Max Payne: ένα παιχνίδι που έκανε επανάσταση στο gunplay και για αυτό τον λόγο δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από εμάς χωρίς να κάνουμε μία ανεξάρτητη και αντικειμενική αξιολόγηση.
Πρόκειται για ένα game το οποίο επηρέασε θετικά το μέλλον των gunplays και αναμφισβήτητα η δυναμική του το καθόρισε ως ένα κλασικό και εξέχων που έχει πολύ πιστολίδι ώστε να το θυμόμαστε ακόμα και μετά από πολλά χρόνια. Ας δούμε παρακάτω περί τίνος πρόκειται.
Ο Max Payne είναι ένα παιχνίδι gunplay τρίτου προσώπου που περιστρέφεται γύρω από τον κεντρικό χαρακτήρα τον επικεφαλή ντετέκτιβ, ο οποίος έχει βάλει σκοπό ζωής να εκδικηθεί τη δολοφονία της οικογένειάς του. Αναπτύχθηκε από την Remedy Entertainment – των οποίων οι τελευταίοι τίτλοι περιλαμβάνουν το Quantum Break και το Alan Wake – ο Max Payne έκανε την διαδρομή του σε πολλές πλατφόρμες συμπεριλαμβανομένου του PC, του PlayStation 2, του Gameboy Advance και του αρχικού Xbox κατά την περίοδο 2001-2003.
Ήταν μια εποχή που οι κονσόλες όπως το PlayStation 2 και το Xbox ήταν σχετικά καινούργιες και τα παιχνίδια εξελίχθηκαν όσον αφορά το gameplay και τα γραφικά με αρκετά αργό ρυθμό. Τα μεγάλα παιχνίδια από αυτή τη χρονική περίοδο περιλαμβάνουν τα Halo: Combat Evolved , Grand Theft Auto III , Grand Theft Auto: Vice City και Silent Hill 2.
Όταν ξεκίνησε η κυκλοφορία του παιχνιδιού , ο Max Payne έγινε πολύ δημοφιλής για το αγέρωχο στυλ και την τέχνη που πυροβολεί, επίσης διακρίθηκε και για τα φωνητικά του, τις σουρεαλιστικές τοποθεσίες, τους μονολόγους, τις cut-και την εξαίσια μυθοπλασία που τον περιέβαλλε, διότι ο τρόπος που εξελισσόταν το Story του ήταν πολύ μπροστά για εκείνη την εποχή. Ωστόσο, ένα χαρακτηριστικό που ξεχώριζε πάνω από όλα τα υπόλοιπα είναι το επαναστατικό πιστολίδι τρίτου προσώπου που δεν είχε προηγούμενο.
Οι παίκτες μπορούν να προκαλέσουν την σφαίρα του χρόνου, πιο γνωστή σήμερα ως “αργή κίνηση”, για να συμμετάσχουν σε συναρπαστικές μάχες εναντίον του The Matrix . Όντας το πρώτο παιχνίδι που χρησιμοποίησε αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα, ενέπνευσε πολλή δημιουργικότητα κατά το σχεδιασμό του και ο τρόπος προσέγγιζε την εικονική πραγματικότητα το έκανε ακόμα περισσότερο θελκτικό, καθώς επιτρέπει στους παίκτες να να βιώνουν μία ρεαλιστική μάχη, κάτι που τότε δεν το συναντούσες εύκολα και σου έδινε το προνόμιο να επικεντρωθείς εφ’ όλης της ύλης σε αυτό το παιχνίδι που τόσο αγάπησες.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα που το καθιστούσε ακόμα πιο διασκεδαστικό το παιχνίδι με τις σφαίρες ήταν οι ειδικές κινήσεις που μπορούσε να τις εκτελέσει ο εκάστοτε παίκτης, συμπεριλαμβανομένης μιας ποικιλίας κινήσεων που έκανε βουτιές ή κολοτούμπες. Το γεγονός ότι ο χρόνος επιβραδύνθηκε σε βαθμό που θα επέτρεπε στους παίκτες να βλέπουν τις σφαίρες του εχθρού που πετούσαν στον αέρα έκανε τον αγώνα πιο στρατηγικό και σημαντικό.
Όταν ο τελευταίος εχθρός σε μια συγκεκριμένη σκηνή σκοτωνόταν, η κάμερα ακολουθούσε είτε τη σφαίρα παρόμοια με εκείνη του Sniper Elite , δείχνοντας τον εχθρό πως ανταποκρινόταν σε αυτό το πλήγμα, δηλαδή στην επίδραση της σφαίρας σε αργή κίνηση. Ενώ το οπλοστάσιο των όπλων στο παιχνίδι δεν ήταν ακριβώς αυτό που κανείς θα ονόμαζε απέραντο, αλλά ήταν αρκετό να ικανοποιήσει τους περισσότερους παίκτες της εποχής.
