόμμερς είναι πάντα καλογυρισμένες όσο φόλα σενάριο και όσο κακούς διαλόγους και να έχουν, και προχωράμε στο προκείμενο. Στον κύριο Βαν Χέλσινγκ.

Βαν Χέλσινγκ (Χιου Τζάκμαν). Κυνηγός τεράτων. Από τη μια μεριά της Ευρώπης στην άλλη. Υπό την προστασία του Βατικανού ταξιδεύει και σκοτώνει οποιοδήποτε μη ανθρωπινό πλάσμα-τέρας υπάρχει και απειλεί την ανθρωπότητα. Με τα πολλά φτάνει στην Τρανσυλβανία και τη γειτονιά του Δράκουλα.

Ο Δράκουλας, οι νύφες του, τα παιδιά του (όλο το σόι ένα πράμα), ο Φρανκενστάιν, κάτι Λυκάνθρωποι και μερικοί νάνοι α λα Mad Max, είναι όλοι εκεί για να τον προυπαντήσουν. Στην τοπική κοινωνία η Άννα Βαλέριους (Κέητ Μπεκινσέηλ), η μοναδική, που έχει απομείνει από την οικογένεια αυτή, επιθυμεί, όπως και όλη φατριά της τους τελευταίους αιώνες, τον οριστικό αφανισμό του Δράκουλα. Με τον ερχομό του Βαν Χέλσινγκ η αποστολή… εξόντωσης ξεκινά.

Προσπερνάμε το ότι τα κόκκαλα της Σέλλευ και του Στόκερ θα τρίζουν και θα δονούν το έδαφος λες και περνάει ο μετροπόντικας. Θα μου πείτε γιατί να το προσπεράσουμε. Γιατί αν κολλήσουμε εκεί πάει… το χάσαμε το παιχνίδι. Το σενάριο της ταινίας δεν θα μπορούσε να γίνει ούτε καν παιχνίδι για Νιντέντο. Προσπερνώντας λοιπόν αυτό, ομολογώ πως το αμάλγαμα που συνέθεσε ο Σόμμερς, ούτως ώστε όλα αυτά τα γνωστά και μη εξαιρετέα φθονερά πλάσματα του σκότους να συνευρεθούν σε μια ταινία και μόνο, είναι αρκετά επιτυχημένο.

Και λέω επιτυχημένο διότι κατάφερε να τους χώσει όλους στο τσουκάλι και να φτιάξει μια ιστορία που να εξυπηρετεί το σκοπό του. Δηλαδή τη δράση, τη δράση και τη δράση. Για αυτό λοιπόν μην περιμένετε εξίσου ούτε τους ευφυέστατους διαλόγους -δυστυχώς σε αυτόν τον τομέα υστερεί εξωφρενικά το «Βαν Χέλσινγκ» εν συγκρίσει με τις δύο «Μούμιες» που είχαν άφθονες καλές ατάκες και ορισμένους σπιρτόζικους διαλόγους- ούτε κάποια πλοκή με βαθυστόχαστο νόημα και περιεχόμενο.

Κοινώς μην περιμένετε να ταυτιστείτε με τους ήρωες ή να συμπάσχετε μαζί τους. Οι διαθέσεις της ταινίας, από το πρώτο κιόλας (minor spoiler) κομμένο χέρι του Μίστερ Χάυντ, φαίνονται πως είναι καθαρά διαθέσεις μιας περιπετειώδους παρωδίας. Για αυτό για άλλη μια φορά θερμή παράκληση του γράφοντος… μην χάσετε το δάσος εξαιτίας ενός και μόνο δέντρου.

Ο Σόμμερς για άλλη μια φορά έδωσε όλο το βάρος στα εφέ και στις σκηνές δράσης. Για τον λόγο αυτό ο Χιού Τζάκμαν και η Κέητ Μπέκινσεηλ έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Βγαίνοντας από την αίθουσα δεν θα θυμάστε τόσο τις παρουσίες των ηθοποιών, ούτε καν για την ακρίβεια, όσο αυτή του Φρανκενστάιν, του Λυκάνθρωπου και του εξαιρετικού ψηφιακού morphing αυτού, των όμορφων (αν και πρόωρα αδικοχαμένων) νυφών του δράκουλα κ.ο.κ. Ο ηθοποιός που υποδύεται τον δράκουλα προφανέστατα ήταν η πιο καλή φτηνή επιλογή που μπορούσε να έχει η παραγωγή και για τον λόγο αυτό τελικά αποδεικνύεται από απλά ικανοποιητικός εώς πολύ… λίγος.

Αν ήταν κάποιος άλλος στη θέση του τότε θα μιλάγαμε ίσως για κάποιο κλικ πιο πάνω, τουλάχιστον άλλης ποιότητας στον τομέα του καστ. Το μεγαλύτερο ελάτωμμα της ταινίας είναι η Κέητ Μπέκινσεηλ. Με προφορά της βλάχας Ρομάνια Τρανσυλβάνια καταντάει σε αρκετές στιγμές γελοία, πράγμα που άμεσα απομακρύνει και την όποια θυληκότητα προβάλλεται στην ταινία μέσω αυτής.

Ανακεφαλαίωση: το τρίπτυχο συνεχής και ακατάπαυστη δράση, καταπληκτική μουσική και απίστευτα εφέ, είναι ικανά να σας ψυχαγωγήσουν υπέρ του δέοντος για τις δύο ώρες και κάτι που κρατάει η ταινία. Πάρτε καλή παρέα, αναψυκτικά, ποπ-κορν και τα συναφί και ετοιμαστείτε για μια ταινία που είναι κάτι σαν το «σκοτεινό» αδελφάκι της «Μούμιας 2».

Πραγματικά είχα να δω τόση πολύ συνεχή και καλογυρισμένη δράση από την δεύτερη «Μούμια». Απορίας άξιο βέβαια για άλλη μια φορά η ταξινόμηση της ταινίας στην κατηγορία «τρόμου», όπως είχαν κατατάξει και τις δύο «Μούμιες», τη στιγμή που και τα τρία έργα δεν αγγίζουν ούτε κατά διάννοια τον όρο «τρόμος»!!! Άγνωσται αι βουλαί… Αν νομίζετε λοιπόν πως θα χάσετε τον καιρό σας βλέποντας ένα κενό κλασσικό Χολυγουντιανό blockbuster τότε μην δείτε αυτό το έργο.

Αν θέλετε να χορτάσετε θέαμα και παραμύθι με την οκά δοκιμάστε την τύχη σας. Εγώ σας προτείνω να το δείτε γιατί τέτοια blockbuster action movies λίγοι πλέον ξέρουν να φτιάχνουν. Οι πιο πολλοί σπαταλάνε τα εκατομμύρια για να κάνουν άθλια κακογυρισμένα φιλμ (λέγε με και “The Musketeer” ή “League of Extraordinary Gentlemen”) ενώ τουλάχιστον ο Σόμμερς μας διασκεδάζει και με το παραπάνω. Δείτε το όσοι αποζητάτε pure fun. Οι υπόλοιποι προσπεράστε το. Μην σας πάρω στο λαιμό μου κιόλας.

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της ταινίας Van Helsing (2004). Βαν Χέλσινγκ.