Η χριστιανική θρησκεία αλλά και οι άλλες επικρατέστερες προβάλλουν σε μέγιστο βαθμό την «αποκάλυψη»: Τις προνομιακές ενοράσεις των ιδρυτών τους ή ατόμων που εδραίωσαν το δόγμα.
Η Αγία Γραφή αποτελείται από 76 βιβλία. Τα πρώτα 49, της Παλαιάς Διαθήκης, ενσωματώνουν 19 οραματικά, «προφητικά». Τα 27 της Καινής, τα τέσσερα Ευαγγέλια, τα «κανονικά». Η Αποκάλυψη του Ιωάννη είναι αυτοτελές προφητικό κείμενο. Οι Ευαγγελιστές ήταν εξαιρετικά μορφωμένοι –ο Λουκάς, μάλιστα, έγραφε στα ελληνικά. Άρα, ήταν γνώστες του τρόπου γραφής της Ιστορίας, όπως ο Θουκυδίδης.
Ο Μάρκος καταγόταν από εύπορη οικογένεια της Ιερουσαλήμ. Ορφανός από πατέρα, έζησε κοντά στη μητέρα του, η οποία ακολούθησε από νωρίς τον Χριστό. Στο σπίτι του γίνονταν συναθροίσεις των μαθητών με τον Χριστό. Πιθανόν εκεί τελέστηκε ο Μυστικός Δείπνος και ακολούθησαν οι συγκεντρώσεις τους μετά την Ανάσταση. Αναφέρεται ως «νεανίσκος» που βρισκόταν πλησίον του Χριστού κατά την ώρα της προδοσίας, στον κήπο της Γεθσημανή. Ο Ματθαίος, τελώνης από την Καπερναούμ και πολύγλωσσος, βαπτίστηκε από τον Χριστό. Το όνομά του σημαίνει «δεδωρημένος από τον Θεό». Ο Λουκάς ήταν γιατρός από τη Συρία. Ο Ιωάννης ήταν γόνος εφοπλιστικής οικογένειας της Τιβεριάδος. Τα κείμενά του αποκαλύπτουν χαρισματικό πνεύμα και βαθιά μόρφωση. Την εποχή εκείνη μόνον οι πλούσιοι είχαν παιδεία. Κάποτε, ρώτησαν τον Αριστοτέλη σε τι διαφέρει ο μορφωμένος από τον αγράμματο. Εκείνος απάντησε: Οσο ο ζωντανός από τον πεθαμένο.
Το Θείο συμβουλεύει. Ο Αιγέας, ο μυθικός βασιλιάς της αρχαίας Αθήνας που δεν μπορούσε να αποκτήσει γιο, λαμβάνει από την Πυθία τον χρησμό της Θέμιδας.
Στην Αποκάλυψη, αποκαλύπτεται το Θείο. Φανερώνεται αυτοβούλως στον αμαρτωλό απόγονο του Αδάμ με τη δύναμη και τα κυριαρχικά δικαιώματα με τα οποία εμφανίστηκε και στον ίδιο τον Αδάμ. Στις πολυπληθέστερες θρησκείες του πλανήτη, το Θείο φανερώνεται πάντα και σε όλες εθελοντικά μπροστά στον αμαρτωλό, ράθυμο, έκτροπο, άπιστο, για να τον κάνει να «ανανήψει», να τον μεταστρέψει σε ένθερμο νεοφώτιστο οπαδό. Και οι πέντε πολυπληθέστερες θρησκείες θεμελιώνονται και βηματοδοτούνται από συνεχείς παρουσιάσεις, αποκαλύψεις, της θεότητας ή από «ευ-αγγελίες» διαμέσου αγγέλων.
Η ανάγκη του Θείου, του πανταχού παρόντος παντοδύναμου, στον πρωτόγονο άνθρωπο περνά μέσα από τον φόβο του θανάτου ή τη γονιμότητα της γης, συνοδευόμενη με κάποιο μεγαλοπρεπές γεγονός. Οι τελετές των αποκαλύψεων ομοιάζουν σε όλες τις θρησκείες σκηνογραφικά, σκηνοθετικά και κειμενογραφικά. Είναι συναντήσεις «τετ α τετ». Δεν συμμετέχουν άλλοι ενεργά. Ο ανανήψας που απολαμβάνει την ευτυχία της «μεταστροφής» είναι πάντα ένα προνομιούχο πλάσμα. Μόνον αυτός λαμβάνει τη δωρεά ή την εντολή, που ακολούθως θα ανακοινώσει στους άλλους. Και συνήθως αφιερώνει τη ζωή του στην υλοποίησή της.
Η αποκάλυψη γίνεται αιφνίδια, απροσδόκητα, με πρωτοβουλία του Θείου. Η επιλογή του χρόνου της φανέρωσης είναι χαρακτηριστική σε όλες τις θρησκείες, «όταν η αμαρτία επερίσσευσεν εις τον κόσμον». Ο χρόνος και ο λόγος της μεταστροφής είναι απόλυτα αιτιολογημένος με ανθρώπινα κριτήρια. Οι αποκαλύψεις δεν αφήνουν αντικειμενικά ευρήματα ως ίχνη αποδεικτικών στοιχείων της τελετής. Ολα συμβαίνουν μέσα στον οραματικό ιδεασμό του ατόμου. Η περιγραφή της επαφής με το Θείο γίνεται με πρότυπα προσομοίωσης ανάλογα των μεταξύ των ανθρώπων επαφών.
Όλες οι θρησκευτικές μεταστροφές, αποκαλύψεις, συμβαίνουν και σηματοδοτούνται από ενοράσεις, οράματα, ενύπνια, όνειρα. Ιατρικά, θεωρούνται ενδοεγκεφαλικές καταστάσεις μείωσης της συνείδησης (αυτοελέγχου) ή πλήρους απώλειας, δηλαδή έκσταση. Φαρμακευτικές παραισθήσεις (άλλο βλέπω, άλλο αντιλαμβάνομαι) και ψευδαισθήσεις (βλέπω αόρατα αντικείμενα) είναι καταστάσεις που αναφέρουν άτομα όταν βρίσκονται σε ιδιάζουσες διανοητικές καταστάσεις. Ακουστικές, οπτικές, οσφρητικές ψευδαισθήσεις παρουσιάζουν πάσχοντες από παραληρητική ψύχωση, σχιζοφρένεια, αλκοολική εγκεφαλοπάθεια και χρόνια κατάχρηση νευροδραστικών ουσιών, δηλαδή παραισθησιογόνων. Οπτικές ψευδαισθήσεις αναφέρουν επιληπτικοί ασθενείς.
Ωστόσο, άτομα χωρίς εμφανώς διαταραγμένη προσωπικότητα ενδέχεται να παρουσιάζουν παραληρητική ψύχωση χωρίς η όλη ζωή τους να είναι εμφανώς αλλόκοτη. Αλλοι αιφνίδια εμφανίζουν παραληρητικά οργανικά ψυχοσύνδρομα οφειλόμενα σε ενσκήψασα εγκεφαλοπάθεια (λοιμώδη, αρτηριοσκληρυντική) ή ως απόρροια χρήσης ψυχοδραστικών ουσιών. Η λήψη νευροδιεγερτικών ουσιών ήταν συχνότερη παλαιότερα. Τότε, «ουσίες και οινοπνεύματα» διέλαθαν της προσοχής επειδή δεν ήταν κοινωνικά στιγματισμένα. Όπως πριν από δεκαετίες τα «ευφραντικά ενέσιμα» των τραγουδιστών της ροκ.
Αμφεταμίνες, LSD, κάνναβη, κοκαΐνη, εισπνεόμενα παράγωγα βενζίνης, καθαριστικών υγρών και συγκολλητικών ουσιών προκαλούν έκσταση. Πιθανώς, η Πυθία, ο Θηβαίος Τειρεσίας και ο Μεγαρίτης Κάλχας, ως «παρα-ελευσίνιοι», να έτυχαν του επίκτητου χαρίσματος του οραματιστή.
Και οι πέντε πολυπληθέστερες θρησκείες θεμελιώνονται και βηματοδοτούνται από συνεχείς παρουσιάσεις, αποκαλύψεις, της θεότητας ή από «ευ-αγγελίες» διαμέσου αγγέλων.
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη (95 μ.Χ.) στοχεύει στην πνευματική αναγέννηση της πίστης και την ανάσταση της ελπίδας. Το νέο δόγμα είχε ήδη ηλικία τριών γενεών, ήταν αρκετά «επίγειο», θεράπευε ασθένειες, διασκέδαζε πάθη της καθημερινότητας. Υπήρχε ανάγκη αναπτέρωσης, εμψύχωσης. Οι νεοφώτιστοι έβρισκαν αδικαιολόγητη την «καθυστέρηση» της Δευτέρας Παρουσίας (το χρονοδιάγραμμα ήταν ασαφές) και της άμεσης απαλλαγής τους από διωγμούς και δεινά. Η εμφύσηση περισσότερου «πνεύματος» στο δόγμα ήταν αναγκαία. Η Αποκάλυψη προβάλλει μεγαλόστομα το όραμα της Δευτέρας Παρουσίας και της τελικής νίκης του μοναδικού Θεού.
Οι συμβολισμοί χειραφετούν την υπέρβαση. Το αρνίον, η γυνή, το θηρίον, οι πρεσβύτεροι, οι κλειδάριθμοι «7» και «666», οι «σκηνές» της Παλαιάς Διαθήκης (ως γέφυρα παρελθόντος – παρόντος) οδηγούν το θυμικό στην ουράνια βασιλεία. Ως «πυξίδα ψυχής», το κείμενο οδηγεί τον πιστό από τη σημερινή φτώχεια και θλίψη στην επαύριον του Παραδείσου. Θρησκεία χωρίς όραμα δεν υπάρχει. Μόνον η ιδέα ζει αιώνες. Και στον πλανήτη, μόνον τα θρησκευτικά δόγματα είναι αιωνόβια. Ωστόσο, ο πανδαμάτωρ χρόνος τα «εμφυσεί» και με νέο πνεύμα (αιρέσεις). Και οι πέντε πολυπληθέστερες θρησκείες στην αφετηρία τους ήταν «νεο-αιρέσεις», καθώς «παραμέριζαν» τις ήδη υπάρχουσες θρησκείες.
Υπάρχουν, όμως, απόλυτα φυσιολογικά άτομα που βλέπουν ή ακούνε «κάτι» περισσότερο από όλους εμάς. Η κατάσταση ιατρικά ονομάζεται «συναισθησία». Κατ’ αυτήν, ένα ερέθισμα (π.χ. ηχητικό) προκαλεί ταυτόχρονα, εκτός από την αναμενόμενη αίσθηση (ακοή), και κάποια άλλη (π.χ. οπτική), έτσι ώστε το άτομο να βιώνει δύο αισθήσεις (συν-αισθησία) παράλληλα (ακουστικο-οπτική) από μόνον ένα ακουστικό ερέθισμα. Ακούγοντας, π.χ., τη νότα ντο, νομίζει ότι βλέπει θολά και κάποια αντικείμενα ανύπαρκτα έως και έγχρωμα μπροστά του. Αλλοι ομολογούν ότι βλέπουν κάτι πραγματικό, αλλά «ακούνε» ήχους ανύπαρκτους. Η συναισθησία είναι κατάσταση αβλαβής και όχι τόσο σπάνια (ένας σε κάθε εκατό ανθρώπους).
Ο «συναισθησιακός» (όχι συναισθηματικός) συνηθίζει την «ιδιομορφία» καθώς μεγαλώνει και δεν ζητά ιατρική βοήθεια. Αυτός νιώθει απόλυτα φυσιολογικά όσο και ο πάσχων από αχρωματοψία. Αυτός νομίζει ότι βλέπει όλα τα χρώματα, αλλά η κοινή και συχνή πάθηση διέλαθε της Ιατρικής μέχρι που οι πάσχοντες από αχρωματοψία περνούσαν με κόκκινο επειδή δεν μπορούσαν να το δουν από μακριά ή το έβλεπαν μαύρο. Και οι δύο παθήσεις θεωρούνται γονιδιακής αιτιολογίας.
Πιθανολογείται ότι οι «συναισθησιακοί» που εξομολογήθηκαν την κατάστασή τους «διαγνώστηκαν» ως σχιζοφρενείς, σοφοί μάντεις, μισητές μάγισσες, ίσως και χαρισματικοί οραματιστές. Το φαινόμενο αποδίδεται στην πλημμελή μόνωση των νευρικών ινών που μεταφέρουν το ερέθισμα μέσω πλήθους εγκεφαλικών κέντρων στα εξειδικευμένα κύτταρα ερμηνείας του ερεθίσματος, π.χ. από το μάτι στον ινιακό λοβό. Οπως το ερέθισμα διατρέχει τον εγκέφαλο, «βραχυκυκλώνεται» και λανθασμένα διεγείρει και κάποιο άλλο (π.χ. ακουστικό). Το άτομο, όμως, εν πλήρη συνειδήσει (αυτοέλεγχος), στον φλοιό του εγκεφάλου του διαχωρίζει «εικόνα και πραγματικότητα». Κάποιοι πλασάρισαν την «κληρονομική διαμαρτίαν» ως «κληρονομικό χάρισμα».
Ο εγκέφαλος ζυγίζει 1.250 γραμμάρια. Η «βαρύτητά» του, όμως, στη ζωή μας είναι μεγαλύτερη από αυτή του σύμπαντος.
