Minority Report (2002). Ταινία δράσης, επιστημονικής φαντασίας

• Ηθοποιοί: Tom Cruise, Colin Farrell, Samantha Morton, Peter Stormare, Max von Sydow, Neal McDonough, Jessica Capshaw,
• Σκηνοθεσία: Steven Spielberg
• Είδος: Ταινία δράσης, επιστημονικής φαντασίας
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19 Ιουνίου 2002
• Διάρκεια: 144 λεπτά
• Παραγωγή: 20th Century Fox – DreamWorks SKG

Το ημερολόγιο γράφει έτος 2054 και στα περίχωρα της Ουάσιγκτον βρίσκεται μια νέα επιχείρηση η Pre-Crime Division, που δημιουργήθηκε μετά την ανακάλυψη μεθόδου όπου προβλέπονται τα μελλοντικά εγκλήματα. Έτσι με τη μέθοδο αυτή οι δράστες συλλαμβάνονται προτού διαπράξουν το έγκλημα.

Τα ποσοστά επιτυχίας είναι 100%. Και αυτό οφείλεται στους 3 προγνώστες, δυο άντρες και μία γυναίκα. Από τα οραματά τους προκύπτουν δύο ονόματα. Του θύτη και του θύματος. Μεταξύ άλλων οι αστυνομικοί της επιχείρησης αυτής παίρνουν στα χέρια τους και τα οπτικοποιημένα κομμάτια των οραμάτων τους με αποτέλεσμα να διευκολύνεται ακόμα περισσότερο η δουλειά τους.

Ξαφνικά ο αρχηγός της ομάδας Τζον Άντερτον (Τομ Κρουζ) βλέπει στην οθόνη τον φόνο που θα διαπράξει αυτός μετά από 36 ώρες. Το όνομα του θύτη είναι το δικό του και του θύματος ενός ανθρώπου που ούτε καν ξέρει! Έτσι από κυνηγός γίνεται κυνηγημένος και από εκεί που έτρεχε να προφτάσει τους δράστες, τρέχει πια μακριά από την ίδια του την υπηρεσία. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η όλη επιχείρηση βρίσκεται υπό την επίβλεψη ομοσπονδιακού πράκτορα (Κόλιν Φαρέλ) καθώς είναι περίοδος που θα αποφασιστεί αν θα κρατικοποιηθεί ή όχι. Μοναδικά του όπλα… τα πόδια του! Όπως έλεγε και στο trailer: “everybody runs”!

Το όλο κόνσεπτ, παρμένο από το ευφυές διήγημα του Φίλιπ Ντικ, είναι εκπληκτικό. Η μοναδικότητα του συγκεκριμένου έγκειται στην καινοτομία του βασικού του στόρυ. Το στόρυ είναι μαγευτικό και η ανάπτυξή του σε σενάριο επίσης πολύ αξιόλογη, με ορισμένες κλισέ αδυναμίες, που όφειλε πιστεύω ο Σπίλμπεργκ να προσέξει. Ουσιαστικά δύο σεναριακές σχολές-φιλοσοφίες συγχωνεύονται για να δημιουργηθεί το τελικό σκριπτ του Minority Report.

Η μία είναι του Χίτσκοκ, ο οποίος ήταν ο πρώτος διδάξας ιστοριών τύπου “όλοι κυνηγάνε έναν αθώο και ο αθώος προσπαθεί μόνος του να βρει τους πραγματικούς υπαίτιους για όσα τον κατηγορούνε”. Η δεύτερη σχολή είναι αυτή της Αγκάθα Κρίστι, η οποία επίσης με τη σειρά της ήταν η πρώτη διδάξασα των ιστοριών με συνεχείς ανατροπές, μέχρι και την ύστατη κορύφωση που πάντα επρόκειτο για την πιο δυνατή ανατροπή της πλοκής.

Προς τι, θα αναρωτιέστε, αυτή η εισαγωγή; Μα φυσικά επειδή όσοι είστε μυημένοι και στις 2 αυτές σχολές-φιλοσοφίες (όπως και ο γράφων) ορίζετε αυτόματα την προβλεψιμότητά του έργου στο 100%. Όλοι οι υπόλοιποι, οι περισσότεροι δηλαδή, θα θαυμάσετε επί της οθόνης το σχεδόν ιδανικό ξετύλιγμα μιας σπάνιας ιστορίας, με πανέξυπνη πλοκή και άφθονο σασπένς. Αν μη τι άλλο όταν τελειώσει το έργο δεν θα καταφέρετε να το βάλετε δίπλα-δίπλα για σύγκριση με κανένα άλλο.

Διότι, κατ’ εμέ πάντα, το Minority Report είναι το μοναδικό φουτουριστικό έργο που θέτει τον θεατή στην άμεση διαδικασία του προβληματισμού εξαιτίας της εξαιρετικής καθαρόαιμης αστυνομικής πλοκής που διαθέτει.

Εκεί πάντως που ο Σπίλμπεργκ έπρεπε να απαιτήσει αλλαγή του σεναρίου ήταν στις κλισάτες λύσεις που δινόντουσαν στον πράκτορα διώκτη του Τομ Κρουζ, τον Κόλιν Φαρέλ. Σκηνές όπου η Πατουλίδου προηγούνταν 100 μέτρα αλλά ως εκ θαύματος και με σχετικά ασύνδετη λογική σειρά ο Φαρέλ είχε μια έκλαμψη και… τσουπ, ξαναβρισκόταν ένα βήμα πίσω από τον ήρωα. Μέγιστο και χτυπητό μειονέκτημα για τέτοια παραγωγή.

Δείτε παρακάτω το τρέιλερ του Minority Report (2002), η οποία είναι μια ταινία δράσης, επιστημονικής φαντασίας.

Διάβασε επίσης: vivo S9e