Στο πλαίσιο των μακρόχρονων προσπαθειών για να αποδείξει ότι προσπαθεί να καταβάλει σοβαρές προσπάθειες για την καταπολέμησητης πειρατείας, η Google αποκάλυψε σήμερα ορισμένους αριθμούς από τα διάφορα ψηφιακά προϊόντα της (Για όσους δεν γνωρίζουν, το YouTube είναι θυγατρική εταιρεία της Google).
Αναμφισβήτητα το πιο ενδιαφέρον στοιχείο από την πρόσφατη έκθεση της εταιρείας είναι πως η πειρατεία έχει φτάσει σε απροχώρητο επίπεδο στο YouTube, αλλά μέσσω του Content ID εξαλείφεται ένα μεγάλο μέρος των βίντεο που ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα σε άλλους.
Πράγματι, η Google αποκάλυψε ότι έχει δαπανήσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια για την τεχνολογία Content ID από το ξεκίνημα του, συμπεριλαμβανομένων των πόρων πληροφορικής που απαιτούνταν και της στελέχωσης ατόμων που υπηρετούν σε αυτό το τμήμα.
Επίσης έχει καταβάλει περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια δολάρια στους δικαιούχους των βίντεο που ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα (2 δισεκατομμύρια δολάρια το 2016 και 1 δισεκατομμύριο δολάρια το 2015) κάτι που θεωρείται ως μία κίνηση που αποδίδεται το δίκαιο στις εταιρείες ή τα άτομα που παράγουν αυτό το περιεχόμενο.
Το Content ID ή αλλιώς αναγνώριση βίντεο, ξεκίνησε να λειτουργεί στο youtube από το 2007 – και έχει την ικανότητα να αναγνωρίζει αυτόματα το περιεχόμενο που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα και ζητά από τους κατόχους των δικαιωμάτων πως θέλουν να πράξουν αναφορικά με αυτό το ζήτημα. Μπορούν να επιλέξουν να παίρνουν απλά τα έσοδα από το βίντεο που προβάλλονται οι διαφημίσεις ή ενδέχεται να ζητήσουν την αποκλεισμό του βίντεο.
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα σαφή μειονεκτήματα σε αυτή την αυτοματοποιημένη τεχνολογία. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος ανυποψίαστος χρήστης στο YouTube να ανεβάσει ένα βίντεο που μπορεί να παίζει στο παρασκήνιο ένα τραγούδι που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα και τελικά να βρει τον μπελά του, ή ακόμα χειρότερα να κλείσει ο λογαριασμός του εάν εξακολουθήσει να έχει αυτή την παραβατική συμπεριφορά.
Αλλά σε γενικές γραμμές, η τεχνολογία Content ID χρησιμεύει ως ένας αποτελεσματικός τρόπος για να δοθεί στους κατόχους των πνευματικών δικαιωμάτων ο τελικός λόγος για τον τρόπο χρήσης του περιεχομένου τους.
