I, Robot (soundtrack)

5 Απριλίου 2022

438

Σύνθεση και Παραγωγή Μουσικής: Marco Beltrami
Εκτέλεση Μουσικής: Pete Anthony, Marco Beltrami
Κυκλοφορία: Varese Sarabande Records, 2004
Συνολική Διάρκεια CD: 44 λεπτά
Εύρεση CD στην Αγορά: Εύκολη
Είδος Tαινίας: Επιστημονική Φαντασία

Θυμηθείτε τις ταινίες “Mimic”, “Scream Trilogy”, “Joy Ride”, “Blade II” και “Terminator 3: Rise of the Machines”. To κοινό τους χαρακτηριστικό δεν ήταν άλλο από τη μουσική του νέου και ανερχόμενου συνθέτη Marco Beltrami, που με κάθε καινούρια του δουλειά έχει βαλθεί να μας πείσει για το ταλέντο του που διαρκώς αναπτύσσεται. Κύριο γνώρισμα της μουσικής του, είναι ο συνδυασμός ορχήστρας και ηλεκτρονικών ήχων που βελτιώνεται με κάθε νέα του δουλειά.

Έχοντας μαθητεύσει στο πλευρό του θρυλικού συνθέτη Jerry Goldsmith (τον οποίο είχε καθηγητή στο Πανεπιστήμιο όπου σπούδασε σύνθεση μουσικής), έμαθε πολλά και ιδιαίτερα πως να χρησιμοποιεί τους ηλεκτρονικούς ήχους υποστηρίζοντας και εμπλουτίζοντας ιδανικά τη μουσική του. Η τελευταία του δουλειά, η μουσική για την ταινία “I, Robot”, είναι ένα δείγμα του πόσο έχει ωριμάσει το ύφος του συνθέτη.

Η συμμετοχή του στη δημιουργική ομάδα του “I, Robot” έγινε την τελευταία στιγμή. Ο συνθέτης Trevor Jones παρόλο που ανέλαβε από το αρχικό στάδιο της παραγωγής καθήκοντα συνθέτη (στο παρελθόν είχε μια επιτυχημένη συνεργασία με το σκηνοθέτη στην ταινία “Dark City”), εγκατέλειψε για άγνωστους λόγους αργότερα τα καθήκοντά του. Η μουσική που έγραψε ο Marco Beltrami για την ταινία ήταν προϊόν μεγάλης χρονικής πίεσης, αν σκεφτεί κανείς ότι έπρεπε να τη γράψει μέσα σε 17 μέρες!

Αντί να μας δώσει ένα απολύτως διαικπεραιωτικό soundtrack, κάτι που θα ήταν λογικό και που θα περιμέναμε κάτω από τις δεδομένες συνθήκες, μας ξάφνιασε ευχάριστα το πόσο απρόσμενα καλή ήταν η μουσική. Αξίζει να τονίσουμε ότι το soundtrack του “I, Robot” δεν είναι ένα ακόμη soundtrack δράσης που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ταυτότητας.

Η ταινία βασιζόταν σε εξαιρετική πλοκή με ποικίλα μηνύματα και ένα εκπληκτικό στήσιμο του μελλοντικού κόσμου. Δεν ήταν η δράση, που σαφώς είχε και από αυτή, ο αυτοσκοπός του σκηνοθέτη. Και αποδείχθηκε πως δεν ήταν ούτε και του συνθέτη. Έτσι λοιπόν, η ανάγκη για μουσική με μελλοντολογικό υπόβαθρο, μια μουσική που θα ικανοποιούσε τις σοβαρές απαιτήσεις της ταινίας, ήταν αυτό που κατάφερε ο συνθέτης και μάλιστα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα!

Η ανθρώπινη πλευρά της υπόθεσης, η χρονική της τοποθέτηση και ασφαλώς η δράση που λαμβάνει χώρα, είναι οι τρεις συνιστώσες που καλείται να εκφράσει η μουσική της ταινίας. Ο Marco Beltrami ικανοποιεί με επιτυχία και τις τρεις αυτές παραμέτρους, προσφέροντας σημαντικές υπηρεσίες στη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας που είχε η ταινία, αλλά κυρίως, γράφει μουσική που αποτελεί μια πολύ ευχάριστη ακουστική εμπειρία εκτός ταινίας.

Οι τίτλοι αρχής (Main Titles #1) δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο να πουν. Πρόθεση της μουσικής είναι να διαμορφώσει μια ορισμένη διάθεση καθώς ο θεατής βλέπει τη μία εικόνα να διαδέχεται την άλλη. Αυτό γίνεται με τη χρήση ηλεκτρονικών ήχων, που όσο περνάει η ώρα, δίνουν τη θέση τους στην ορχήστρα. Παρόμοια κομμάτια, δηλαδή κομμάτια “διάθεσης”, που απλώς διαμορφώνουν ατμόσφαιρα παρά ουσιαστικό μουσικό λόγο είναι τα “Sonny’s Interrogation” (#3), “Spooner Spills” (#7) και “Purse Snatcher” (#9). Ο πρώτος εκπρόσωπος της δράσης που υπάρχει στη μουσική έρχεται με το κομμάτι “Gangs of Chicago” (#2) και αφήνει αρκετά καλές εντυπώσεις.

Το στυλ είναι 100% Beltrami, αλλά τα καλύτερα έρχονται στη συνέχεια. Δύο από τα ωραιότερα κομμάτια του CD είναι τα “Tunnel Chase” (#5) και “Spiderbots” (#14). H δράση δια χειρός Marco Beltrami στην καλύτερη μορφή της! H υποτονική έναρξη του “Tunnel Chase” (#5) θα μετατραπεί σε έναν εκπληκτικό συνδυασμό ορχήστρας και synthesizers με “αιχμηρά” βιολιά (το σήμα κατατεθέν της δράσης του soundtrack), δυνατά κρουστά και πνευστά που κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

Κορυφαίο δείγμα δράσης με επικά στοιχεία παίρνουμε από το εξαιρετικό “Spiderbots” (#14), όπου στο πάντρεμα ορχήστρας και synthesizers προστίθεται η χορωδία. Αν θέλετε να ακούσετε το καλύτερο κομμάτι δράσης που έχει γράψει ο Marco Beltrami μην ψάξετε αλλού. Θα το βρείτε στο “Spiderbots” (#14). Οι στιγμές δράσης του CD, αξίζει να πούμε, ότι αποτελούν μια πιο ώριμη συνέχεια των αντίστοιχων που ακούσαμε στο soundtrack της ταινίας “Terminator 3: Rise of the Machines”.

Και εκεί ο συνθέτης συνδύασε όμορφα την ορχήστρα με ηλεκτρονικούς ήχους, ωστόσο στο “I, Robot” βελτιώνει ακόμη περισσότερο την τεχνική του και οι ηλεκτρονικοί ήχοι που δημιουργεί δίνουν την hi-tech διάσταση που προστάζει η ταινία και ταιριάζουν απολύτως στην ατμόσφαιρά της. Δε χρησιμοποιούνται μόνο για να γεμίσουν το σύνολο, έχει γίνει προσεκτικά και μελετημένα η ενσωμάτωσή τους με την ορχήστρα.

Το κεντρικό θέμα της ταινίας ακούγεται στους τίτλους τέλους σε όλη του την έκταση. Στο CD το συναντάμε στο κομμάτι “I, Robot Theme” (#3) και αποτελεί ένα από τα highlights του soundtrack. Από τη μία επιβλητικό και από την άλλη συναισθηματικό, παρέχει μια ισχυρή θεματική σφραγίδα στη μουσική γενικά καθώς θα ακουστεί και σε άλλα κομμάτια. Η παρουσία της 25μελούς χορωδίας έχει καταλυτικό ρόλο στο βασικό θέμα της ταινίας αλλά κάνει και αλλού αισθητή την παρουσία της.

Εκτός από το κομμάτι “Spiderbots” (#14) για το οποίο ήδη μιλήσαμε, την ακούμε και στο “Round Up” (#15) που τη φιλοξενεί στην αρχή και στο τέλος του με διαφορετική διάθεση κάθε φορά. Ενδιάμεσα έχουμε τη διακριτική παρουσία των εγχόρδων της ορχήστρας με συγκρατημένο δραματικό ύφος. Πρόκειται για το ιδανικό κλείσιμο στη μουσική του CD, αφήνοντας τη γεύση από την ανθρώπινη – συναισθηματική πλευρά των συνθέσεων του Marco Beltrami για την ταινία.

Τέλος, ένα ασυνήθιστα επικό δείγμα γραφής από τον Beltrami έχουμε στο κομμάτι “Chicago 2035” (#8), το οποίο θυμίζει πολύ το στυλ του Elliot Goldenthal στη χρήση των πνευστών από το soundtrack της ταινίας “Final Fantasy: The Spirits Within”. Στην ταινία το ακούμε βλέποντας το πρώτο πανοραμικό πλάνο της πόλης του Σικάγο, κάπου στην αρχή της.

Η νέα δουλειά του Marco Beltrami μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, και εντός και εκτός ταινίας. Το γεγονός ότι γράφτηκε σε 17 μόλις μέρες, είναι ενδεικτικό των ικανοτήτων του συνθέτη που δείχνει να έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του. Μπορεί να έγινε αρχικά γνωστός γράφοντας μουσική σε ταινίες τρόμου, αλλά τελικά φαίνεται πως μπορεί να σταθεί το ίδιο άνετα και σε άλλα κινηματογραφικά είδη. Το σημαντικό είναι ότι έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνει ένα δικό του στυλ σύνθεσης, μια δική του μουσική φωνή.

Κοιτάζοντας τη φιλμογραφία του, οι δύο καλύτερες δουλειές που έχει να επιδείξει έως τώρα ακούνε στα ονόματα “Mimic” και “I, Robot” και ανήκουν σε διαφορετικά κινηματογραφικά είδη. Αν η μουσική για ταινία τρόμου (που πρέπει να υπογραμιστεί ότι είχε εντονότατη θεματική ταυτότητα) δεν είναι κάτι που θα ακούγατε εύκολα, τότε η μουσική του “I, Robot” είναι η καταλληλότερη για να γνωρίσετε το νεαρό και ανερχόμενο συνθέτη.