Η βασική αιτία που ο ακτιβισμός θεωρείται αδιαμφισβήτητα μία σπουδαία δραστηριότητα, οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ό,τι ο μέσος ακτιβιστής υπερασπίζεται ηθικές αξίες και αγωνίζεται να εξαλείψει κάθε είδους αδικία, αγωνιζόμενος για τα δικαιώματα άλλων ανθρώπων, την προστασία του περιβάλλοντος, τις ανισότητες μέσα στην κοινωνία, την ελευθερία του λόγου κ.λπ με κίνδυνο να βρεθεί σε μπελάδες και να καταλήξει ακόμη και στη φυλακή, κάτι που συνέβη άπειρες φορές κατά το παρελθόν σε όλο τον πλανήτη.
Ο όρος ακτιβισμός προέρχεται από την Γαλλική λέξη Activisme και τυπικά η συγκεκριμένη δραστηριότητα γνωρίζει τεράστια απήχηση σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες του λεγόμενου δυτικού πολιτισμού, όπου εκεί ο καθένας μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την άποψη του και να διαμαρτυρηθεί ή να διαδηλώσει για πράγματα που θεωρούνται αδιανόητα στις πολιτισμένες κοινωνίες, και όμως συμβαίνουν και στις πιο ευνομούμενες Πολιτείες.
Επιπρόσθετα, φαντάζει ασύλληπτο ένας ακτιβιστής να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα ενός ομοφυλόφιλου ατόμου σε αυταρχικά θρησκευτικά πολιτεύματα, όπως σε ορισμένες αραβικές χώρες, γιατί κινδυνεύει να τον λιντσάρουν οι συνάνθρωποι του, αφού προσβάλλει το δημόσιο αίσθημα, και μάλιστα, σε ακραίες περιπτώσεις ενδέχεται να τον λιθοβόλησουν μέχρι θανάτου.
Ωστόσο πρέπει να γίνει κατανοητό πως έχει μεγάλη διαφορά να διαμαρτύρεσαι από τον καναπέ του σπιτιού σου, και να παριστάνεις το παλικάρι πίσω από το πληκτρολόγιο σου, εκ του ασφαλούς, όπως κάνουν σήμερα αρκετοί υποτιθέμενοι επαναστάτες, και άλλο είναι να βγαίνεις στους δρόμους φωνάζοντας για το άδικο που υπάρχει σε τούτο τον μάταιο κόσμο, και να κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να συλληφθείς από την αστυνομία για διάφορους λόγους.
Άλλωστε είναι κοινό μυστικό πως η πλειονότητα των ανθρώπων έχουν καταστεί αδρανείς στα κοινωνικά δρώμενα και αποχαυνωμένοι, αφού ξοδεύουν ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθώντας κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, ενώ μία άλλη μερίδα, κυρίως νεαρών ατόμων, είναι καρφωμένοι μπροστά στον υπολογιστή, παίζοντας νυχθημερόν βιντεοπαιχνίδια, αδιαφορώντας για τα δρώμενα που τους αφορούν – είτε άμεσα, είτε έμμεσα – προκειμένου να βελτιωθεί το βιοτικό τους επίπεδο, με συνέπεια να υποδαυλίζεται – λόγω αδιαφορίας – η ισονομία, η αξιοκρατία και τα ίσα δικαιώματα που δεν είναι δεδομένα για όλους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διακρίσεις.
Παρακάτω θα δούμε αναλυτικά όλες εκείνες τις πτυχές που αφορούν τον ακτιβισμό με ενδελεχή μάτια.
Ακτιβισμός για το περιβάλλον
Η περιβαλλοντική καταστροφή έχει φτάσει σε απροχώρητο σημείο και αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα από τις συχνές φυσικές καταστροφές που συμβαίνουν σε διάφορα μέρη της γης, συμπεριλαμβανομένου της Ελλάδας, όπως καταστροφικές πλημμύρες, αύξηση της στάθμης της θάλασσας, αύξηση της θερμοκρασίας και άλλα πολλά, με αρνητικό πρόσημο ο πλανήτης μας να έχει γίνει ένας αφιλόξενος τόπος για την ανθρώπινη οντότητα, όπως και για το ζωικό βασίλειο, διότι δεν σεβόμαστε το περιβάλλον.
Εδώ παίζει καίριο ρόλο η ευσυνειδησία των ακτιβιστών που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να επιτύχουν το ακατόρθωτο, υποχρεώνοντας της επιχείρησης και τις εταιρίες να μην μολύνουν με τα εργοστάσια τους το περιβάλλον (μέσω της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης), να εξαλειφθούν τα αυτοκίνητα με κινητήρα εσωτερικής καύσης που καίνε βενζίνη και πετρέλαιο μολύνοντας την ατμόσφαιρα, και να χρησιμοποιούνται μόνο τα οχήματα που είναι φιλικά προς το περιβάλλον, λειτουργώντας με πράσινη ενέργεια, όπως τα ηλεκτρικά αμάξια.
Μία από τις πιο γνωστές ακτιβίστριες διεθνώς που δραστηριοποιείται σε τούτο τον τομέα θεωρείται η Γκρέτα Τούνμπεργκ που κατάφερε να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο κίνημα από το πουθενά, ξεκινώντας μόνη της να διαδηλώνει σιωπηλά έξω από το Σουηδικό κοινοβούλιο, ώσπου κάποια μέρα έγινε αντιληπτή από το πλήθος με συνέπεια να αρχίσουν να ασχολούνται μαζικά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μαζί της για την πρωτότυπη διαμαρτυρία της.
Και κάπως έτσι, άρχισε η φωνή της να αποκτά αξία και να την ακολουθούν εκατομμύρια πολίτες σε όλη τη γη, και να χαρακτηρίζεται ως ένα σύμβολο ελπίδας πως κάποτε θα διορθωθούν τα πράγματα, και δεν θα κοιτάει ο καθένας μόνο την ιδιοτέλεια του. Ο περιβαλλοντικός ακτιβισμός έγινε παγκοσμίως ένα από τα πιο ισχυρά κινήματα κατά τα τελευταία έτη, χάριν σε αυτήν τη νεαρή προσωπικότητα που έφτασε σε σημείο να τεθεί σε υποψηφιότητα για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, άσχετα αν δεν το κέρδισε, αλλά ίσως γίνει πράξη κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον.
Ακτιβισμός για τα δικαιώματα των ζώων
Παρόλο που δεν θεωρείται πρωταρχικό μέλημα η προστασία των ζώων, εν τούτοις συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ακτιβιστικές ενέργειες που έχει πληθώρα οπαδών ανά την υφήλιο και επιδιώκουν με κάθε μέσο να συνεισφέρουν σε αυτή την προσπάθεια, συλλέγοντας τα αδέσποτα ζώα, παρέχοντας τα ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δίνοντας τα την απαιτούμενη τροφή και στέγη για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Πλέον η βάναυση κακοποίηση των ζώων ισοδυναμεί με κακούργημα στην Ελλάδα, όπως και σε πολλά άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τούτη η ιδιομορφία επιτεύχθηκε ιδίως από τους άγνωστους και ανώνυμους ακτιβιστές που κατάφεραν να επηρεάσουν θετικά τις κυβερνήσεις, ωθώντας τες να πράξουν τα αυτονόητα, θεσπίζοντας νόμους, παρέχοντας οικονομικά κονδύλια σε δήμους και μη κυβερνητικές οργανώσεις για να προστατεύσουν τα ανήμπορα ζωάκια.
Διαβασε επίσης τι είναι χακτιβισμός (hacktivism).
Στη χώρα μας είναι έντονο το φιλοζωικό αίσθημα, και αυτή η παράμετρος αποδεικνύεται από το γεγονός πως υπάρχει έστω μία φιλοζωική οργάνωση σε κάθε πόλη της Ελλάδας, διενεργώντας με γνώμονα ό,τι τα ζώα δεν δύναται να παραμένουν απαξιωμένα, όπως συνέβαινε κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, αφού ομολογουμένως κι αυτά έχουν ψυχή, άσχετα αν δεν μιλούν την ανθρώπινη γλώσσα για να διαμαρτυρηθούν και να εκφράσουν τα παράπονα τους.
Όμως για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, από την στιγμή που ξεκίνησε η ακραία οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι σαφές πως αρκετοί συμπολίτες μας παρέχουν περισσότερο χειρωνακτική εργασία και λιγότερο οικονομική ενίσχυση σε αυτά τα σωματεία, γιατί πλέον και οι ίδιοι στερούνται βασικά αγαθά μέσα στο σπίτι τους.
Ακτιβισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα
Δυστυχώς στον 21ο αιώνα, κάποιοι συνάνθρωποι μας υφίστανται το απόλυτο μαρτύριο, ενώ μερικοί άλλοι καταπιέζονται, μη μπορώντας να έχουν μία ομαλή ζωή, επειδή κάποιοι τους συμπεριφέρονται ως κατώτερα όντα. Θα σας παραθέσω το παράδειγμα της Τουρκίας, όπου ο αυταρχικός πρόεδρος της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, φυλακίζει δημοσιογράφους διότι έχουν αντίθετη γνώμη από εκείνον. Με λίγα λόγια, μία απογοητευτική κατάσταση που διεξάγεται ακριβώς δίπλα μας, αλλά ταυτόχρονα μοιάζει τόσο ξένο σε εμάς τους Έλληνες.
Επίσης τέτοιου είδους παρόμοιες παρασπονδίες λαμβάνουν χώρα και σε πολλές άλλες γεωγραφικές περιοχές της γης, όμως για να μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες, εννοείται πως οι ακτιβιστές αρκούνται μόνο στις προφορικές και γραπτές διαμαρτυρίες, αφού εκ των πραγμάτων δεν είναι εφικτό να ανατρέψουν αυτά τα καθεστώτα, πλην ορισμένων σπάνιων περιπτώσεων που χρειάστηκε στρατιωτική επέμβαση από ξένες δυνάμεις.
Την παρούσα χρονική στιγμή, υπάρχουν αρκετοί λαοί στην Ασία, την Αφρική και σε μικρότερο βαθμό στη Λατινική Αμερική που υποφέρουν, και τα ανθρώπινα δικαιώματα φαντάζουν επί της ουσίας ως πολυτέλεια που τυπικά είναι προνόμιο μόνο της υψηλής κοινωνίας, και όχι των κατώτερων κοινωνικών τάξεων, και η φωνή τους ακούγεται μόνο μέσα από το διαδίκτυο, γράφοντας με ψευδώνυμο στα social media για να μην τους αντιληφθούν οι Δημόσιες Αρχές και τους φυλακίσουν.
Επίσης, ο φεμινισμός είναι από τις πιο ενεργές μορφές του ακτιβισμού που διεκδικεί την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, ούτως ώστε να παταχθεί η γυναικεία χειραφέτηση, η καταπίεση και ο ευτελισμός των ανήμπορων γυναικών από τους συζύγους και τους συντρόφους τους, όπως και από την κοινωνία στον αραβικό κόσμο που είναι υποχρεωμένες να φοράνε μπούργκα και να μην εμφανίζεται κανένα σημείο του σώματος, ούτως ώστε να μην προσβληθεί το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών.
Ακτιβισμός στην πολιτική
Στην Ελλάδα γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει η κακή μορφή της πολιτικής, αναλογιζόμενοι την Χούντα των συνταγματαρχών που έπεσε το 1974, όπου εκείνη την χρονική περίοδο βασανίστηκε χιλιάδες κόσμος, ενώ δεκάδες χιλιάδες άτομα εξορίστηκαν σε ξερονήσια, όπως στην Αλόννησο γιατί είχαν διαφορετική πολιτική πεποίθηση, και κάποιοι άλλοι αυτοεξορίστηκαν σε χώρες του εξωτερικού επειδή δεν άντεχαν να βλέπουν την κατάντια και την πιο άθλια μορφή εξουσίας που κατέλυε τα ιδανικά της δημοκρατίας.
Ο πολιτικός ακτιβισμός έχει πολλά πρόσωπα και τυχαίνει να διαφέρει ελαφρώς, ανάλογα τις συνθήκες, τους εχθρούς που έχει να αντιμετωπίσει ο διωκόμενος, την ποινή που ενδέχεται να του προσάψουν, όπως από αποφυλάκιση μέχρι θανατική καταδίκη, και τη θέση που κατέχει το θύμα, δηλαδή είναι διαφορετικό κάποιος να είναι απλός πολίτης, και άλλο είναι να κατέχει κάποιο δημόσιο αξίωμα, όπως να ανήκει στην αξιωματική αντιπολίτευση ως βουλευτής ή αρχηγός πολιτικού κόμματος.
Όταν διοικούσε η χούντα στην Ελλάδα, υπήρχαν πλήθος πολιτικών ακτιβιστών από ξένα κράτη που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συμπαρασταθούν στους κατατρεγμένους διωκόμενους και κατ’ επέκταση στον ελληνικό λαό, μήπως και μία μέρα επανέλθει η δημοκρατία και πρυτανεύσει η λογική, κάτι που εν τέλει πραγματοποιήθηκε μετά από πολλούς αγώνες και αδικοχαμένο αίμα, και σε αυτήν την ιδιομορφία βοήθησε εν μέρει η πίεση που ασκούσαν οι ξένοι ηγέτες και η μάχη που έδωσαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου.
Οικονομικός ακτιβισμός
Εδώ προφανώς τα κίνητρα πίσω από κάποιον ακτιβιστή είναι να παλέψει για τον αφανισμό της οικονομικής ανισότητας, ιδιαίτερα στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας που λόγω της φτώχειας κάποιοι συνάνθρωποι δεν έχουν φαγητό στο τραπέζι, δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, δεν έχουν τους απαραίτητους πόρους για να μορφωθούν και κατά συνέπεια να σπουδάσουν, και ούτω καθεξής.
Μην ξεχνάτε πως μέσα από αυτήν την ιδεολογία γεννήθηκε κάποτε ο κομμουνισμός, διότι η πλειονότητα των πολιτών δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με το γεγονός ό,τι οι λίγοι θα ζουν εις βάρος των πολλών, είτε λόγω κακής χρήσης της εξουσίας, είτε γιατί οι πλούσιοι εργοδότες, δηλαδή τα αφεντικά έπιναν το αίμα των φτωχών, δίνοντας τους ψίχουλα για να τους χρυσώσουν το χάπι.
Ο οικονομικός ακτιβισμός ανήκει στην χαμηλότερη βαθμίδα δημοτικότητας εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα είδη ακτιβισμού που είθισται να τα υπηρετούν μεγαλύτερη μάζα ανθρώπων, χωρίς όμως να σημαίνει πως έχει μικρότερη σημασία ως έννοια, και αυτό μπορεί να εξηγηθεί με το σκεπτικό ό,τι ανέβηκε δραστικά το βιοτικό επίπεδο των περισσότερων χωρών στην υδρόγειο την τελευταία πεντηκονταετία με αποτέλεσμα να ασχολούνται όλο και λιγότεροι με το πέρασμα των ετών,
Μία άλλη ερμηνεία που μπορείς να δώσεις στην περιθωριοποίηση του οικονομικού ακτιβισμού είναι επειδή ως γνωστόν «ο χορτάτος δεν σκέφτεται τον πεινασμένο», και φυσικά ο πλούσιος δεν θέλει να προσφέρει την περιουσία του για να ωφεληθούν οι φτωχοί, ούτε καν να συνεισφέρει τον οβολό του για να ενισχύσει φτωχές οικογένειες.
Ρατσισμός
Ο ρατσισμός είναι ένα συναίσθημα, νοοτροπία και ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι κατηγοριοποιούνται ανάλογα με το χρώμα του δέρματος, τη φυλή, τη θρησκεία που πιστεύουν, τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του προσώπου και του σώματος, τη γλώσσα που μιλούν, τα ρούχα που φοράνε, τα έθιμα που τιμούν κ.λπ.
Αυτή η συμπεριφορά οδηγεί στο να ταξινομούνται οι άνθρωποι σε ανωτέρους και κατώτερους που σημαίνει ό,τι δεν είμαστε όλοι ίδιοι ή ίσοι, πράγμα που συνεπάγεται πως μία μερίδα ατόμων αργά ή γρήγορα θα μεταβούν με συνοπτικές διαδικασίες στο περιθώριο από τους υποτιθέμενους ισχυρούς, αλλά στην ουσία πρόκειται για θρασύδειλους που ξεσπούν σε αδύναμες προσωπικότητες ή ομάδες μέχρι εκεί πού φτάνει η δύναμή τους.
Αναμφισβήτητα υπάρχουν εκατομμύρια ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο που παλεύουν νυχθημερόν για τον εξαφανισμο αυτής της ύπουλης συμπεριφοράς. Σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ το διαδίκτυο που διέδωσε την λογική να παταχθεί ο ρατσισμός, και μάλιστα οι πλατφόρμες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook αφαιρεί το περιεχόμενο που παραπέμπει σε ρατσιστικές διαθέσεις και ρητορική μίσους σε τέτοιο σημείο που να κλείνει τους λογαριασμούς των χρηστών που δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες της κοινότητας τους.
Όποια και αν είναι η προέλευσή του, ο ρατσισμός μπορεί να μας επηρεάσει όλους. Η διεθνής σύμβαση για την εξάλειψη όλων των μορφών φυλετικών διακρίσεων δεν κάνει διάκριση μεταξύ φυλετικών και εθνοτικών διακρίσεων. Μια εκτεταμένη έννοια του ρατσισμού μπορεί επίσης να περιλαμβάνει μια ποικιλία άλλων κατηγοριών. Τα άτομα με φυλετική προκατάληψη διακρίνονται εις βάρος των άλλων βάσει αυτής της σχέσης. Ο θεσμικός ρατσισμός αρνείται πλεονεκτήματα ή οφέλη σε ορισμένες ομάδες ή προνόμια άλλων.
Οι ρατσιστικές θεωρίες και τα πρότυπα των επιχειρημάτων χρησιμεύουν για να δικαιολογήσουν τον κανόνα της κυριαρχίας και να κινητοποιήσουν τους ανθρώπους για πολιτικούς σκοπούς. Οι συνέπειες του ρατσισμού κυμαίνονται από εκδιωξη, διακρίσεις μέσω του φυλετικού διαχωρισμού, τη δουλεία και του πογκρόμ στο όνομα της εθνοκάθαρσης, κάνοντας γενοκτονίες.
Σε τι διαφέρει ο εθελοντισμός
Λόγω άγνοιας, συχνά – πυκνά συγχέεται εσφαλμένα ο εθελοντισμός με τον ακτιβισμό. Παρόλο που έχουν ορισμένα κοινά στοιχεία μεταξύ τους, εν τούτοις το καθένα διεξάγει τελείως διαφορετικά πράγματα.
Φερειπείν ο εθελοντής προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του σε μη κερδοσκοπικές εταιρείες, σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες και σε μεμονωμένα άτομα, χωρίς να λάβει κάποιο χρηματικό αντίτιμο για το καλό που έπραξε, και κάποιες φορές δεν επιθυμεί καν να γνωστοποιηθεί το όνομα του.
Επιπλέον στον εθελοντισμό συγκαταλέγεται και η προσφορά αγαθών και αντικειμένων σε φτωχούς ανθρώπους και ομάδες, δηλαδή ο εθελοντής δίνει δωρεάν τρόφιμα, ρούχα, είδη πρώτης ανάγκης, πληρώνει τα δίδακτρα των φοιτητών κ.λπ.
Σε ολόκληρη τη παράδοση του δυτικού πολιτισμού, είτε από την άποψη της κλασικής αρχαιότητας, είτε του χριστιανισμού, η ατομική συμβολή στο κοινό καλό ήταν απαραίτητη για για να προωθηθεί το κοινό συμφέρον. Στις αστικές κοινωνίες της ελληνικής αρχαιότητας , ήταν θέμα κάθε άνδρα πολίτη να ενδιαφέρεται για την κοινότητα, να συμμετέχει στην ευημερία της και να συζητά τα συμφέροντα της πόλης στις συνελεύσεις.
Επειδή οι δούλοι (και οι γυναίκες) πραγματοποιούσαν το παραγωγικό έργο, οι ελεύθεροι άνδρες πολίτες είχαν αρκετό ελεύθερο χρόνο γι ‘αυτό το σκοπό. Όποιος άντρας δεν συμμετείχε σε αυτές τις συναντήσεις, τις συνελεύσεις και τις υποθέσεις που αφορούσαν την κοινότητα, ήταν ένα Ιδιώτης.
Επίσης, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και αργότερα στις ιταλικές δημοκρατίες, οι οποίες ήταν προσανατολισμένες στη θρησκεία και την ηθική προς την ελληνική φιλοσοφία, η αρετή του ενεργού εθελοντισμού ήταν στις προτεραιότητες των πολιτών, δηλαδή η ενασχόληση για το κοινό καλό ήταν πλέον κάτι σας άτυπη υποχρέωση.
Στη σύγχρονη κοινωνία, πολλοί τομείς της δημόσιας ζωής θα ήταν δύσκολο να υπάρξουν χωρίς εθελοντές. Εκτός από την φροντίδα για τα παιδιά, τους αρρώστους και τους ηλικιωμένους, επιπρόσθετα μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν:
«Υπηρεσίες ενημέρωσης του κοινού για ευαίσθητα θέματα, υπηρεσίες για την προστασία του περιβάλλοντος και της φύσης, την καλή μεταχείριση των ζώων, την ιδιωτική αστυνόμευση περιοχών, τηλεφωνική παροχή συμβουλών, έμπρακτη στήριξη φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, και πολλά άλλα.»
Οι εθελοντικές πυροσβεστικές υπηρεσίες , οι οποίες αποτελούν τον σημαντικότερο πυλώνα της ενεργητικής πρόληψης των κινδύνων στη Ελλάδα, έχουν μεγάλο αριθμό εθελοντών, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, αφού εκ των πραγμάτων δεν φτάνουν υπάλληλοι που εργάζονται σε αυτήν την δημόσια υπηρεσία. Η πολιτική προστασία στη χώρα μας, ως επί το πλείστον, εξασφαλίζεται επίσης από εθελοντές.
Ακτιβιστικές οργανώσεις
Οφείλουμε να παραδεχτούμε όλοι ό,τι εάν δεν υπήρχαν οι οργανωμένες ομάδες, όπως οι ακτιβιστικές οργανώσεις ούτως ώστε να μεγιστοποιηθεί η καλώς εννοούμενη επιρροή προς το δημόσιο βίο και την πολιτική σκηνή, ίσως να ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα σήμερα, με αρνητική συνέπεια να ήταν μειωμένη η κοινωνική ευαισθητοποίηση, με λιγότερη δραστηριοποίηση από το σύνολο των πολιτών για την διεκδίκηση δικαιωμάτων και πάει λέγοντας.
Φυσικά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ό,τι ανάμεσα στις τίμιες οργανώσεις, υπάρχουν και κάποιες που λειτουργούν με ύπουλο σκοπό, κυρίως για να κερδίσουν χρήματα από διάφορες χορηγίες και επιδοτήσεις από ιδιώτες, επιχειρήσεις, εταιρείες και ευρωπαϊκούς οργανισμούς.
Το πιο λαμπρό παράδειγμα για αυτήν την αθλιότητα, εντοπίζεται στα νησιά του Αιγαίου που κάποιος τέτοιες μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν στήσει ολόκληρο παραμάγαζο για να μεταφέρουν παράνομα τους μετανάστες από τα νησιά στην ενδοχώρα, και μετέπειτα στη χώρα προορισμού του εξωτερικού, λαμβάνοντας κάτω από το τραπέζι φακελάκια που φτάνουν μερικές φορές τα 3.000 ευρώ ανά άτομο, και αν συνυπολογίσουμε πως πρόκειται για χιλιάδες άτομα, τότε το χρηματικό όφελος ίσως να φτάνει τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από την αρχή της μεταναστευτικής κρίσης από το ξεκίνημα του εμφυλίου στη Συρία.
Ωστόσο το χειρότερο όλων είναι ό,τι εκμεταλλεύονται τους κακόμοιρους ανθρώπους που προέρχονται από τον πόλεμο, δηλαδή πρόσφυγες που έχουν χάσει αδέρφια, γονείς, φίλους και συγγενείς στην πατρίδα τους και επιθυμούν να φύγουν στις ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες του ευρωπαϊκού βορρά για να συναντήσουν ένα καλύτερο μέλλον, προσφέροντας στα παιδιά τους τα απαραίτητα εφόδια για να ευδοκιμήσουν κατ’ επέκταση να ξεφύγουν από την αβεβαιότητα που μέχρι τώρα βρίσκονται, θεωρούμενοι ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.
