- Πλατφόρμα: Amiga, DOS, Mac OS, Windows
- Εταιρεία ανάπτυξης: Adventure Soft
- Είδος: Adventure
Μας άρεσαν:
- Αστείρευτο, μοναδικό χιούμορ.
- Παραδοσιακοί, απίθανοι Adventurίστικοι γρίφοι.
- Μεγάλη διάρκεια
Δε μας άρεσαν: Πολλές φορές πρέπει να ψάχνεις τα χρήσιμα αντικείμενα στην οθόνη
Η αξιολόγηση μας: 4.5 / 5 – Εξαιρετικό
Παρουσίαση του Simon the Sorcerer II: The Lion, the Wizard and the Wardrobe
Σκεπτόμενος ποιό θα έπρεπε να είναι το επόμενο video game για το οποίο θα άξιζε να μιλήσω, άρχισα να ξεψαχνίζω τη λίστα μου με τα 101 καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών, φοβούμενος πως έχω αναφερθεί σε όλα και τώρα ήταν η σειρά των πιο μέτριων τίτλων να κάνουν την εμφάνιση τους (βέβαια όταν λέω μέτριους τίτλους εννοώ αυτούς που δεν είναι μοναδικά αριστουργήματα που θα έπρεπε να παρατήσετε αυτή τη στιγμή ότι χόμπι καταπιάνεστε τούτο τον καιρό και να ξεκινήσετε να ασχολείστε μαζί τους).
Κάπου εκεί στις πρώτες θέσεις, πήρε το μάτι μου ένα από τα πιο αδικημένα adventure ever. Ένα παιχνίδι που είχε την κακοτυχία να μην είναι δημιούργημα της Sierra ή της LucasArts, των δύο κολοσσών του χώρου δηλαδή εκείνη την εποχή, αλλά στην ταπεινή πλην τίμια Adventure Soft, το πολυθρύλητο πια “Simon the sorcerer“. Ο πρώτος τίτλος της σειράς πήγε καλά εμπορικά κι έτσι της επετράπει να φτιάξει το sequel του, το παιχνίδι για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα και εκείνο που στην adventurίστικη ζωή μου με έκανε να γελάσω πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο, με μοναδικό του όπλο το ευφυέστατο χιούμορ των διαλόγων του.
Είσαι ο Simon, ένα συμπαθητικό τυπάκι που διάγει βίο ήσυχο και χωρίς πολλές πολλές εκπλήξεις. Φυσικά υπάρχει και εκείνη η παλιά ιστορία, με εσένα να μεταφέρεσαι σε έναν άλλο, παράξενο κόσμο, έναν κόσμο με μάγους και ξόρκια, ιππότες και βασιλιάδες, δαιμονικούς κακούς και πανάσχημα πλάσματα. Μια ιστορία στην οποία έβαλες το χεράκι σου να σωθεί ο καλός μάγος Καλυψώ από τα χέρια του διαβολικού Σορντιντ, τον οποίο πίστεψες πως εξολόθρευσες. Αμ, δε. Όπως μας αποδεικνύει η εισαγωγή του δεύτερου Simon, ένας έφηβος με σπυράκια, αυταρχικό πατέρα και σολομωνικές ανησυχίες, επαναφέρει κατά λάθος στη ζωή τον Σόρντιντ και γίνεται υποτακτικός του.
Το πρώτο μέλημα του επαίσχυντου ιερέα της κολάσεως (και καλά), είναι η εκδίκηση. Έτσι, στέλνει μια μαγική ντουλάπα στο διαμέρισμα του Simon και τον παγιδεύει ώστε να επιστρέψει και πάλι στον κόσμο των όχι και τόσο ευχάριστων παραμυθιών. Για μια ακόμα φορά, ο καημένος ο Simon θα πρέπει να ξεχάσει τις ξέγνοιαστες στιγμές ανάπαυσης και την απλή ζωή ενός νέου σε μία πόλη του 20ου αιώνα. Τώρα πρέπει να σώσει και τον κόσμο… και φυσικά τον ίδιο, από τα νύχια του εφιαλτικού μάγου.
Το δεύτερο του ταξίδι σε αυτόν τον κόσμο, δεν τον έχει κάνει ακριβώς πιο σοφό. Πέφτει στα ίδια λάθη, παρουσιάζεται το ίδιο γκαφατζής και κάποιοι φίλοι από τα παλιά τους οποίους ξανασυναντάει, δεν του προσφέρουν τη βοήθεια που φανταζόταν. Έτσι, το παλικαράκι μας ο Simon πρέπει να βρει τρόπο να επιστρέψει στον κόσμο του, να μπει μέσα στα ανάκτορα του βασιλιά για να τον βοηθήσει, να γίνει μάγος… και μάλιστα καλός, να ξετρυπώσει τον Σόρντιντ, να αντιμετωπίσει τον υποτακτικό του και να βρει τη λύση σε ένα πλήθος γρίφων που αν και φαινομενικά εύκολη, έχουν μια ιδιότυπη τρέλα που μπορούν να σε κρατήσουν σε ένα μέρος για αρκετή ώρα αλλά χωρίς να σκεφθείς λεπτό να σηκωθείς από την καρέκλα.
Μια λέσχη τρελών, μια… κάπως οικεία αλυσίδα γρήγορου φαγητού που ονομάζεται “MucSwaplings” και εδρεύει στους τοπικούς βάλτους, η Χρυσομαλλούσα και οι τρεις αρκούδες, πειρατικά καράβια, μια παρέα που παίζει RPG (και φέρνει τον Simon μακράν στην πιο αστεία σκηνή του παιχνιδιού, ειδικά αν είσαι από τους μυημένους) και άλλα πολλά, πάρα πολλά, θα συναντήσεις στη διάρκεια της ξεκαρδιστικής ιστορίας που θα καταλήξει σε ένα απρόσμενο ως τα μπούνια τέλος, το οποίο μάλιστα συνεχίζεται και μετά τα credits, οπότε μην κουνηθείτε ρούπι μέχρι να επιστρέψετε στα Windows (ή όπου αλλού καταφέρετε να το τρέξετε).
Κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές του παιχνιδιού, θα είστε όμως πραγματικά τυχεροί αν βρείτε εκείνη που όλοι οι χαρακτήρες μιλούν. Εγώ κατάφερα να τρέξω, μέσω DOS, μια σιωπηλή που το soundtrack της είναι λίγο “μπίου-μπίου Amiga”. Δεν πειράζει όμως, και με κλειστά ηχεία, μια χαρά απόλαυση είναι το παιχνίδι.
Οι σεναριογράφοι του “Simon the sorcerer 2″ έχουν μεγαλουργήσει στους διαλόγους. Κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του προσωπικότητα, τη δική του τρέλα και αυτό φαίνεται σε κάθε του πρόταση. Μεγαλύτερος καραγκιοζάκος όλων ο Simon, που δεν διστάζει να αυτοσαρκαστεί ανελέητα ή ακόμα “να την πει” και σε σένα που τον χειρίζεσαι. Τα inside jokes είναι αμέτρητα, οι αναφορές σε γνωστά adventures αλλά και ταινίες ή σειρές επιστημονικής φαντασίας είναι εμφανέστατες (άλλωστε ο τίτλος μοναχά παραπέμπει σε Νάρνια και ξερό ψωμί), τα δεκάδες σχολιάκια πάνω στους geeks και τις εμμονές τους καταπληκτικά και ευφάνταστα.
Το “Simon the sorcerer 2″ τινάζει με άνεση τη σκόνη 17 χρόνων από τους ώμους του. Ναι, τα γραφικά του είναι pixelοποιημένα και κάνουν δύσκολη την έρευνα για αντικείμενα στους διάφορους χώρους, να το σύστημα είναι κάπως δύσχρηστο πια (θυμίζει αρκετά SCUMM), η μουσική δεν υποφέρεται. Όλα όμως αυτά ωχριούν όταν έρχεται η ώρα του πραγματικού gameplay, της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας. Σε αυτά το “Simon the sorcerer” παίρνει 10 στα 10 αδιαπραγμάτευτα και θα τρυπώνει επίμονα στο ράφι με τα καλύτερα adventures όλων των εποχών δίπλα σε αξιομνημόνευτες εταιρίες και θρυλικούς τίτλους.
Simon, η ιστορία σου ανήκει.
