Veronica Guerin (2003). Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη Αποκάλυψη

• Είδος: Βιογραφική, αστυνομική ταινία
• Σκηνοθεσία: Joel Schumacher
• Ηθοποιοί: Cate Blanchett, Gerard McSorley, Barry Barnes, Brenda Fricker, Ciaran Hinds, Laurence Kinlan, Don Wycherley
• Διάρκεια: 92 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Ιουλίου 2003
• Ελληνικός τίτλος: Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη Αποκάλυψη
• Παραγωγή: Touchstone Pictures
• Προϋπολογισμός ταινίας: 17 εκατομμύρια δολάρια
• Ακαθάριστα έσοδα: 9 εκατομμύρια δολάρια

Η Veronica Guerin (Cate Blanchett), δημοσιογράφος της Sunday Independent, κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να θορυβήσει την κοινή γνώμη της Ιρλανδίας με τα άρθρα της για το οργανωμένο έγκλημα και τη διακίνηση ναρκωτικών. Σε μια εξουθενωμένη οικονομικά Ιρλανδία, η Guerin ωθούμενη από τις αρχές της, το αίσθημα δικαιοσύνης ξεκίνησε το δικό της πόλεμο ενάντια στη μάστιγα των νέων, χρησιμοποιώντας παράτολμες μεθόδους, που έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή της, αλλά και της οικογένειάς της. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να τη σταματήσει, καθώς η ίδια ήταν εξαρτημένη από ένα εξίσου ισχυρό ναρκωτικό: την αγάπη της για την μάχιμη δημοσιογραφία.

Η ωμή καταγγελία των γεγονότων, η αδιάκοπη αναζήτηση της αλήθειας. Αυτό ήταν το πνεύμα της Guerin, αυτό είναι και το πνεύμα της ταινίας (ή τουλάχιστον προσπαθεί να είναι). Ο Schumacher αν μη τι άλλο είχε στα χέρια του ένα πολύ καλό υλικό. Συγκινητικό, αγχωτικό, σοκαριστικό.

Είχε στα χέρια του το υλικό ενός σύγχρονου μάρτυρα, ενός ήρωα που, σύμφωνα με όσα μας διηγείται το φιλμ, αγαπήθηκε από το λαό και διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις κατά των ναρκωτικών στην Ιρλανδία. Αντί όμως το έργο να αποτελέσει μια ιδανική μείξη του σοκαριστικού Traffic και του συναισθηματικού A Beautiful Mind, το τελικό αποτέλεσμα πλησιάζει περισσότερο σε ένα ντοκιμαντέρ, σε ένα συνονθύλευμα στιγμών από την προσωπική και επαγγελματική ζωή της Guerin.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος κατά τη γνώμη μου. Γιατί αν εξαρχής οι παραγωγοί είχαν αποφασίσει να γυρίσουν ένα ντοκιμαντέρ, με το υλικό αυτό στα χέρια τους και σαφώς διαφορετική μεταχείριση, θα είχαμε να κάνουμε με το φετινό Bowling for Columbine. Αντ΄ αυτού στην περίπτωσή μας, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία. Και στις ταινίες το κοινό θέλει να φαντάζεται τον εαυτό του στη θέση του πρωταγωνιστή ή έστω να δημιουργεί μια προσωπική σύνδεση με αυτά που λαμβάνουν χώρα επί της οθόνης. Ο Schumacher όμως παραμερίζει το συναίσθημα και αφήνει της εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους.

Αυτό μέχρι ένα σημείο λειτουργεί, όχι χάρη στην σκηνοθεσία του (η οποία σε πολλά σημεία καταντάει τετριμμένη), αλλά εξαιτίας του θέματος. Η σκηνή όπου η Guerin βρίσκεται σε μια φτωχογειτονιά γεμάτη από χρησιμοποιημένες σύριγγες, ανάμεσα στις οποίες παίζουν εξαθλιωμένα μικρά παιδιά, είναι τουλάχιστον ανατριχιαστική.

Ωστόσο, ενώ το σενάριο φαίνεται να πλάθει και να παρουσιάζει σωστά τους χαρακτήρες του έργου, το τελικό αποτέλεσμα είναι ψυχρό. Οι χαρακτήρες βρίσκονται εκεί, όμως δεν καταφέρνεις να συνδεθείς, να ταυτιστείς, να ενδιαφερθείς γι΄ αυτούς. Και τελικά βγαίνοντας από την αίθουσα, θα έχετε μάθει ποια ήταν η Veronica Guerin, ποια ήταν η ιστορία της, αλλά το σίγουρο είναι ότι μετά από λίγο είτε θα την έχετε ξεχάσει είτε θα αποτελεί μια ακόμη από τις … εγκυκλοπαιδικές σας γνώσεις. Μέχρι εκεί.

Πολλοί θεώρησαν λάθος του σκηνοθέτη την απόφαση να δείξει από την αρχή του έργου τη δολοφονία της. Θα μπορούσε όντως η αρχική αυτή σκηνή να σταματάει λίγο νωρίτερα, λίγο πριν τη δολοφονία της, ακριβώς όπως γίνεται στην περίπτωση του The Life of David Gale, ώστε να ανεβάσει την αγωνία στο τέλος, όταν ξαναπαίζεται ολοκληρωμένη η σκηνή. Προσωπικά όμως συνεχίζω να πιστεύω ότι η επιλογή αυτή λίγο με επηρέασε στην τελική μου γνώμη για την ταινία.

Εκείνο ωστόσο που βρήκα απαράδεκτο, είναι η στροφή που κάνει το έργο στα τελευταία δέκα λεπτά, ακριβώς μετά τον θάνατο της Guerin. Και μιλάμε για στροφή 180 μοιρών. Αναπάντεχα ο Schumacher λες και αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει δώσει καθόλου συναίσθημα στην υπόλοιπη ταινία, αποφασίζει να … κερδίσει το χαμένο έδαφος στα τελευταία λεπτά. Το τέλος είναι τόσο δραματικό, που αποκλείεται να μη συγκινηθείτε. Εκτός βέβαια αν έχετε εκνευριστεί, όπως εγώ, για την ξαφνική αυτή στροφή!

Και φτάνουμε στην πρωταγωνίστριά μας. Η Cate Blanchett είναι η Veronica Guerin και η Veronica Guerin θα μπορούσε να ήταν η Cate Blanchett. Όσο και αν η σκηνοθεσία αποτελεί εμπόδιο για τους προαναφερθείσες λόγους, θα εκπλαγείτε από την άριστη ερμηνεία της. Πειστική, μαχητική, μπαίνει στην ψυχή, στις ιδέες, στην ηθική, στον ιδεαλισμό της Guerin, φωτίζοντας ολόκληρο το φιλμ.

Συμπερασματικά, έχουμε μια μέτρια παραγωγή, με μια αξιόλογη Blanchett, ντυμένη με κέλτικους ρυθμούς (η μουσική επένδυση είναι πραγματικά πολύ όμορφη). Δυστυχώς βγαίνοντας από την αίθουσα θα έχετε την εντύπωση ότι είδατε μια light έκδοση του Traffic, γυρισμένο από τον σκηνοθέτη του 8mm. Και δυστυχώς κάτι τέτοιο δύσκολα θα μείνει για αρκετό καιρό στη μνήμη σας.

Παρ΄ όλα όμως τα μείον του έργου, θα σας πρότεινα να το δείτε, είτε για να αποφύγετε το απαράδεκτο Revolutions, είτε για να δείτε την πρωταγωνίστρια του, είτε τέλος γιατί θα πρέπει να γνωρίζουμε ως άνθρωποι ποια ήταν η Veronica Guerin. Έστω και εγκυκλοπαιδικά.

Δείτε παρακάτω το trailer της ταινίας Veronica Guerin (2003). Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη Αποκάλυψη.