«Θα γίνει της Κορέας!». Σύμφωνοι, είναι η πιο κοινότοπη εισαγωγή δυνατή. Το Theatre of War 3: Korea της 1C Company, μετά τον B’ Παγκόσμιο και τις μάχες στη Βόρεια Αφρική μεταφέρεται στο 1950 και τον πόλεμο της Κορέας, την πρώτη ένοπλη σύρραξη του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Βορειοκορεατών και ΗΠΑ. Αυτό που δεν είναι κοινότοπο είναι η προσέγγιση του -και της σειράς γενικότερα- στη real time στρατηγική.
Εδώ δεν υπάρχουν μπάρες ενέργειας, ευκολίες, κτίρια, άπειρα πυρομαχικά και βλήματα που βρίσκουν πάντα το στόχο τους. Πρόκειται για λεπτομερέστατη αναπαράσταση ενός πεδίου μάχης με σύγχρονα όπλα, με εμμονή σε πραγματικές λεπτομέρειες και μεγάλο τακτικό βάθος.
Όσον αφορά τα τυπικά, παρέχονται 2 campaigns, ένας campaign generator όπου περιλαμβάνεται και η Σοβιετική Ένωση σαν παράταξη, ένα tutorial και το multiplayer. Η κορεάτικη campaign ξεκινά από τις 16-8-1950 με την εισβολή της Βόρειας Κορέας στη Νότια, ενώ η αμερικανική από την αντεπίθεσή τους στις 16-10-1950. Κάθε campaign χωρίζεται σε δύο χάρτες: στο strategic map και το χάρτη της μάχης.
Ο πρώτος είναι ένας χάρτης της Κορέας χωρισμένης σε περιοχές, όπου οι στρατοί των δύο παρατάξεων κινούνται σε γύρους. Κάθε περιοχή έχει τακτικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, ενώ δέχεται μόνο ένα στρατό. Αν η περιοχή είναι περικυκλωμένη ο στρατός δε μπορεί να ανεφοδιαστεί σε καύσιμα και πυρομαχικά και το ηθικό του πέφτει. Όταν σε μια περιοχή βρεθούν δύο εχθρικοί στρατοί, με τη λήξη του γύρου περνάμε στο χάρτη της real time μάχης.
Δεν υπάρχει πια δομημένο campaign μα οι χάρτες και μάχες επιλέγονται ανάλογα με την κατάσταση στο strategic map. Ανάλογα με το αν ο παίχτης επιτίθεται ή αμύνεται και την κατάσταση του στρατού του, υπάρχει και η αντίστοιχη μορφολογία και διάταξη. Ο παίχτης επιλέγει τις μονάδες που θα λάβουν μέρος στη μάχη και σε πρώτη φάση τις τοποθετεί σε μια μικρή περιοχή του χάρτη, τη deployment zone. Όταν ολοκληρωθεί και αυτή η διαδικασία, γίνεται της Κορέας… ή μήπως όχι;
Όχι τόσο εύκολα. Όσοι δεν παίξουν το tutorial θα αναγκαστούν να το κάνουν ώστε να εγκλιματιστούν στις υψηλές απαιτήσεις του παιχνιδιού. Το πρόβλημα είναι πως δε θα μάθουν σχεδόν τίποτα, γιατί η εκπαίδευση περιορίζεται στο να μπει μια ομάδα στρατιωτών σε μια τέντα, μετά σε ένα ελικόπτερο, να προσγειωθεί, να ναρκοθετήσει μια γέφυρα, να καλυφθεί και να περιμένει τις χειριζόμενες από τον υπολογιστή μονάδες να νικήσουν τον εχθρό. Σε ορισμένα RTS αυτό είναι αρκετό, μα για ένα τίτλο που στην ουσία εξομοιώνει ένα σύγχρονο πεδίο μάχης είναι καταστροφικό.
Δεν εξηγούνται βασικά στοιχεία όπως οι ιδιαιτερότητες της κάθε κατηγορίας μονάδας, η εμπειρία και οι επιπλέον δυνατότητες που αποκτούν, ούτε καν λειτουργίες όπως η αλλαγή πυρομαχικών, η ανίχνευση ή η κάλυψη. Κυρίως όμως δε δίνεται η δυνατότητα εξοικείωσης, κάτι που όχι μόνο δυσκολεύει τον εγκλιματισμό του αρχάριου σε ένα καθαρά hardcore παιχνίδι στρατηγικής μα και εμποδίζει τον έμπειρο να παίξει στο μέγιστο της ικανότητάς του από την αρχή.
Ο χειρισμός αυτός καθ’ αυτός δεν παρουσιάζει πρόβλημα, είναι απλός και άμεσος ενώ παρέχονται αρκετές επιλογές micromanagement. Η σήμανση των μονάδων είναι επαρκής και οι πληροφορίες για ηθικό, πυρομαχικά, βεληνεκές, ακόμα και τον τύπο του εδάφους, είναι πολλές και συνεχώς διαθέσιμες.
. Mετά τον B’ Παγκόσμιο και τις μάχες στη Βόρεια Αφρική μεταφέρεται στο 1950 και τον πόλεμο της Κορέας){kind=link}