Δίχως αμφιβολία, το είδος των Japanese Role Playing Games αποτελεί ένα από τα πιο λατρεμένα, ιστορικά κι εκφραστικά στην ιστορία των video games. Αν ο όρος “Όγδοη Τέχνη” για το πολυαγαπημένο μέσο είναι δόκιμος τη σήμερον ημέρα, ένα μεγάλο μέρος του το χρωστά στα δεκάδες ιαπωνικά RPGs που ανά τις διάφορες γενεές κονσολών κατάφεραν να μαγέψουν κοινό και κριτικούς. Παρόλα αυτά, η τρέχουσα γενιά αποδείχθηκε εν μέρει προβληματική για το είδος, με μέτριες κυκλοφορίες που μαστίζονται από εκνευριστικά συστήματα μάχης, έμφαση στον εντυπωσιασμό και όχι στην ουσία, και στις χειρότερες των περιπτώσεων, έλλειψη ταυτότητας.
Παρόλα αυτά, υπήρξαν τίτλοι που έφεραν μαζί τους τη δόξα της εποχής του PlayStation 2, όπου το είδος μεσουρανούσε. Ένας από αυτούς είναι το Xenoblade Chronicles, ένας τίτλος της Ιαπωνικής Monolith Soft, υπεύθυνης για τη λατρεμένη Xenosaga τριλογία στο PlayStation 2, καθώς και το πανέμορφο Baten Kaitos του GameCube.
Ποιος θα το περίμενε λοιπόν ότι ίσως ο καλύτερος τίτλος της κατηγορίας για τη τρέχουσα γενιά θα έκανε την εμφάνιση του στο κατά πολλούς «ταπεινό» Wii, με την περιορισμένη υπολογιστική του δύναμη και την έλλειψη HD απεικόνισης. Αυτό ακριβώς είναι που κάνει το Xenoblade τόσο ξεχωριστό. Η έμφαση στην ομορφιά με ουσία και στο gameplay, αντί του αριθμού πολυγώνων.
Οι δύο επιβλητικοί τιτάνες που κάποτε μονομαχούσαν αδιάκοπα μέσα στο άπειρο του ωκεανού, πλέον κείτονται νεκροί, δημιουργώντας έτσι δύο διαφορετικές ηπείρους, αυτή του Bionis και του Mechonis. Η μία, πατρίδα για το πολυπληθές και ποικιλόμορφο ζωικό βασίλειο, καθώς και αρκετές φυλές ανθρώπων, Homs, όπως τους αποκαλεί το παιχνίδι. Η άλλη, στεγάζει τους Mechon, μηχανικά όντα που έχουν βαλθεί να βάλουν τέλος στη ζωή των κατοίκων του Bionis. Οι Homs πάλεψαν για την ελευθερία τους, και κατάφεραν να υπερνικήσουν τους μεγάλους αριθμούς των φαινομενικά αήττητων αντιπάλων, χάρη στο Monado, ένα θρυλικό ξίφος ικανό να απωθήσει τους Mechon.
Κάπου εδώ ξεκινά η άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία του Xenoblade, με την εξιστόρηση που μόλις περιγράψαμε, να ακολουθείται από ένα έτος ηρεμίας και ειρήνης στον Bionis. Στιγμές πριν τη δεύτερη εισβολή των Mechon, αναλαμβάνουμε τον έλεγχο του Shulk, κύριο χαρακτήρα του παιχνιδιού, και όχι τυχαία. Όπως αργότερα θα ανακαλύψει, ο έφηβος Shulk είναι ο μοναδικός Hom που έχει την ικανότητα να χειρίζεται το Monado, δίχως αυτό να αντλεί τη ζωή από μέσα του.
Μετά από μία χαρακτηριστική σειρά γεγονότων που δε θα σας αποκαλύψουμε, ο Shulk, συνοδευόμενος από τον παιδικό του φίλο Reyn, τον πρώην χειριστή του Monado Dundan, και την εξαίσια medic και σκοπεύτρια Sharla, θα ξεκινήσουν ένα επικό ταξίδι, που ξεκινά από τα κάτω άκρα του Bionis και εκτείνεται μέχρι το κεφάλι του, με σκοπό την εκδίκηση και την εξόντωση των Mechon.
Σαν concept ακούγεται cliché και χιλιοειπωμένο, μα στην πραγματικότητα είναι τόσο μα τόσο διαφορετικό απ’ ότι έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό γιατί ο τίτλος της Monolith δεν προσπαθεί να καλύψει νέο έδαφος, το αντίθετο μάλιστα, δανείζεται πολλά στοιχεία από τη χρυσή εποχή των JRPGs.
Ό,τι αγαπήθηκε ανά τις δεκαετίες στο ιστορικό είδος, δείχνει να είναι παρόν εδώ. Ένα σενάριο που ενώ αρχικά δείχνει αδιάφορο καταφέρνει να κάνει τον παίκτη να ενδιαφερθεί, χαρακτήρες με… χαρακτήρα και ταυτότητα, ένα θεσπέσιο σύστημα μάχης που κρατά το grinding στο απολύτως απαραίτητο, ολοκληρωτική απουσία random μαχών, καταλόγους και menus που για μία φορά είναι κατατοπιστικά και δε μπερδεύουν, και το σημαντικότερο όλων, έναν εξαίσια πελώριο, πανέμορφα πολύχρωμο και άκρως λεπτομερή κόσμο, προσβάσιμο ανά πάσα στιγμή από τον παίκτη.
Ας περάσουμε όμως στα του gameplay. Όσοι έχουν ασχοληθεί με το Final Fantasy XII, θα βρεθούν σε γνώριμα μονοπάτια, αφού το σύστημα μάχης μοιράζεται αρκετά κοινά με αυτό του τίτλου της Square Enix. Οι μάχες λαμβάνουν μέρος σε πραγματικό χρόνο, με τον παίκτη να κινεί ελεύθερα το χαρακτήρα στο χώρο, με τις εντολές επίθεσης να δίνονται μέσω μίας απλής μα λειτουργικής οριζόντιας μπάρας. Ο Shulk θα συνεχίσει να επιτίθεται αν εμείς δεν κάνουμε τίποτα, αλλά η παρέμβασή μας απαιτείται αν επιθυμούμε τη χρήση κάποιου ειδικού skill, αμυντικού buff, heal, ή το κυριότερο, ενεργοποίηση του Monado.
Βλέπετε, οι Mechon είναι πρακτικά αλώβητοι από παραδοσιακά όπλα, και μόνο το Monado μπορεί να τους βλάψει. Όταν λοιπόν ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτούς, μπορούμε είτε να προβούμε σε καταστροφικές επιθέσεις μέσω της δύναμης του Monado, ή να μεταβιβάσουμε προσωρινά τη δύναμή του στα όπλα των συντρόφων μας, ώστε να κάνουν κι αυτοί ζημιά.
Μπορεί να ακούγεται μερικώς περίπλοκο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου. Όλο το σύστημα μάχης χαρακτηρίζεται από μία βολική απλότητα, κάνοντας τη ζωή μας πιο εύκολη, όπως κάθε παιχνίδι οφείλει ούτως ή άλλως. Οι «τέχνες» λοιπόν που έχουμε στην κατοχή μας ενεργοποιούνται μέσω της μπάρας, και μαζί τους κάθε τι άλλο. Ακόμα και οι συνδυασμένες chain attacks, δεν απαιτούν κάποια περίπλοκη διαδικασία. Όταν ο δείκτης στο πάνω αριστερό μέρος της οθόνης γεμίσει, οι τρεις χαρακτήρες συνδυάζουν τις δυνάμεις τους, με το απλό πάτημα ενός πλήκτρου. Από εκεί κι έπειτα είναι στην κρίση του παίκτη ποιες τέχνες του κάθε χαρακτήρα θα αξιοποιήσει.
. Δίχως αμφιβολία, το είδος των Japanese Role Playing Games αποτελεί ένα από τα πιο λατρεμένα){kind=link}