Pearl Harbor (soundtrack)

15 Μαρτίου 2022

455

Σύνθεση Μουσικής: Hans Zimmer
Εκτέλεση Μουσικής: Gavin Greenaway
Παραγωγή Μουσικής: Jerry Bruckheimer, Kathy Nelson
Κυκλοφορία: Hollywood Records, 2001
Συνολική Διάρκεια CD: 46 λεπτά
Εύρεση CD στην Αγορά: Σχετικά εύκολη

Ο Hans Zimmer ανέλαβε το ομολογουμένως δύσκολο έργο να γράψει τη μουσική για το τρίωρο πολεμικό έπος. Δεν ήταν, όμως, ολομόναχος… άλλα πέντε άτομα συνεργάστηκαν μαζί του (ανάμεσα στους οποίους και ο ανερχόμενος Klaus Badelt o οποίος έγραψε τη μουσική για την ταινία Τhe Time Machine) για να έρθει σε πέρας το τελικό αποτέλεσμα, όπως χαρακτηριστικά διαβάζουμε στο εσωτερικό της συσκευασίας του CD. Ούτε νότα όμως από τη δουλειά των υπολοίπων πέντε δεν υπάρχει στο soundtrack δυστυχώς (o λόγος της μικρής του διάρκειας), παρά μόνο οι μουσικές συνθέσεις του Hans Zimmer.

Ο πήχης είχε ήδη μπει ψηλά από τη στιγμή που το trailer της ταινίας κατέκλυζε, μήνες πριν κυκλοφορήσει αυτή, τις σκοτεινές αίθουσες της χώρας. Η μουσική που είχε χρησιμοποιηθεί ήταν και αυτή σύνθεσης Hans Zimmer και είχε παρθεί από την ταινία The Thin Red Line (συγκεκριμένα από το δεύτερο κομμάτι του soundtrack με τίτλο “Journey to the Line”). Ο συνδυασμός εικόνας και μουσικής ήταν ταιριασμένος κατά τον ιδανικότερο τρόπο, με τη μουσική να είναι απο μόνη της εξαιρετική. Με ένα τέτοιο “ορεκτικό” οι προσδοκίες ανέβηκαν πολύ ψηλά για το επερχόμενο soundtrack της ταινίας.

Η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του βομβαρδισμού του Πέρλ Χάρμπορ είναι ένα θέαμα που δε βλέπουμε συχνά. Μια τέτοια μεγαλειώδης παραγωγή που διαπραγματεύεται ένα τόσο πλούσιο σε έμπνευση θέμα θα έπρεπε να έχει και ένα εντυπωσιακό soundtrack. Μια μουσική που θα εμβαθύνει στην τραγική διάσταση των ιστορικών γεγονότων.

Αυτό, όμως, συμβαίνει επιδερμικά μόνο. Η μουσική του Hans Zimmer υποτίθεται πως εμπνεύστηκε από ένα υπερθέαμα, η ίδια παρ’ όλα αυτά κάθε άλλο παρά μουσικό υπερθέαμα είναι. Δυστυχώς, η κυκλοφορία της μουσικής της ταινίας ήρθε να σβήσει οποιαδήποτε μεγάλη προσδοκία είχε δημιουργηθεί. Όχι πως η μουσική ήταν άσχημη, απλώς φάνηκε αρκετά αδύναμη για να σηκώσει το βαρύ φορτίο…

Το ύφος που κυριαρχεί στο soundtrack είναι διαδοχικά ρομαντικό, στη συνέχεια δραματικό, μετά λιγάκι περιπετειώδες και κλείνοντας επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε, ρομαντικό και πάλι. Το βασικό θέμα της ταινίας το πρωτοακούμε στο κομμάτι “Tennessee” (2). Πρόκειται για ένα γλυκανάλατο θέμα (και αρκετά καλό) που εκφράζει την ιδιαίτερη ιστορία αγάπης ανάμεσα στους πρωταγωνιστές (και την τραγικότητα που κρύβει), το οποίο σε συνδυασμό με ένα δεύτερο θέμα στο επόμενο κομμάτι “Brothers” (3) που του μοιάζει πολύ αποτελούν τον κορμό του soundtrack.

Όμως, η επανάληψή τους στο CD και η υπερβολική τους ομοιότητα πνίγουν το soundtrack. Από το δεύτερο κομμάτι του έως το πέμπτο (“I Will Come Back”), η μουσική φαίνεται απίστευτα όμοια σε βαθμό ενοχλητικό. Και σα να μην έφτανε αυτό, ακόμη μία “ανακυκλωμένη” έκδοση των δύο θεμάτων ακούμε ξανά στο τελευταίο κομμάτι “Heart of a Volunteer”.

Tις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές στιγμές τις συναντάμε στο κομμάτι “Attack” (6). Τα δύο πρώτα λεπτά του κομματιού είναι το θέμα που συνοδεύει τους Ιάπωνες σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Εξαιρετικό δείγμα πραγματικής “πολεμικής” μουσικής που απεικονίζει τους “κακούς”. Η συνέχεια του κομματιού περιλαμβάνει έντονες στιγμές δραματικότητας με την ορχήστρα να συνοδεύεται από την εκπληκτική χορωδία (πρόκειται για τον ύμνο των πεσόντων από το βομβαρδισμό). Παραείναι, όμως, μεγάλης διάρκειας το κομμάτι (θα ήταν προτιμότερο αν διαρκούσε δύο λεπτά λιγότερο).

Μέσα στο έντονα ρομαντικό – δραματικό ύφος της μουσικής, μια πινελιά περιπέτειας είναι σαφώς καλοδεχούμενη. Αυτή την απολαμβάνουμε στο κομμάτι “War” (8). Ο λόγος που απουσιάζει περισσότερη από το soundtrack είναι η άσχημη συνήθεια να μην φτάνει στο τελικό “μοντάζ” του soundtrack το additional score (η μουσική που έγραψαν οι βοηθοί – συνεργάτες του επίσημου συνθέτη).

Και φυσικά δε θα έλειπε από το CD και ένα τραγούδι όπως συνηθίζεται πια και όπως το επιβάλλει μια ιστορία αγάπης (δύο στην προκειμένη περίπτωση). Ο λόγος για το πρώτο κομμάτι του CD (“There You’ll Be”) που χωρίς να είναι κάτι το ξεχωριστό, σχεδόν καταφέρνει να υπερβεί τη μετριότητα.

Στη μουσική της ταινίας που θα άλλαζε την ιστορία του κινηματογράφου (όπως παρουσιάζεται στο CD), το αίσθημα του πολέμου και του πατριωτισμού είναι δύο γνωρίσματα που με δυσκολία διακρίνει ο θεατής. Ο συνθέτης εμμένει στην ρομαντική – δραματική διάσταση της πλοκής με αποτέλεσμα την πληκτικότητα από ένα σημείο και μετά. Ωστόσο, παραμένει ενδιαφέρουσα δουλειά που πηγάζει αρκετό συναισθηματισμό… ίσως πιο πολύ από όσο θα έπρεπε.

Τελικά, η μουσική του Hans Zimmer αποτυγχάνει να εκφράσει όλα όσα πρέπει να εκφράσει: τα συναισθήματα αγάπης των πρωταγωνιστών, την απώλεια που προκαλεί ο θάνατος και το χαμό των θυμάτων του βομβαρδισμού, διατηρώντας το δραματικό στοιχείο των γεγονότων τις ιστορικής μέρας. Μόνο αποσπασματικά κάνει μερικές δειλές απόπειρες που ποτέ δε φθάνουν σε ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Αν περιμένετε, δηλαδή, έντονους πατριωτισμούς από μια επιβλητική μουσική θα απογοητευτείτε. Αν, όμως, ο ρομαντισμός και το δράμα είναι αυτό που ζητάτε τότε ίσως να αξίζει τον κόπο και το κόστος.